"Zarastacie brudem". Ksiądz ujawnia, czego brakuje duchownym po seminarium
Nie potrafią nastawić prania, ugotować obiadu ani posprzątać po sobie. Według ks. Wojciecha Pełki, wielu młodych księży opuszcza seminarium bez elementarnych umiejętności życiowych. "Zarastacie brudem, ale co niedzielę mówicie ludziom, jak mają żyć" – wspomina podcaście „Rachunek sumienia”.
Ks. Wojciech Pełka, goszczący u Magdaleny Rigamonti i Tomasza Sekielskiego w podcaście „Rachunek sumienia”, otwarcie stwierdził, że nigdy nie miał potrzeby „rzucać papierami”. Przyznał jednak, że nie zawsze ma zaufanie do osób, z którymi przyszło mu żyć – bywają one słabe, a niekiedy ma wrażenie, że znajdują się na stanowiskach, do których nie są odpowiednie.
DEON.PL POLECA
Zapytany, czy takie osoby w ogóle powinny być księżmi, odpowiedział, że tak – o ile wcześniej przepracują swoje problemy. Zauważył również, że część duchownych patrzy na kapłaństwo z nieuzasadnionym poczuciem wyższości, podkreślając, że klerykalizm w Polsce wciąż pozostaje silnie zakorzeniony.
- W Polsce ksiądz to jest ktoś. Kiedy słyszę takie, czy inne kazania, myślę sobie "a skąd ci się to bierze?" - mówi Pełka, odnosząc się do nauczania księży chcących układać innym życie.
Zdarzało mu się upominać innych księży
- Byłem kiedyś przełożonym w Krakowie, miałem pod sobą kilku księży, dom był dość trudny. Do tego stopnia, że musiałem przez trzy lata dwa razy w tygodniu gotować, bo nie stać nas było na kucharkę - wspomina duchowny. - W pewnym momencie nie wytrzymałem i zapytałem się moich współbraci: jak to jest? Jak nie ma pani sprzątaczki, to zarastacie brudem, kiedy nie ma kucharki, nie potraficie sobie zrobić jedzenia, nie potraficie obsłużyć pralki, ale idziecie niedziela w niedzielę do konfesjonału i układacie ludziom życie? Mnie się to nie składa - mówił w podkaście duchowny.
- Jestem tak wychowany, że sobie sam wszystko w życiu robiłem. W związku z tym wiem, co to znaczy pracować i wiem, co to znaczy zapracować, a w polskim Kościele te rzeczy się rozchodzą. Owszem, łatwo się mówi o pewnych wymaganiach, ale żeby mówić o wymaganiach, trzeba sobie je samemu stawiać - podkreślił Pełka.
Ksiądz ujawnił, że jego pytanie podziałało na współbraci jak kubeł zimnej wody – nagle okazało się, że wspólny obiad może równie dobrze zakończyć się wspólnym zmywaniem naczyń.
- To było dla mnie sukcesem, bo czasem po obiedzie te talerze znikają i nie wiadomo potem, gdzie są, a teraz wiadomo, że jest zlew i jest szafka - powiedział.
Problem tkwi w formacji seminaryjnej
Prowadzący podcast zadawali sobie pytanie, jak to możliwe, że młodzi ludzie nie potrafią obsługiwać pralki ani zadbać o podstawowy porządek wokół siebie. Ksiądz odpowiedział, że część odpowiedzialności za ten stan rzeczy ponosi seminarium, które nie zawsze uczy codziennej zaradności i odpowiedzialności za otoczenie.
- Młody człowiek idzie do seminarium. Jest mu prane, jest mu sprzątane, jest mu podane do stołu. On generalnie rzecz biorąc o tym nie wie. Dzisiaj, kiedy ja bym miał preparować formację seminaryjną, to bez praczki, bez kucharki, bez sprzątaczki. Wszystko robimy sami. Spalisz ziemniaki dwa razy? Trzeci raz nie spalisz. Zmyjesz raz, wypierzesz źle, za trzecim razem wypierzesz dobrze, ale dzięki temu normalne czynności nie będą urastały do jakichś ceremoniałów - podkreśla ksiądz.
- Zaangażowanie w taką fizyczną pracę powinno być. Student, żeby normalnie utrzymał się w mieście, na uczelni, to czasem musi, prócz tego, że ma z domu, sobie zwyczajnie dorobić - mówił duchowny. Zarówno on, jak i prowadzący zgodzili się, że samodzielne chodzenie po zakupy, pranie, sprzątanie, gotowanie, to szkoła życia.
W formacji kapłańskiej zbyt często całą odpowiedzialność wychowawczą przerzucamy niemal wyłącznie na przełożonych seminaryjnych i ojców duchownych, zwalniając się przy tym z jakiejkolwiek odpowiedzialności za postawy i zachowania przyszłych kapłanów. Tymczasem, jak pokazuje życie, na...
Skomentuj artykuł