#zakonnice

Trudno sobie dziś wyobrazić Kościół bez osób zakonnych, bez członków instytutów świeckich i stowarzyszeń życia apostolskiego, bez konsekrowanych dziewic i wdów; bez ich modlitwy, ofiary i prowadzonych przez Was dzieł apostolskich, bez różnorodnych duszpasterstw, sanktuariów, szkół, posługi kaznodziejskiej, rekolekcyjnej, służby chorym i ubogim, bez mediów – powiedział we wtorek w katedrze poznańskiej abp Stanisław Gądecki.

Biorąc pod uwagę to, że liczba ofiar zawsze przekracza oficjalne dane, oraz to, że w Polsce duchownych i zakonnic jest więcej niż w innych krajach, to "tych przypadków nie może być mniej".

Trzy siostry karmelitanki w klasztorze w Łodzi są hospitalizowane z powodu koronawirusa, a jedna jest w stanie krytycznym - poinformowała przełożona łódzkiego Karmelu s. Maria Weronika od Najświętszego Oblicza. Odebrane wczoraj testy wykazały, że – poza siostrą furtianką - wszystkie siostry zostały zakażone. Obecnie we wspólnocie przebywa 12 zakonnic.

"Bardzo cieszę się z tego, że następuje ten proces oczyszczania. Kościół musi stanąć w prawdzie. A na pytania, nawet te zadawane z nie do końca czystymi intencjami, nie można odpowiadać półsłówkami" - twierdzi przewodnicząca Konferencji Wyższych Przełożonych Żeńskich Zgromadzeń Zakonnych.

Siostra dr hab. Beata Zarzycka, profesor KUL, to pierwsza zakonnica w historii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, której powierzona została funkcja prorektora. Zajmie się sprawami nauki i kadr.

Nadużycia władzy, do jakich dochodzi w żeńskich zgromadzeniach, to temat, który wywołuje wielkie cierpienie. Młode kobiety, które z entuzjazmem zostawiły wszystko, by pójść za Panem, znajdują się teraz same, opuszczone i w wielu przypadkach zdesperowane, w sytuacji pustyni uczuciowej, relacyjnej i zawodowej. Zakon staje się dla nich raczej więzieniem niż wspólnotą. Te dusze, które dały się złapać w pułapkę, do czyjej zagrody należą? Kto odpowie na ich wołanie o pomoc? – pyta uznany psycholog i filozof Giovanni Cucci SJ.

Wykorzystywanie seksualne "to nie jest sprawa, która pojawiła się dopiero w dzisiejszych czasach" - mówi s. Joanna Olech. "W zakonach zawsze zdarzały się takie zjawiska. Są też i dzisiaj".

Prawie półtorej godziny trwała ogólnoświatowa modlitwa osób konsekrowanych – mężczyzn i kobiet – za kraje i narody dotknięte koronawirusem, która odbyła się 23 lipca w systemie online.

Nieznani sprawcy dokonali bestialskiego napadu na klasztor sióstr Córek Maryi (Bannabikira) niedaleko stolicy Ugandy, Kampali. Pobili i zgwałcili niektóre z 50 zakonnic, a także zabrali pieniądze i cenniejsze przedmioty takie jak zegarki, laptopy i telefony.

"Siostry" to krótki dokument, którego obejrzenie zajmie wam nieco ponad kwadrans, ale gwarantujemy, że film zostanie z wami na dłużej.

Dobrze, że zaczyna się o tym głośno mówić. Same zakonnice coraz częściej mają odwagę sprzeciwiać się patologicznym zachowaniom i mechanizmom. 

Zadano mi pytanie czy warto mówić o trudnych sprawach, które dzieją się w zakonach żeńskich w Polsce. Dla sensacji? Dla podważenia jakiegoś autorytetu? Myślałam tak przez kilkanaście lat doświadczając rzeczywistości życia konsekrowanego. Jakiś czas temu coś się zmieniło.

Zadłużone klauzurowe siostry Norbertanki z Imbramowic nie maja pieniędzy na życie. W związku z pandemią nie mogą liczyć na żadne dochody. Z uwagi na "skrajnie dramatyczną sytuację" zakonnice zwracają się z prośbą o pomoc.

"To bardzo trudne chwile, odwołujemy się w nich do naszego charyzmatu: przyjmować i leczyć chorych nawet za cenę własnego życia" - mówi ich przełożona.

Tamto zdrobnienie wcale nie budzi skojarzenia z żadną serdecznością, ale raczej ze zniżaniem się do jakiejś istoty drugiego sortu, najwyżej może zniżaniem się łaskawym. Ale zdecydowanie pachnie pogardą, i zakonnica to czuje: nie raz już się z tym spotkała.

Dwie starsze siostry mówiły dominikaninowi, że nie doświadczają "cudowności" w swoim życiu, ale zaraz odświeżyły swoją pamięć...

Uroczystości z okazji 76. rocznicy męczeństwa sióstr nazaretanek, które ofiarowały swoje życie, by uratować 120 osób z rąk Niemców, odbyły się wczoraj w Nowogródku na Białorusi.

Jest to jedyna na świecie wspólnota monastyczna, w której żyją siostry pełnosprawne i siostry z zespołem Downa.

Bywają wskazywani jako grupa społeczna, która ma szczególny problem z poszukiwaniem sensu i wyznaczaniem celów w życiu. Ta grupa podjęła radykalne kroki, by przełamać ten stereotyp.

"Kiedy wjechaliśmy w strefę ograniczoną największe wrażenie robili żołnierze na punktach kontrolnych oraz przeraźliwa pustka" - mówi s. Kamila.

{{ article.description }}