Rozważanie przed modlitwą "Anioł Pański", 17 lutego 2002

1. Obrzędem posypania głów popiołem rozpoczęliśmy w ubiegłą środę wielkopostną drogę pokuty. Ten obrzęd o bogatej symbolice, zakorzeniony w tradycji biblijnej, jest drogi pobożności ludowej. Popiół przypomina nam o nietrwalości ziemskiej egzystencji i kieruje nasz wzrok ku Chrystusowi, który przez swoją śmierć i zmartwychwstanie odkupił ją z niewoli grzechu i śmierci. Z takim wewnętrznym nastawieniem wchodzimy na drogę, prowadzącą ku Wielkanocy, otwierając serce na usilne wezwanie Pana: "Nawracajcie się i wierzeic w Ewangelię" (Mk 1, 15).

2. Dziś, w I Niedzielę Wielkiego Postu, liturgia słowa jeszcze raz przybliża nam przejmujący fragment Ewangelii o kuszeniu Jezusa: "Wtedy Duch wyprowadził Jezusa na pustynie, aby był kuszony przez diabla» (Mt 4, 1). Misję Odkupiciela rozpoczyna właśnie Jego zwycięstwo nad trzykrotnym kuszeniem księcia zła.

«Idź precz, szatanie» (Mt 4, 10). Stanowcza postawa Mesjasza jest dla nas przykładem i zachętą do odważnego i zdecydowanego naśladowania Go. Szatan, «wladca tego świata» (J 12, 31), dniała podstępnie także i dziś. Każdy człowiek, prócz własnej pożądliwości i złego wpływu innych, doświadcza również pokus ze strony szatana — tym większych, im mniej zdaje sobie z tego sprawę. Ileż razy lekkomyślnie ulega zwodniczym podszeptom ciała i zła, a później doznaje gorzkiego rozczarowania! Trzeba zachować czujność, by szybko zareagować na każdy atak pokusy.

3. Kościół, doświadczony nauczyciel ludzkości i świętości, podsuwa nam dawne i wciąż nowe narzędzia codziennej walki z podszeptami złego: są nimi modlitwa, sakramenty, pokuta, uważne słuchanie słowa Bożego, czujność i post. Podejmijmy wielkopostną drogę pokuty z bardziej zdecydowanym postanowieniem, abyśmy byli gotowi pokonać każdą pokusę szatana i w radości ducha doszli do Paschy.

Niech nam towarzyszy Maryja, Matka Bożego Miłosierdzia. Jej pragnę zawierzyć w sposób szczególny rekolekcje, które dziś wieczór rozpocznę w Watykanie wraz z mymi współpracownikami z Kurii Rzymskiej. Was wszystkich, drodzy bracia i siostry, proszę o wspieranie nas modlitwą, aby były to dni owocne, nie tylko dla tych, którzy w nich uczestniczą, ale dla całego Kościoła.