#wielki post

Ludzie biedni przychodzą żebrać do furt klasztornych, przedsionków kościelnych, ponieważ wierzą, że w tych miejscach otrzymają wsparcie. Jednak bezdomni i ubodzy wyciągający rękę po kilka groszy oczekują nie tylko pomocy materialnej, lecz nade wszystko szacunku i współczucia.

Dalsza część rajskiej pokusy wyrażona w słowach: Bóg wie, że gdy spożyjecie owoc z tego drzewa, otworzą się wam oczy i tak jak Bóg będziecie znali dobro i zło jest wielostopniowym kłamstwem.

Okres Wielkiego Postu jest okazją, by powiedzieć "nie" zarówno światowym modom, jak i ogólnie przyjętym, ludzkim zwyczajom bez treści. Jest to dobry czas, by odnaleźć siebie w objęciach Boga takimi, jakimi pragniemy być.

Czym jest życie duchowe, czyli co widać a czego nie, a na dodatek o naszych ciałach, o Lechu, Legii, Wiśle i Chojniczance oraz o karmieniu, przewijaniu i… spawaniu!

Jeszcze raz wracamy do grzechu pierworodnego.

Opis grzechu pierworodnego mówi, że grzech nie jest wymysłem człowieka. Przeciwnie, że człowiek wciągany jest w grzech poprzez podstęp złego ducha. Nie przypadkiem słowo Boże określa węża, który w opowiadaniu o grzechu pierworodnym jest symbolem szatana, jako "najbardziej przebiegłego ze wszystkich zwierząt, które Pan Bóg stworzył" (Rdz 3,1).

Bazylika Dolna św. Franciszka w Asyżu, Bach, spaghetti, laboratorium NASA… Na czym polega prawdziwa doskonałość? Czy to życiorys bez żadnego zarzutu? Okazuje się, że nie…

Chciwość jest brakiem wewnętrznej równowagi. Jest szukaniem stabilności w oparciu o dobra ziemskie, jest umiłowaniem wszystkich rzeczy, jakie są pożądane bez umiaru.

Do nieba wchodzi się przez ciasną bramę. Trzeba jednak uprzednio nabyć odpowiednią przepustkę. W Ewangelii św. Mateusza Jezus mówi, że mogą ją otrzymać ci, którzy będą "bardziej" sprawiedliwi niż faryzeusze i uczeni w Piśmie, stając się jak dzieci.

O wymianie, dzięki której można dowiedzieć się kim się jest i o tym, jak Jezus wydobywa z nas to, co najlepsze. A to wszystko przy bardzo silnym wietrze.

Jak już mówiłem w dniach poprzednich, nawrócenie zaczyna się od prawdy - najpierw od prawdy o ludzkim grzechu. Człowiek doświadcza skutków grzechu - cierpi, jest zagubiony, popada w depresje, nawet w rozpacz aż po myśli samobójcze.

Czasem bywa tak, że stając przed nową sytuacją lub wyzwaniem, od razu snujemy najczarniejsze scenariusze. Że nie wyjdzie, że nawet nie warto próbować, że lepiej uciec, że trzeba dać sobie spokój.

Opowiem wam historię najprawdziwszą z prawdziwych, jedną z tych, na których zasadza się sens świata. Znacie ją dobrze. Tak wam spowszedniała, że przestaliście uznawać jej istotę. Słuchacie, a nie słyszycie… Otóż, umarł za was Bóg na Krzyżu, z Miłości umarł, wyłącznie z miłości… A wy, cóż, ciągle jeszcze przechodzicie mimo, przechodzicie obok … Usłyszcie więc tym razem.

Słowa są znakami, które po części wyrażają, a po części zakrywają nasze wnętrze. Słowami jedynie sygnalizujemy to, co w nas jest.

Piękno królowej, nagłe dzwony, o celu życia chrześcijańskiego i o centralnym punkcie Reguły św. Franciszka. Rozważanie o. Tomasza Szymczaka OFMConv na czwartek I tygodnia Wielkiego Postu (21 lutego).

Siedem "grzechów głównych" odnosi się do pojęcia, które pojawiło się już w czasach patrystycznych. Mówi ono o pewnych postawach, które szczególnie sprzyjały popełnianiu grzechów, szczególnie ciężkich. Grzechy główne są w tym sensie nie tyle "grzechami", ile grzesznymi postawami, które występują w przypadku konkretnych grzechów, stwarzając pewną ciągłość w moralnym upadku człowieka. Mądry spowiednik wie, że określenie tych postaw pomaga w identyfikacji podstawowych problemów moralnych, czego penitent oczekuje.

Nawrócenie rozpoczyna się od uświadomienia sobie własnej grzeszności. Grzesznik bowiem nie widzi własnego grzechu. Tak jak nałogowiec - np. alkoholik - stwarza sobie cały system zaprzeczeń - mechanizmów psychiczno-duchowych, dzięki którym ukrywa przykrą prawdę o sobie samym.

Kiedy Chrystus staje się człowiekiem, to wchodzi w rzeczywistość świata naznaczonego grzechem i przyjmuje na siebie słabość człowieka - a więc także kuszenie…

I dziś wracamy do nawrócenia, bo to sprawa wagi zasadniczej. Nikt nie nawraca się dlatego, że tego chce. Tak jak nikt nie może sam wyjść z bagna, w które się pogrąża i odkopać się. Nawrócenie zawsze jest łaską i jego inicjatywa przychodzi od Boga. Dlatego prorocy starotestamentalni wołają: "Nawróć nas Panie, a wrócimy do Ciebie…"

Jak pokutować to porządnie, jak pokutować to od początku do końca, jak pokutować i nawracać się to z całym domostwem. Od a do z…

{{ article.description }}