#Ewangelia: szkoła zarządzania

Nawet jeśli posiadamy dużo pieniędzy i innych dóbr materialnych, powinniśmy uważać się tylko za zarządców tych dóbr, nie właścicieli.

[Łk 16, 9-15]

Jezus powiedział do swoich uczniów:

«Pozyskujcie sobie przyjaciół niegodziwą mamoną, aby gdy wszystko się skończy, przyjęto was do wiecznych przybytków.

Kto w bardzo małej sprawie jest wierny, ten i w wielkiej będzie wierny; a kto w bardzo małej sprawie jest nieuczciwy, ten i w wielkiej nieuczciwy będzie. Jeśli więc w zarządzaniu niegodziwą mamoną nie okazaliście się wierni, to kto wam prawdziwe dobro powierzy?

Jeśli w zarządzaniu cudzym dobrem nie okazaliście się wierni, to któż wam da wasze?
Żaden sługa nie może dwom panom służyć. Gdyż albo jednego będzie nienawidził, a drugiego miłował; albo z tamtym będzie trzymał, a tym wzgardzi. Nie możecie służyć Bogu i Mamonie!»

Słuchali tego wszystkiego chciwi na grosz faryzeusze i podrwiwali sobie z Niego. Powiedział więc do nich: «To wy właśnie wobec ludzi udajecie sprawiedliwych, ale Bóg zna wasze serca. To bowiem, co za wielkie uchodzi między ludźmi, obrzydliwością jest w oczach Bożych».

[Komentarz Mieczysława Łusiaka SJ]

Nawet jeśli posiadamy dużo pieniędzy i innych dóbr materialnych, powinniśmy uważać się tylko za zarządców tych dóbr, nie właścicieli.

Czynienie czegokolwiek na tym świecie swoją własnością grozi zbytnim przywiązaniem do tego świata, który z natury swojej jest tymczasowy.

Po co czynić swoją własnością coś, co i tak stracimy, najpóźniej w chwili śmierci? Lepiej więc być zarządcą, nie właścicielem. Ale zarządcą "wiernym", to znaczy chętnie rozdającym potrzebującym to, co dane jest w zarząd. Bo "wierny zarządca" to ktoś otwarty na potrzeby innych i chętnie pomagający z czystej miłości. Sposobem, w jaki Bóg zarządza tym światem jest bowiem Miłość.

Praktykowanie innego modelu zarządzania jest więc drogą do nikąd.

[Komentarz Wojciecha Jędrzejewskiego OP]