#św ignacy loyola

Ignacy Loyola jest ostatnim założycielem zakonu w Kościele katolickim. Zanim do tego doszło w 1540 roku przeszedł długą drogę poddając się działaniu Boga. Inigo, bo takie jego było imię jakie otrzymał na chrzcie świętym, pochodził z bardzo licznej rodziny szlacheckiej w kraju Basków w Hiszpanii, był trzynastym dzieckiem. Jego przodkowie z narażeniem życia bronili króla Kastylii. W dzieciństwie i wczesnej młodości otrzymał wychowanie religijne, modlił się z innymi w domu, nawiedzał pobliskie sanktuarium maryjne.

O wolności mówi się najczęściej jako o naszym podstawowym prawie, którego nikt bez powodów nie powinien ograniczać. I słusznie, tyle że ograniczeń, wpisanych w życie społeczne, i tak przybywa.

Wolność to nasze podstawowe prawo. Jednak coraz częściej myślimy o niej także w kategoriach zagrożeń. Niespokojnie rozglądamy się, czy ktoś nie próbuje jej nam zabrać lub podstępnie ograniczyć.

Sam Jezus pokazał nam drogę pokory, o której często zapominamy. Jest nią nie tylko Jego życie publiczne, ale także, a może przede wszystkim cały okres tzw. życia ukrytego.

W dzisiejsze wspomnienie liturgiczne św. Ignacego Loyoli w Hiszpanii powołano do życia Apostolskie Dzieło Szlak Ignacjański (Obra Apostólica Camino Ignaciano - OACI) Towarzystwa Jezusowego.

Podobnie jak przed rokiem, w liturgiczne wspomnienie św. Ignacego Loyoli papież Franciszek złożył wizytę swoim zakonnym współbraciom. Tym razem jednak nie celebrował z nimi Mszy, którą tego dnia jezuici tradycyjnie sprawują w rzymskim kościele Imienia Jezus, ale przyszedł na obiad do ich kurii generalnej nieopodal Watykanu.

Dziś jesteśmy bardzo zabiegani, przepracowani i przemęczeni, może nawet znerwicowani. Dlatego tym bardziej potrzebujemy tego typu modlitwy. Potrzebujemy zatrzymania się na chwilę i refleksji: po co to wszystko? Jaki to ma sens?

Polskiej bibliografii ignacjańskiej przybyła ważna pozycja. Według opinii wielu znawców przedmiotu "Ignacy Loyola. Sam i na piechotę" jest jedną z najlepszych, a może najlepszą biografią założyciela Towarzystwa Jezusowego.

Niniejsze wydanie ukazuje się w roku 2014, kiedy jezuici na całym świecie obchodzą 200. rocznicę wskrzeszenia swojego zakonu. Oby Maksymy św. Ignacego stały się okazją do pogłębienia wiary i odkrycia duchowej mądrości Założyciela Towarzystwa Jezusowego.

Choćby nawet z najgorszym człowiekiem nawiązało się rozmowę o rzeczach Bożych, zawsze z tego płynie zysk niemały.

Centralnym doświadczeniem w Ćwiczeniach duchownych św. Ignacego Loyoli jest ewangeliczna kontemplacja Jezusa. Cały program Ćwiczeń prowadzi do wewnętrznego doświadczenia Chrystusa.

Franciszek i Ignacy byli ludźmi, którzy poprzez własne problemy duchowe, społeczne, rodzinne, religijne odczytali sens swojego życia w spotkaniu z Chrystusem.

Cierpliwi, energiczni, nieustraszeni, prości, ufni, wytrwali i żarliwi. Podobnie jak my doświadczali ludzkich słabości, wątpliwości, smutku i radości. O kim mowa? O świętych!

Św. Ignacy Loyola jest znany głównie jako autor Rekolekcji Ignacjańskich zwanych Ćwiczeniami duchowymi. Jednak niewiele osób wie, że jest również autorem tzw. sentencji czyli krótkich sformułowań mądrościowych.

Założyciela jezuitów posądzano o różne rzeczy, zarówno za życia jak i pośmiertnie, więc przyzwyczaiłem się do tego, że nie zawsze ma "dobrą reputację". Najczęściej krytyka ta podszyta była zazdrością bądź antykatolickimi sentymentami. W stan niedowierzania wprawiła mnie wypowiedź kierownika Katedry Teologii Duchowości, Wydziału Teologicznego UPJPII...

Co jest na tyle charakterystyczne dla duchowości ignacjańskiej, że stanowi jej wyróżnik? Tym, co ją wyróżnia, są środki pozwalające czerpać z bogactwa Objawienia, a przede wszystkim słowa opisujące właściwą drogę ku Bogu Ojcu. Popatrzmy zatem na duchowość Ćwiczeń w perspektywie charakterystycznych dla niej słów.

Od wielu lat w ostatnim dniu kończącego się roku, zanim jeszcze wyrzucę stary kalendarz, raz jeszcze go sobie przeglądam. I co tam widzę? Wszystkie strony zapisane różnymi zobowiązaniami, pracami, rekolekcjami, spotkaniami, wyjazdami, obowiązkami… Mimo upływającego czasu, który na różny sposób daje się odczuć rozmaitymi dokuczliwościami słabnącego ciała, udało się wiele dobra zdziałać.

Liturgiczne wspomnienie św. Ignacego Loyoli (31 lipca) - autora Ćwiczeń duchownych - przynagliło mnie, by przysposobić na stronę internetową cenne rozważanie o. Mieczysława Bednarza (1917 - 1993). Znakomity znawca duchowości ignacjańskiej zgłębia w nim sekret osobowości św. Ignacego Loyoli.

W Starej Wsi na Podkarpaciu trwają VIII Ignacjańskie Dni Młodzieży pod hasłem "Loyola". Spotkanie to rozpoczęło się w środę 27 lipca i potrwa do poniedziałku 1 sierpnia. W tym czasie ta spokojna miejscowość ze starej wsi staje się młodą, tętniącą energią, radością i miłością, a przede wszystkim duchem modlitwy.

Uniformizm wkrada się w różne sfery życia indywidualnego, społecznego i religijnego. W obrębie Kościoła Katolickiego może się wyrazić jako przekonanie, że istnieje tylko jedna prawowita forma przeżywania katolicyzmu - rozważanie na poniedziałek I Tygodnia Adwentu.

{{ article.description }}