Maryja raduje się ze zmartwychwstania Jezusa

Drodzy Bracia i Siostry!

Cieszę się, że znów mogę spotkać się z wami i w świetle tajemnicy paschalnej, którą liturgia celebruje przez cały ten tydzień, raz jeszcze przekazać wam najwspanialsze orędzie chrześcijańskie: Chrystus zmartwychwstał, alleluja! Typowo maryjny charakter tego naszego spotkania sprawia, że łączymy się w przeżywaniu duchowej radości Wielkanocy z Najświętszą Maryją Panną, uświadamiając sobie, jak wielka musiała być Jej radość ze zmartwychwstania Jezusa. W modlitwie Regina caeli, którą w okresie wielkanocnym odmawia się zamiast «Anioł Pański», zwracamy się do Maryi Panny z wezwaniem, aby się radowała, bo Ten, którego nosiła w swym łonie, zmartwychwstał: Quia quem meruisti portare, resurrexit, sicut dixit. Maryja zachowywała w swym sercu «dobrą nowinę» o zmartwychwstaniu, źródło i tajemnicę prawdziwej radości i autentycznego pokoju, które Chrystus umarły i zmartwychwstały zyskał dla nas przez ofiarę krzyża. Prośmy Maryję, aby tak jak towarzyszyła nam w dniach męki, kierowała nadal naszymi krokami w tym okresie radości paschalnej i duchowej, abyśmy mogli coraz lepiej poznawać Pana i rozwijać w sobie miłość do Niego, i stać się świadkami i apostołami Jego pokoju.

Cieszę się, że w tej wielkanocnej atmosferze mogę także przeżywać dziś wraz z wami radość z bardzo ważnej rocznicy: przed 500 laty, dokładnie 18 kwietnia 1506 r., papież Juliusz II położył kamień węgielny pod budowę nowej Bazyliki św. Piotra, której wspaniała harmonia form budzi podziw całego świata. Z wdzięcznością pragnę przypomnieć papieży, dzięki którym powstało to niezwykłe dzieło nad grobem apostoła Piotra. Z podziwem wspominam artystów, którzy służąc swym geniuszem, przyczynili się do jej wzniesienia i przyozdobienia. Jestem też wdzięczny pracownikom Fabbrica di San Pietro (Administracji Bazyliki św. Piotra), którzy dobrze dbają o utrzymanie i konserwację tego szczególnego arcydzieła sztuki i wiary. Niech ta radosna rocznica 500-lecia Bazyliki obudzi we wszystkich katolikach pragnienie bycia «żywymi kamieniami» (por. 1 P 2, 5), tworzącymi Kościół żywy, święty, w którym jaśnieje «światło Chrystusa» (por. Lumen gentium, 1), dzięki miłości, którą żyje i o której świadczy wobec świata (por. J 13, 34-35).

Niech Najświętsza Maryja Panna, którą w Litanii Loretańskiej wzywamy jako Causa nostrae laetitiae — Przyczynę naszej radości, wyjedna nam, abyśmy mogli zawsze doznawać radości z tego, że jesteśmy częścią duchowej budowli Kościoła, «wspólnoty miłości», zrodzonej z Serca Chrystusa.

Benedykt XVI