Adwent - 23 grudnia - Rozwiązania

Posłuchaj otwartym sercem i słuchem wewnętrznym podkastu, który został przygotowany na tę chwilę. Wraz muzyką wołaj: Marana tha! Rozważaj słowo Ewangelii, a twoja wyobraźnia niech ci podpowie, jak najlepiej podjąć proponowane zadanie. Takie drobne gesty, choć wcale nie łatwe, pozwolą ci przybliżyć się do osiągnięcia celu tego czasu.

Dla Elżbiety zaś nadszedł czas rozwiązania i urodziła syna. Gdy jej sąsiedzi i krewni usłyszeli, że Pan okazał tak wielkie miłosierdzie nad nią, cieszyli się z nią razem. Ósmego dnia przyszli, aby obrzezać dziecię, i chcieli mu dać imię ojca jego, Zachariasza. Jednakże matka jego odpowiedziała: Nie, lecz ma otrzymać imię Jan. Odrzekli jej: Nie ma nikogo w twoim rodzie, kto by nosił to imię. Pytali więc znakami jego ojca, jak by go chciał nazwać. On zażądał tabliczki i napisał: Jan będzie mu na imię. I wszyscy się dziwili. A natychmiast otworzyły się jego usta, język się rozwiązał i mówił wielbiąc Boga. I padł strach na wszystkich ich sąsiadów. W całej górskiej krainie Judei rozpowiadano o tym wszystkim, co się zdarzyło. A wszyscy, którzy o tym słyszeli, brali to sobie do serca i pytali: Kimże będzie to dziecię? Bo istotnie ręka Pańska była z nim (Łk 1,57-66).

Piękny zwrot w odniesieniu do narodzin: czas rozwiązania. Dziecko w łonie matki jest najbezpieczniejsze. Jednak przychodzi odpowiednia chwila, by wyjść na świat. Nosimy w sobie sprawy, które w nas pracują, które są jak poczęcie. Nie możemy nosić ich w nieskończoność. Przychodzi czas rozwiązań.

Nie można pozostawiać spraw nierozwiązanych. Takie bowiem wiążą i to u szyi, a więc duszą. Odpowiedzi/rozwiązania są zaś wiążące. Balast utrudnia nam poruszanie się. Ogranicza ruchy. Spędza trochę sen z powiek. Wprowadza arytmię.

Modlitwa św. Rity dla tych, którzy nie mogą mieć dzieci

Wykułem zwrot techniczny: po rozwiązaniach ich poznacie. Poród niekoniecznie jest bezbolesny. Czy rozwiązanie ma być też takie? Czasami zaboleć potrafi. Sąsiedzi i krewni dziwili się, że Elżbieta, zapadła się pod ziemię. Pytali się, ale Zachariasz milczał.

Okazało się bo oto starsza kobieta, uważana za niepłodną rodzi dziecko… sensacja wybuchła. Rozwiązanie przyszło samo w dziecku. Gdy jej sąsiedzi i krewni usłyszeli, że Pan okazał tak wielkie miłosierdzie nad nią, cieszyli się z nią razem. Boże rozwiązania są zawsze dotykiem wielkiego miłosierdzia. Tak trzeba je podjąć – trzeba tutaj całego człowieka, a nie tylko jakiegoś fragmentu. Miłosierdzie objawia się na miliony sposobów.

Rozwiązania są konkretne. Przychodzi chwila obrzezania dziecka. Wedle tradycji syn przejmował imię ojca. Jednak mamy zdecydowany opór matki dziecka. Ludzie zapomnieli o znakach (starsi, niemota). Chcą robić tak jak zawsze. Elżbieta podaje inne rozwiązanie. Bóg ma swoje drogi dotarcia do serca i wcielenia w życie rozwiązań. Nie tylko słowne rozwiąza­nie, ale i na piśmie: Jan będzie mu na imię. I te Boże rozwiązania wywołują zdziwienie. Jakaż jednomyślność!

Modlitwa w szczególnej potrzebie

Ludzie nie lubią zmian! Szczególnie jeśli te miałyby ich dotyczyć bezpośrednio. Prze­cież narodziny dziecka to zmiana w domu. Odpowiedź Pana na wierność Jego poleceniom: natychmiast otworzyły się jego usta, język się rozwiązał i mówił wielbiąc Boga. Trochę strachu, bo w Bożych rozwiązaniach nie ma takowej. Serca Bożego nikt nigdy do końca nie zgłębił i zgłę­bić nie zdoła. Stąd brać sobie do serca należy i widzieć jak ręka Pańska jest z nami i z innymi.

Zadanie: dziś podejmę „rozwiązanie”, dzięki któremu w tegoroczne święta będzie w domu stajenka betlejemska…przebaczę… poproszę o przebaczenie…