Rozważanie przed modlitwą "Anioł Pański", 5 września 1993

1. Dziś po raz pierwszy Biskup Rzymu kieruje tradycyjne wezwanie do modlitwy «Anioł Pański» z jednego z miast krajów bałtyckich — z Wilna, stolicy Litwy, podczas duszpasterskiej wizyty składanej narodom o szlachetnych i dawnych tradycjach, wychodzącym właśnie z trudnego okresu swoich dziejów. Po około półwieczu ucisku politycznego i kulturalnego, kiedy to deptano brutalnie także fundamentalne prawo człowieka do poznania Boga i publicznego wyznawania wiary, Litwa, Łotwa i Estonia wchodzą na nową drogę: drogę wolności. Nie jest to droga łatwa, bo wolność wymaga od wszystkich głębokiego poczucia odpowiedzialności i postawy wzajemnego szacunku. Właśnie wolność religijna stanowi w ostatecznym rozrachunku gwarancję sukcesu w tym przedsięwzięciu: tam bowiem, gdzie wierzący i ludzie dobrej woli gotowi są zmierzyć się wspólnie z Prawdą i z jej wymogami etycznymi, nadzieja może wypłynąć z portu utopii i odnaleźć szlak prawdziwego rozwoju.

2. Moi drodzy, razem skierujmy nasze serca i umysły ku Maryi, czczonej w sanktuarium ostrobramskim jako Matka Miłosierdzia. Wczoraj wieczorem z radością odmówiłem w tej świątyni, wraz z biskupami i licznymi wiernymi, modlitwę różańcową, którą Radio Watykańskie transmitowało na cały świat. Dziś raz jeszcze wzywam wszystkich do modlitwy za bałtyckie wspólnoty narodowe i kościelne i za ich najważniejsze potrzeby, zwłaszcza do modlitwy o to, by zapanowały w nich zgoda i braterstwo, oraz by ponad interesy grupowe, choćby uzasadnione, zawsze przedkładano dobro całego społeczeństwa, a przede wszystkim najsłabszych i najuboższych. Prośmy z ufnością Matkę wszystkich narodów, aby prowadziła Litwę, Łotwę i Estonię po drogach pokoju. Niech dzięki Tej, którą wierni wzywają jako Stella Orientis, stosunki między krajami bałtyckimi i krajami sąsiednimi kształtują się coraz bardziej w duchu wolności i solidarności. Niech Ona wyjedna, by w tym regionie Europy wzrastała wiara, a wraz z nią, by umacniała się sprawiedliwość i pokój.

3. Z tej ziemi, stanowiącej jakby naturalny pomost między Europą Środkową i Północną a Wschodnią, kieruję specjalne pozdrowienie do sąsiedniej Rosji, a zwłaszcza do jej chrześcijańskich Wspólnot: wyróżnia się wśród nich historycznym znaczeniem i wielkością chwalebnej tradycji Cerkiew prawosławna, której przewodzi w miłości czcigodny Patriarcha Moskwy. Wszyscy znamy wydarzenia, które ukształtowały jej historię w ciągu ostatnich stu lat, wywołując głębokie i często bolesne reperkusje w krajach ościennych i w całym świecie. Wszyscy śledzimy też ze szczerym zainteresowaniem przedsięwzięcia, jakie Rosja podejmuje, by wejść w erę utrwalania wolności oraz solidarności wewnętrznej i międzynarodowej. Jestem pewien, że członkowie wspólnoty katolickiej będą współdziałać z innymi Kościołami chrześcijańskimi w budowaniu dobrobytu i pokoju, których wszyscy życzą Rosji w tym przełomowym momencie jej dziejów. Matce Bożej, którą lud rosyjski otacza szczególną czcią, pragnę raz jeszcze zawierzyć tę trudną, ale opatrznościową drogę. Matka Księcia Pokoju niech pomoże Rosji odnaleźć pokój wewnątrz kraju i poza jego granicami. Oby wszyscy obywatele rosyjscy odkryli w wartościach duchowych światło i moc, które pozwolą im budować przyszłość godną człowieka, zgodnie z zamysłem niebieskiego Ojca. Do Najświętszej Maryi Panny zwróćmy się teraz w modlitwie «Anioł Pański».