Nam nie jest wszystko jedno? | Dialogi w połowie drogi - odc. II-12 (30)

„Dialogi w połowie drogi” – odcinek 30. Nie jest mi wszystko jedno, ale do niczego nie jestem przywiązany; do niczego nie jestem przywiązany, ale w pełni kocham to, co jest; w pełni kocham to, co jest, ale z wewnętrzną wolnością przyjmuję to, co było oraz to, co będzie – jednym słowem: jestem obojętny. Ewa Skrabacz i Wojciech Ziółek SJ rozmawiają o obojętności – jednym z najważniejszych terminów duchowości ignacjańskiej.

Podkreślają, że:

• To słowo – użyte przez Ignacego celowo i z premedytacją – zatrzymuje i przyciąga uwagę, bo zdaje się zupełnie nie pasować do chrześcijańskiej wizji człowieka. Żeby odkryć jego prawdziwy, choć paradoksalny sens (nie jest to żaden apatyczny „tumiwisizm”) rzeczywiście potrzeba zatrzymania.
• Istotą ignacjańskiej obojętności jest wolność. Żeby ją osiągnąć, trzeba oderwać się od tego, do czego jesteśmy przywiązani. A najbardziej ze wszystkiego jesteśmy zwykle przywiązani do samych siebie…
• Dla osiągnięcia wolności Ignacy proponuje konkretne ćwiczenia: stawia nas przed wyborami, które dotykają największych ludzkich lęków i podpowiada, by nie patrzeć na lęk, ale na cel.
• Ten, kto nie uzależnia swego szczęścia od niczego ani od nikogo, to człowiek obojętny, czyli naprawdę wolny.