Choć imię to niekoniecznie kojarzy się z życiem zakonnym, to św. Doda istniała, działała w Kościele i została przez niego uznana za świętą.
Doda, ksieni (przełożona klasztory żeńskiego) z Reims była drugą przełożoną klasztoru założonego przez św. Balderyka (Baudry) z Montfaucon dla jego siostry Bowy (Beuve, Bona), której siostrzenicą była Doda.
Nic ponadto o jednej i drugiej właściwie nie wiemy, bo życiorysy napisane wkrótce po ich śmierci przez dwie zakonnice ze wspomnianego klasztoru zaginęły, a późniejsze przeróbki zawierają wiadomości zbyt zniekształcone i zbyt przyozdobione legendami, aby można było z nich cokolwiek wywnioskować.
DEON.PL POLECA
(fragment witrażu z wizerunkami św. Dody i św. Bowy w Reims, fot. wikimedia.org / Gérald Garita / CC BY-SA 3.0)
Żyły w drugiej połowie VII stulecia. Razem wychowane w Reims, razem też od najdawniejszych czasów zażywały czci i wspominane były w dniu 24 kwietnia. Wspomniane w Martyrologium Rzymskim z 1938 roku.
Doda to żeńskie imię pochodzenia germańskiego; utworzone zostało od męskiego imienia Dodo. W wiekach późniejszych może być też rozumiane jako powstałe na gruncie angielskim skrócenie imienia greckiego Dorothea.
Ze wszystkich miłości ta jest chyba najtrudniejsza
Kościół jest jak potężne drzewo, w którego koronie każdy może się schronić i posilić. Tam, gdzie owoce, są jednak i czarne ptaszyska, zawzięcie wydziobujące to, co próbuje wyrosnąć....
Skomentuj artykuł