III-cia Niedziela Adwentu - Cierpliwe i radosne oczekiwanie

To już kolejny krok adwentowy. Jesteś zaproszony do tego, by otworzyć serce na spotkanie z przychodzącym Panem. Zatrzymaj się na kilka minut. Posłuchaj podkastu, który został przygotowany na dzisiaj. Wsłuchaj się w muzykę. Posłuchaj uważnie Ewangelii. Niech jej słowa cię teraz poprowadzą. Uruchom wyobraźnię, by twórczo podejść do proponowanego zadania.

Gdy Jan usłyszał w więzieniu o czynach Chrystusa, posłał swoich uczniów z zapytaniem: Czy Ty jesteś Tym, który ma przyjść, czy też innego mamy oczekiwać? Jezus im odpowiedział: Idźcie i oznajmijcie Janowi to, co słyszycie i na co patrzycie: niewidomi wzrok odzyskują, chromi chodzą, trędowaci doznają oczyszczenia, głusi słyszą, umarli zmartwychwstają, ubogim głosi się Ewangelię. A błogosławiony jest ten, kto we Mnie nie zwątpi. Gdy oni odchodzili, Jezus zaczął mówić do tłumów o Janie: Coście wyszli oglądać na pustyni? Trzcinę kołyszącą się na wietrze? Ale coście wyszli zobaczyć? Człowieka w miękkie szaty ubranego? Oto w domach królewskich są ci, którzy miękkie szaty noszą. Po coście więc wyszli? Proroka zobaczyć? Tak, powiadam wam, nawet więcej niż proroka. On jest tym, o którym napisano: Oto Ja posyłam mego wysłańca przed Tobą, aby Ci przygotował drogę. Zaprawdę, powiadam wam: Między narodzonymi z niewiast nie powstał większy od Jana Chrzciciela. Lecz najmniejszy w królestwie niebieskim większy jest niż on (Mt 11,2-11).

Tylko niewolnik na nic nie czeka. Co zabija nadzieję? Pośpiech w oczekiwaniu – chciałbym już, teraz, natychmiast, a owocem tego niecierpliwość, która zagłusza. Prorocy przemawiali i nie martwili się, że na ich oczach się nie wypełniało. Dziś świat nie umie czekać. Żądamy, aby natychmiast się wypełniło. Czy natychmiast na wezwanie Pana zostawiłbym wszystko i poszedł za Nim?

Niedziela jest dniem radości. Jesteśmy zaproszeni do skupienia się na Przychodzącym. Radość to jest stan, który trwa. Połączmy nadzieję z radością, a wyjdzie z tego „mikstura”, dzięki której i pamięć się wzmocni, wola wolnością Bożą tchnąć będzie, rozum odkrywczym się stanie.

Modlitwa do Ducha Świętego

Skąd więc tyle smutku i niepewności, które są z reguły skrzętnie ukrywane? Zostaliśmy wkręceni w przemęczenie, w zabieganie, w wir. Czy to koniec? Żadną miarą. Nie dopuszczajmy do przemęczenia. Najlepsze jest zdrowe zmęczenie. Posłuchajmy: Pokrzepcie ręce osłabłe, wzmocnijcie kolana omdlałe! Umacniajcie serca wasze… Nadzieja się nie męczy. Ona wzmacnia nas! Pan przynosi nam pokrzepienie. Zna nasze braki i niemożności. Wie o naszej niepewności.

www.pixabay.comPołowa drogi adwentowej zaprasza do przystanięcia i zobaczenia przebytej drogi. Po pierwsze, uraduj się z tego, co udało się. Zatrzymaj się, by ogarnąć wzrokiem rzeczywistość. Widząc konkretne czyny lub ich brak będziemy w stanie się zastanowić.

Jan pyta: Czy Ty jesteś Tym, który ma przyjść, czy też innego mamy oczekiwać? Pan odnosi się do codzienności, do tego, co czyni. … niewidomi wzrok odzyskują, chromi chodzą, trędowaci doznają oczyszczenia, głusi słyszą, umarli zmartwychwstają, ubogim głosi się Ewangelię. Czy twierdzenia te wypływają z chwili zatrzymania się czy padają w biegu?

Modlitwa w szczególnej potrzebie

Niech zapadną głęboko w sercach naszych słowa Pana: … błogosławiony jest ten, kto we Mnie nie zwątpi. Jego przyjście niekoniecznie musi się odbywać według naszych wyobrażeń. Zaiste Bóg lubi robić niespodzianki.

Zadanie: dziś zatęsknię za Bogiem…