Nowy styl życia, który zapoczątkował Pan Jezus

Drodzy bracia i siostry!

Czytania biblijne dzisiejszej, siódmej niedzieli okresu zwykłego mówią nam o planie Boga, który chce uczynić ludzi uczestnikami swego życia: «Bądźcie świętymi, bo Ja jestem święty, Pan, Bóg wasz!» — czytamy w Księdze Kapłańskiej (19, 2). Tymi słowami oraz poprzez wynikające z nich polecenia Pan wzywa lud, który wybrał, aby był wierny przymierzu z Nim, kroczył Jego drogami, a podstawą ustawodawstwa społecznego czyni przykazanie «będziesz miłował bliźniego jak siebie samego» (Kpł 19, 18). Gdy słuchamy następnie Jezusa, w którym Bóg przybrał śmiertelne ciało, aby stać się bliźnim każdego człowieka i objawić swoją nieskończoną miłość do nas, odnajdujemy to samo wezwanie, ten sam śmiały cel. Mówi bowiem Pan: «Bądźcie więc wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski» (Mt 5, 48). Któż jednak może stać się doskonały? Nasza doskonałość polega na życiu jako dzieci Boga, wypełnianiu w praktyce Jego woli. Święty Cyprian napisał, że «ojcostwu Boga winno odpowiadać postępowanie jak dzieci Boże, aby Bóg był uwielbiony i chwalony przez dobre zachowanie się człowieka» (De zelo et livore, 15: CCL 3a, 83).

W jaki sposób możemy naśladować Jezusa? On sam mówi: «Miłujcie waszych nieprzyjaciół i módlcie się za tych, którzy was prześladują, abyście się stali synami Ojca waszego, który jest w niebie» (Mt 5, 44-45). Ten, kto przyjmuje Pana do swego życia i miłuje Go całym sercem, jest zdolny prowadzić nowe życie. Udaje mu się pełnić wolę Boga: żyć w nowy sposób, ożywiany przez miłość i przeznaczony do wieczności. Paweł Apostoł dodaje: «Czyż nie wiecie, że jesteście świątynią Boga i że Duch Boży mieszka w was?» (1 Kor 3, 16). Jeśli naprawdę jesteśmy świadomi tej rzeczywistości i nasze życie jest przez nią głęboko kształtowane, wówczas nasze świadectwo staje się jasne, wymowne i skuteczne. Pewien średniowieczny autor napisał: «Gdy cały byt człowieka zostaje, by tak rzec, wymieszany z miłością Bożą, wówczas blask jego duszy odbija się także w wyglądzie zewnętrznym» (Jan Klimak, Drabina do raju, XXX: PG 88, 1157 B), w całym życiu. «Wielką rzeczą jest miłość — czytamy w książeczce O naśladowaniu Chrystusa — dobrem, które czyni lekką każdą ciężką rzecz i wspiera spokojnie każdą trudną rzecz. Miłość dąży do wspinania się ku górze, bez potykania się o cokolwiek ziemskiego. Rodzi się z Boga i tylko w Bogu może znaleźć spoczynek» (III, V, 3).

Drodzy przyjaciele, pojutrze, 22 lutego, będziemy obchodzić święto Katedry św. Piotra. Jemu, pierwszemu z apostołów, Chrystus powierzył zadanie nauczyciela i pasterza, by duchowo prowadził lud Boży, aby mógł on wznosić się ku niebu. Zachęcam więc wszystkich duszpasterzy do «przyswajania sobie owego 'nowego stylu życia', który zapoczątkował Pan Jezus, a apostołowie przyjęli jako swój» (List na rozpoczęcie Roku Kapłańskiego). Prośmy Maryję Pannę, Matkę Boga i Kościoła, aby uczyła nas miłości wzajemnej i wzajemnego przyjmowania się jako bracia, synowie Ojca niebieskiego.

Po polsku:

Pozdrawiam serdecznie Polaków, uczestników modlitwy Anioł Pański. W dzisiejszej Ewangelii Chrystus przypomina: «Miłujcie waszych nieprzyjaciół» (Mt 5, 44). W obliczu zła, prześladowań, niesprawiedliwości strzeżmy się chęci odwetu, zemsty i nienawiści, módlmy się za prześladowców. Zło dobrem zwyciężajmy (por. Rz 12, 21). Wszystkie przeciwności zawierzmy Bogu, by zyskać wolność i duchowy pokój. Niech Bóg wam błogosławi.

Benedykt XVI