Dziewięć myśli z listu papieża Franciszka, które zapadają mocno w serce

To zdania, które mówią wiele o nas i o świecie i niosą nadzieję. Wrażliwość papieża Franciszka pozwala mu dostrzegać rzeczy najprostsze i przez to najłatwiejsze do przegapienia - a potem prosto i z przekonaniem mówi nam o tym. 

Przeczytajcie, co napisał w ostatnim liście do młodych, który w naszym odczuciu jest naprawdę dobrą refleksją dla wszystkich chrześcijan, którzy myślą o swojej wierze i przejmują się tym, co dzieje się wokół nich. 

Dziewięć obserwacji papieża Franciszka, które dają do myślenia

1. Żyjemy dziś w czasach naznaczonych dramatami, które rodzą desperację i uniemożliwiają nam spoglądanie w przyszłość ze spokojem w sercu. Często najwyższą cenę płacą młodzi, którzy odczuwają niepewność jutra i nie dostrzegają stabilnych perspektyw dla swoich marzeń.

2. Cele, osiągnięcia, i sukcesy, jeśli są jedynie materialne, to po początkowej satysfakcji nadal pozostawiają nas głodnymi, spragnionymi głębszego sensu. Nie zaspokajają bowiem całkowicie naszej duszy.

3. Nawet jeśli rozpoczynamy nasze podróże pełni entuzjazmu, prędzej czy później zaczynamy odczuwać znużenie. W niektórych przypadkach, przyczyną niepokoju i wewnętrznego znużenia jest presja społeczna, która wymusza osiągnięcie określonych standardów sukcesu w nauce, pracy i życiu osobistym. Powoduje to smutek: żyjemy w zgiełku pustego aktywizmu, prowadzącego nas do wypełnienia naszych dni tysiącem rzeczy, a mimo to czujemy, że nigdy nie udaje nam się zrobić wystarczająco dużo, i że nigdy nie potrafimy stanąć na wysokości zadania.

4. Lekarstwem na znużenie, paradoksalnie, nie jest trwanie w miejscu i odpoczynek. Jest nim raczej wyruszenie w drogę. 

5. Nadzieja przezwycięża wszelkie znużenie, wszelki kryzys i wszelki niepokój, dając nam silną motywację do pójścia naprzód, ponieważ jest darem, który otrzymujemy od samego Boga: On wypełnia nasz czas sensem. 

6. Ci z was, którzy otrzymali dar wiary, przeżywali zarówno chwile szczęśliwe, gdy Bóg był obecny i gdy czuliście, że był blisko was, jak i momenty, gdy doświadczaliście pustyni. Może się zdarzyć, że po początkowym entuzjazmie (...) następuje czas kryzysu, który sprawia, że życie wydaje się trudnym wędrowaniem po pustyni.

7. Momenty kryzysu nie są czasem straconym czy bezużytecznym, ale mogą okazać się ważnymi szansami na rozwój. Są to okresy oczyszczenia nadziei! W kryzysach zostaje bowiem rozwianych wiele fałszywych „nadziei”, tych zbyt małych dla naszych serc.

8. Jezus uznaje potrzebę odpoczynku ciała, czasu na rozrywkę, na cieszenie się towarzystwem przyjaciół, na uprawianie sportu, a także na sen. Ale istnieje też głębszy odpoczynek, odpoczynek duszy, którego wielu szuka, a niewielu znajduje, i który znajduje się jedynie w Chrystusie. On mówi do każdego z was: „Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię” (Mt 11, 28). 

9. [Życiowa] wędrówka nie powinna być jedynie przechodzeniem przez życie w sposób powierzchowny, bez zatrzymania się nad pięknem tego, co napotykacie, bez odkrywania znaczenia przebytych dróg, chwytając jedynie krótkie chwile i ulotne doświadczenia. Trzeba zanurzyć się [w życiu] całym sercem. 

---

Na podstawie Orędzia papieża Franciszka na XXXIX Światowy Dzień Młodzieży