Jezus widzi nasze potrzeby i zaspokaja nasz głód

„Żal mi tego tłumu”. Jezus współczuje człowiekowi, który nie ma wystarczająco do jedzenia. On widzi nasze ‘głody’ miłości, życzliwości, czułości, pokoju, prawdy. Jezusowi żal człowieka, który nie zna, nie rozumie, nie widzi, nie czuje bliskości Boga. I zaspokaja nasz głód.

Słowo na dziś (Mk 8,1-10)

Z ewangelii wg św. Marka: W owym czasie, gdy znowu wielki tłum był z Nim i nie mieli co jeść, przywołał do siebie uczniów i rzekł im: «Żal Mi tego tłumu, bo już trzy dni trwają przy Mnie, a nie mają co jeść. A jeśli ich puszczę zgłodniałych do domu, zasłabną w drodze; bo niektórzy z nich przyszli z daleka». Odpowiedzieli uczniowie: «Skąd tu na pustkowiu będzie mógł ktoś nakarmić ich chlebem?» Zapytał ich: «Ile macie chlebów?» Odpowiedzieli: «Siedem». I polecił ludowi usiąść na ziemi. A wziąwszy siedem chlebów, odmówił dziękczynienie, połamał i dawał uczniom, aby je rozdzielali. I rozdali tłumowi. Mieli też kilka rybek. I nad tymi odmówił błogosławieństwo i polecił je rozdać. Jedli do sytości, a pozostałych ułomków zebrali siedem koszów. Było zaś około czterech tysięcy ludzi. Potem ich odprawił.
Zaraz też wsiadł z uczniami do łodzi i przybył w okolice Dalmanuty.

Komentarz do ewangelii na dzisiaj (11.02.2023):

Obraz: Ewangelista ukazuje nam wielki, zgłodniały tłum, który ‘przyszedł z daleka’, co może być aluzją do pogan. Ukazuje też użalenie się Jezusa nad tymi, którzy są wokół. Oczyma wyobraźni zobaczę tych ludzi, Pana okazującego miłosierdzie oraz dokonujący się cud Eucharystii.

Myśl: Drugi cud rozmnożenia chleba może się wydawać zwyczajnym dubletem, ale też uświadamia nam, że powtarzanie jest ważne dla nas. Żyjemy w czasie, stajemy się. Powoli gromadzimy w umysłach i sercach to, co Pan nam daje. Zrozumienie i widzenie przychodzi po dłuższym słuchaniu, a nawet etapami, jak przy cudzie ‘Effatha – otwórz się’. Dlatego nie przestajemy celebrować Eucharystii, a Jezus ciągle nam się na nowo udziela. W tym cudzie podkreślone jest współczucie Jezusa, a chleb jest także dla tych, którzy przyszli z ‘daleka’ (dla pogan, albo tych, którzy żyją na ‘peryferiach’?).

Emocja: Żal mi. Jezus współczuje człowiekowi, który nie ma wystarczająco do jedzenia. On widzi nasze ‘głody’ miłości, życzliwości, czułości, pokoju, prawdy, itp. Jezusowi żal człowieka, który nie zna, nie rozumie, nie widzi, nie czuje bliskości Boga. I zaspokaja nasz głód.

Wezwanie: Poproszę o łaskę zrozumienia, że chleb oznacza współczucie Pana. Podziękuję Mu za to, że mam pod dostatkiem codziennego chleba.
Spróbuję przypominać sobie w ciągu dnia, że w każdym kęsie pożywienia jest współczucie Jezusa, który wydał za mnie samego siebie.