#strata

"Gdy odszedłeś, słowa przyjaciół były jak tealighty pojawiające się w naszej dolinie pełnej cienia. A przecież tak trudno je czasem znaleźć, by były w sam raz. Nie za wielkie, nie za małe. Niebanalne, dyskretne. Ciche, ale słyszalne. Słowo może być sednem obecności. Jest ważne, czasem bezcenne. Słowo daję…" - pisze Magdalena Pajkowska w książce "Na brzegu światła. Listy o wdzięczności". Autorka prowadzi czytelnika przez doświadczenie straty i wdzięczności, pokazując, że nawet w cieniu żałoby można odnaleźć blask wspomnień i siłę cichej obecności.

Czy można pogodzić się z przemijaniem, zmianą, rozczarowaniem? Jak nie utknąć w żalu, ale ruszyć dalej, stając się silniejszym i mądrzejszym? Odpowiedzi w książce "Trać i żyj. Co nam dają straty" szukają Monika Rusin i Sławomir Rusin w rozmowie z certyfikowaną terapeutką i superwizorką Bernardettą Janusz.   

"Osoby, z którymi spotykam się w mojej pracy zawodowej, nie zawsze wiedzą, że jestem osobą wierzącą, ale ja mimo to żyję wartościami, które są moje i - będąc razem z nimi w świecie - nasłuchuję. Myślę, że idealną sytuacją byłoby to, gdyby świeccy, żyjący na obrzeżach Kościoła - zanurzeni w świecie, ale z Panem Bogiem w sercu - mogli iść do braci biskupów i powiedzieć im, czego świat dzisiaj potrzebuje. Gdyby taki dialog i przepływ był naturalny. Ja niestety tego nie doświadczam" - mówi Maja Moller, aktywna zawodowo mama dwójki dzieci, na co dzień dentystka i magister psychologii. Od lat zakochana w swoim mężu, od zawsze i chyba z wzajemnością - w życiu i górach.

- Każdy potrzebuje innego rodzaju wsparcia w przeżywanej żałobie. Nieoceniona może okazać się pomoc w domu, rozmowa na inne tematy czy zaopiekowanie się żyjącymi dziećmi albo po prostu wysłuchanie rodziców ocierających łzy po śmierci oczekiwanego potomstwa. Często zatelefonowanie lub wysłanie smsa z wyrazem pamięci w tym trudnym czasie, a jednocześnie zasygnalizowanie, że jest się blisko osieroconych rodziców, może okazać się ważnym wsparciem - mówi Magdalena Kowalewska-Wojtak, dziennikarka i autorka książki "Narodzone dla nieba". 

- Co robić, gdy coś się w życiu definitywnie kończy? Ja robię jedną rzecz: staram się jak najszybciej wejść w świat, który jest od teraz moim światem, i nie żyć rozpamiętywaniem. Staram się nie żyć myślami, które wracają. Natychmiast się wtedy przywołuję do porządku i mówię sobie: nie, tego świata już nie ma - mówi o. Adam Szustak OP. 

20 tysięcy euro poszło z dymem – tak włoska prasa opisała zdarzenie, do jakiego doszło w Rzymie. W świąteczny wieczór mieszkanka jednego z domów rozpaliła ogień w kominku. Nie wiedziała jednak, że jej mąż właśnie to miejsce uznał za najlepszą skrytkę, w której schował pocztowe bony inwestycyjne.

Jest taki święty, który rusza do akcji, gdy orientujesz się, że nie masz ze sobą portfela albo kluczy do mieszkania. Brzmi jak czary? Sam w to nie wierzyłem.

Wydaje nam się, że Bóg to dobry wujek z Ameryki, który przysyła fajne prezenty. Trzeba znaleźć odpowiedź na pytanie: czy chodzi mi o to, co chcę dostać, czy o więź i relację z Nim?

Gdy w naszym życiu pojawia się jakaś istotna strata, istnieje zagrożenie, że pochłonie nas towarzyszący jej żal, choćbyśmy bardzo starali się tego uniknąć. Początkowo staramy się zablokować smutek i udawać, że nic się nie stało. Jak dobrze przeżyć stratę?

Lekarze ratujący Charliego Garda, niespełna rocznego chłopca cierpiącego na rzadką chorobę, postanowili odłączyć go od aparatury podtrzymującej życie.

To osobista opowieść o tym, jak Jezus przekonał mnie o zmartwychwstaniu umarłych; opisana dla osób, które po stracie bliskich doświadczają trudności w wierze.

Może czujesz, że straciłeś wszystko, co ważne: miłość, pracę, zdrowie. Zadajesz sobie pytanie, czy i jak bez "tego wszystkiego" masz nadal żyć. Naprawdę straciłeś wszystko?

Strata oddziałuje na całe nasze , ja", nie tylko na umysł i serce. Możemy przewidywać, że przeżywając żal, będziemy totalnie wstrząśnięci i poruszeni. Jak zamiast unikać trudnej prawdy, spróbować się z nią zmierzyć?

Usiłując zrozumieć, często szukamy przyczyn. Zadajemy sobie dwa związane ze sobą pytania: "Dlaczego tak się dzieje?" i " Dlaczego spotyka to mnie?" Niebo wydaje się odpowiadać: "Dlaczego nie?"

Gdy ruszamy w dalszą drogę, nie możemy udawać, że wydarzenia z przeszłości nie wywarły na nas wpływu. Jak można "pamiętać dobrze"? Czy uzdrowienie polega na wymazaniu zranień?

Gdy w naszym życiu pojawia się jakaś istotna strata, istnieje zagrożenie, że pochłonie nas towarzyszący jej żal, choćbyśmy bardzo starali się tego uniknąć. Początkowo staramy się zablokować smutek i udawać, że tej straty nie ma.

Zmarła osoba, którą kochałeś. Czujesz pustkę i nie wiesz co ze sobą zrobić? Jak ukoić ból, który pozostał? Czujesz się słaby, bezradny, bezsilny i opuszczony. Z tym i wieloma innymi problemami mierzą się uczestnicy trwających w Licheniu rekolekcji "Jak przeżyć żałobę" (19-21 czerwca).

Może należysz do osób, które straciły wszystko, co było dla nich ważne: miłość, pracę, zdrowie, tak że zadajesz sobie pytanie, czy i jak bez "tego wszystkiego" możesz nadal żyć.

Różnie bywa. Planujesz i realizujesz. Realizujesz plany kwartalne i roczne, za które często nie dostajesz premii bo jakiś kolega z twojego zespołu pracował przez dwa tygodnie z ciężką grypą i nie był tak wydajny jak zwykle. Swoje własne życie planujesz całymi latami. I co? Czasami wszystko działa bez zarzutu a czasami nie. Bywa, że upada jakiś projekt albo nawet wszystko bierze w łeb i budzisz się w … czarnym lesie.

Kiedy poniesiona strata i związany z nią smutek przewracają nasze życie do góry nogami, chcemy się z niego zwyczajnie wycofać. W początkowym okresie żałoby, może to być wręcz konieczne, nie mamy bowiem siły ani ochoty, aby działać.

{{ article.description }}