#sakrament

Prefekt Kongregacji ds. Biskupów kard. Marc Ouellet przypomniał nauczanie Kościoła, iż osoby rozwiedzione, żyjące w nowych związkach małżeńskich, mogą przeżywać komunię pragnienia, ale nie mogą przystępować do Komunii sakramentalnej. Zagadnieniu temu poświęcił on dwa artykuły na łamach włoskiego dziennika katolickiego "Avvenire".

Do solidnego przygotowania do zawarcia małżeństwa zachęca narzeczonych przewodniczący Rady Konferencji Episkopatu Polski ds. Duszpasterstwa Młodzieży. Z danych GUS wynika, że w 2014 r. w Polsce rozwiodło się ok. 66 tys. par małżeńskich.

Nieprzygotowani narzeczeni wymuszają na księżach decyzję o udzieleniu ślubu.

Czy zapamiętane ze szkolnej ławki nauczanie, że Eucharystia jest sakramentem, czyli widzialnym znakiem niewidzialnej łaski lub wykład dogmatyczny wystarcza społeczeństwu XXI wieku?

90 sekund z Ewangelią, codziennie i do końca świata. W każdym z odcinków rozważamy Słowo w myśl zasady: minimum słów, maksimum treści.

Papież Franciszek w swoim dzisiejszym poście na portalu Twitter napisał, dlaczego sakramenty są tak ważne dla każdego chrześcijanina.

Kiedy słyszymy słowo liturgia, najczęściej przypominamy sobie wtedy to wszystko, co dzieje się w kościele. Idziemy do kościoła na liturgię Mszy świętej, na liturgię Chrztu, na liturgię sakramentu pojednania, na liturgię Bierzmowania. Czyli to wszystko, co jest złączone z życiem Kościoła, a przede wszystkim z życiem sakramentalnym, nazywamy liturgią.

Trochę złośliwa definicja sakramentu bierzmowania mówi, że to pożegnanie młodzieży z Kościołem. Coś w tym jest, skoro do bierzmowania corocznie przystępuje tak wielu kandydatów, a potem tylko niektórych z nich można sporadycznie spotkać w kościele.

Od samego rana we wtorek w oktawie Wielkanocy media w Polsce donosiły, że Kościół katolicki w Polsce wymyślił nowy zwyczaj i już wkrótce wprowadzi go na terenie całego kraju, a będzie nim "druga komunia święta". W okolicy południa dowiedziałem się z jednej telewizji, że polscy biskupi już wkrótce zatwierdzą nowy sakrament, a generalnie chodzi o to, aby Kościół (czytaj księża) miał nową okazję do wydobywania od wiernych pieniędzy.

W liturgii, zwłaszcza w jej centrum, Eucharystii, decydują się losy chrześcijańskiej wiary, Kościoła, życia, tak jednostkowego, jak i zbiorowego. Bez niej nie moglibyśmy uważać się za osoby religijne, w najgłębszym sensie tego słowa.

No właśnie, dlaczego? Nikt tego nie narzuca, a dzisiaj bardziej jeszcze niż dawniej, jeśli ktoś wybiera małżeństwo tylko cywilne, nie jest źle widziany ani spychany na margines.

Wokół sakramentu chorych narosło sporo nieporozumień. Nic dziwnego: wiąże się on z bardzo przykrym stanem człowieka – z cierpieniem.

Chyba każdy z nas spotkał ludzi szczerze kochających Kościół, troszczących się o niego. Nie krytykują oni Kościoła, nie wytykają mu zaniedbań. Wiedzą bowiem, że jako rzeczywistość nie tylko boska, ale i ludzka, jest on obciążony grzechem. Dlatego nie zniechęcają się, gdyż w tym właśnie Kościele mogą spotkać Jezusa Chrystusa.

Nie raz można usłyszeć: “po co mam opowiadać obcemu człowiekowi o moich grzechach, przecież Pan Bóg i tak wszystko wie, i tak mi przebacza?” Jest jeszcze gorzej, jeśli dowiaduję się z różnych źródeł, że człowiek który siedzi po drugiej stronie kratek konfesjonału też ma wiele na sumieniu... A jednak jest sens!

Spowiedź nie jest rzeczą prostą. Okazuje się jednak, że aby ją dobrze przeżyć potrzeba aż “trzech spowiedzi".

Czy można mówić o "sztuce spowiadania". Efekt spowiedzi nie zależy przecież od spowiednika, tylko od Boga, który udziela rozgrzeszenia. Spowiedź jest darem łaski Bożej. Czy zatem domaga się jakiegoś kunsztu?

{{ article.description }}