Czy w życiu wystarczy być po prostu dobrym człowiekiem?

Odpowiada biskup Grzegorz Ryś:

Jesteś bardzo blisko św. Franciszka, a to jeden z najbardziej popularnych świętych. On nazywał Boga Dobrem, samym Dobrem. To jest ważne określenie Pana Boga i ważne określenie celu w życiu. Dlaczego? Dlatego że jak pytam o dobro, to pytam o coś większego niż o rację. Dość często jest tak, że ludzie się ze sobą spierają o to, kto ma rację. 

Ja miałem duże szczęście na studiach słuchać jeszcze wtedy żyjącego ks. prof. Tischnera. I Tischner miał takie zdanie, które dość często powtarzał. Mówił w ten sposób: "Może masz i rację, ale jakie z tego dobro?". 

To znaczy że wtedy, kiedy pytam o dobro, to interesuje mnie drugi człowiek, a nie obrona moich własnych poglądów. Natomiast czy w chrześcijaństwie chodzi tylko o dobro? 

Myślę, że w istocie, tak naprawdę, chrześcijaństwo jest odpowiedzią na to, kim jest Chrystus. I można być takim anonimowym chrześcijaninem, który nastawiony jest na życie wedle dobra i byłbym jak najbardziej daleki od jakiegokolwiek oceniania, oskarżania, odrzucania, potępiania, ale to co człowieka czyni chrześcijaninem, to jest osobista relacja z Jezusem Chrystusem, która jest odpowiedzią na to, że On przychodzi w mój świat. I odpowiedzią na to, z czym On przychodzi w mój świat. I jednak wtedy może się okazać, że perspektywa jest troszkę dalsza. 

Jest rozmowa Jezusa z bogatym młodzieńcem. I Jezus mówi w pewnym momencie do tego młodego człowieka, który był pełen dobrych intencji: "dlaczego mnie pytasz o dobro? Jeden jest dobry, którym jest Bóg". Nie zabijaj, nie cudzołóż, nie kradnij, nie mów fałszywie. Ten młody odpowiada: "ja to zawsze robiłem, czego mi brakuje?". A Jezus na to: "no to idź sprzedaj wszystko, co masz, rozdaj ubogim i chodź za Mną". I on odszedł smutny. 

Dopóki rozmowa dotyczyła tego dobra, jakkolwiek rozumianego, to on się z Jezusem spotyka. Ale w momencie, kiedy Jezus mówi o relacji, która jest tak wiążąca, że wszystko zostawiasz i idziesz za Nim? 

Myślę, że w chrześcijaństwie możemy zostać wezwani do czegoś dalej niż tylko myślenia i działania w kategoriach dobra, choć to jest ogromnie ważne.