‘Syn gromu’, do którego pielgrzymuje wielu – św. Jakub

Pochodził z Betsaidy. Należał razem ze swoim młodszym bratem Janem i Szymonem Piotrem do najbliższego kręgu Apostołów. Oni towarzyszyli Jezusowi w kluczowych momentach Jego misji. Był pierwszym męczennikiem spośród Apostołów. 25 lipca wspominamy św. Jakuba, syna Zebedeusza.

Imię Jakub ma hebrajski źródłosłów ‘skeb’, który znaczy ‘chronić’ i może być przetłumaczone jako: ‘niech Jahwe chroni’.

Imiona świętych - Jakub

Wśród dwunastu Apostołów dwóch nosiło imię Jakub. Większy, czasami zwany Starszym, był synem Zebedeusza. Mniejszy albo inaczej nazywany Młodszym, wspomniany jest jako syn Alfeusza. Alfeusz był według tradycji bratem św. Józefa, opiekuna Jezusa, stąd Jakub Młodszy był Jego kuzynem.

Pismo św. mówi, że św. Jakub Większy pochodził z Betsaidy. Miał młodszego brata Jana. Obaj byli rybakami. Trudnili się rybołówstwem w Jeziorze Galilejskim. Współpracowali przy tym z Szymonem Piotrem. Ewangelie opisują scenę powołania ich do grona Apostołów. Jakub wspominany jest na kartach Ewangelii 18 razy. Świadczy to o znaczącej roli, jaką odgrywał wśród dwunastu Apostołów.

Tę modlitwę Jan Paweł II odmawiał codziennie aż do śmierci

Był człowiekiem odważnym i zdecydowanym. Kiedy Jezus powołał Jakuba razem z bratem Janem nad jeziorem, oni ‘natychmiast zostawili sieci’ i poszli za Nim. Byli gotowi do pójścia w nieznane za Jezusem. Słowo ‘natychmiast’ wyraźnie na to wskazuje. Św. Jakub uczy, jak nie szukać bezpieczeństwa i pewności, ale bez zwłoki pójść w nieznane za Jezusem, dać się powołać na Jego drogę i nie odkładać odpowiedzi na później. Ewangelia ukazuje Jakuba jako człowieka porywczego, nazywa go ‘synem gromu’. Kiedy Samarytanie, niechętni żydom pielgrzymującym do Jerozolimy, nie chcieli przyjąć Jezusa, Jakub razem z bratem chcieli ich zgładzić, sprowadzając na nich ogień z nieba.

Męczeństwo św. Jakuba - Francisco de Zurbarán, CC BY-SA 4.0 www.creativecommons.org, via Wikimedia CommonsJakub wraz z Janem i Szymonem Piotrem towarzyszyli Jezusowi w najważniejszych momentach Jego misji. Byli w domu Jaira przy wskrzeszeniu jego dwunastoletniej córki. Byli też razem z Jezusem w czasie przemienienia na Górze Tabor i w czasie modlitwy w Ogrójcu. W domu Jaira Jakub doświadczył, że Jezus jest Panem życia i śmierci, pomimo powątpiewania i wyśmiewania przez innych. Na górze Tabor doświadczył przedsmaku chwały nieba. Zobaczył Boga w Jego majestacie, który działa w historii, czego Mojżesz i Eliasz są wyraźnym znakiem. W Ogrójcu został skonfrontowany z cierpieniem i upokorzeniem Jezusa, Jego konaniem. To doświadczenie było kolejnym krokiem dojrzewania w wierze i skorygowało wizje chwały Boga z Góry Tabor.

Jakub był pierwszym spośród Apostołów, który przelał krew za Jezusa. Okazał przez to dojrzałość w wierze. Tak wypełniło się też słowo wypowiedziane o nim przez Pana. Pewnego razu, w czasie publicznej działalności Jezusa, Matka synów Zebedeusza podeszła wraz ze swoimi synami do Niego i poprosiła, aby w Królestwie Niebieskim zajmowali oni miejsce po Jego prawej i lewej stronie. Wywołało to oburzenie pozostałych. Jezus powiedział wtedy do Jakuba i Jana: „nie wiecie, o co prosicie”, a potem dodał: „kielich mój pić będziecie”. I tak właśnie się stało.

Niezawodna modlitwa do św. Szarbela

O męczeńskiej śmierci Jakuba wspomina lakonicznie św. Łukasz w Dziejach Apostolskich. Pisze, że Herod zaczął prześladować Kościół i ściął mieczem Jakuba. Apostoł został stracony bez procesu, w więzieniu, w roku 44 n.e. Egzekucja została przeprowadzona w pośpiechu, bez udziału ludu, aby nie przypominać ludziom procesu Chrystusa.

Istnieje kilka tradycji co do losów Apostoła po Zmartwychwstaniu. Jedna z nich mówi o tym, że po Zesłaniu Ducha Świętego Jakub udał się do Hiszpanii i tam głosił Ewangelię. Inna z kolei przekazuje, że w IX wieku do Santiago de Compostela sprowadzono ciało, relikwie Świętego. Od tamtego czasu sanktuarium w Composteli stało się jednym z najpopularniejszych w Europie i na całym świecie. Wytyczono do niego także wiele szlaków pielgrzymich.

Sprawdź kto świętuje imieniny 25 lipca

Św. Jakub patronuje zakonom rycerskim, które walczyły z Islamem, hospicjom i szpitalom, pielgrzymom i sierotom. W ikonografii ukazywany jest jako mocno zbudowany mężczyzna lub jako pielgrzym. Jego atrybutami są: bukłak, kij pielgrzyma, zwój i miecz.