Pan napomina swoich uczniów, aby unikali grzechu hipokryzji

Jezus piętnuje obłudę, pragnienie bycia wielkim, wpływowym, zatroskanym o własną chwałę, a nie łagodnym i służebnym w stosunku do innych, zwłaszcza słabych i ubogich. Pan napomina swoich uczniów, aby unikali grzechu hipokryzji. Leczy z niego tylko prawdziwe nawrócenie. Słowa napomnienia Pańskiego odnoszą się do wszystkich uczniów w każdej epoce dziejów.

Czytania: Rt 2,1-3.8-11. 4,13-17; Mt 23,1-12 

Z ewangelii wg św. Mateusza: 

Wówczas przemówił Jezus do tłumów i do swych uczniów tymi słowami: «Na katedrze Mojżesza zasiedli uczeni w Piśmie i faryzeusze. Czyńcie więc i zachowujcie wszystko, co wam polecą, lecz uczynków ich nie naśladujcie. Mówią bowiem, ale sami nie czynią. Wiążą ciężary wielkie i nie do uniesienia i kładą je ludziom na ramiona, lecz sami palcem ruszyć ich nie chcą. Wszystkie swe uczynki spełniają w tym celu, żeby się ludziom pokazać. Rozszerzają swoje filakterie i wydłużają frędzle u płaszczów. Lubią zaszczytne miejsca na ucztach i pierwsze krzesła w synagogach. Chcą, by ich pozdrawiano na rynkach i żeby ludzie nazywali ich Rabbi. Otóż wy nie pozwalajcie nazywać się Rabbi, albowiem jeden jest wasz Nauczyciel, a wy wszyscy braćmi jesteście. Nikogo też na ziemi nie nazywajcie waszym ojcem; jeden bowiem jest Ojciec wasz, Ten w niebie. Nie chciejcie również, żeby was nazywano mistrzami, bo jeden jest tylko wasz Mistrz, Chrystus. Największy z was niech będzie waszym sługą. Kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony. 

Obraz: Jezus przemawia do tłumów i do swoich uczniów. Przemawia do uczniów wszystkich czasów. Oczyma wyobraźni zobaczę tych ludzi słuchających Pana. Posłucham słów nauczania Pana. Zwrócę uwagę na myśli, jakie się pojawiają we mnie. Jakie emocje we mnie budzą? 

Myśl: Jezus naucza tłumy. Poucza także swoich uczniów. Nie tylko wtedy obecnych w Jerozolimie, ale i rzeszy uczniów wszystkich czasów. Ostrzega przed formalizmem uczonych w Piśmie i faryzeuszów, przed tym, kiedy wymaga się od innych a nie od siebie, kiedy się mówi, a samemu nie czyni. Jezus piętnuje obłudę, pragnienie bycia wielkim, wpływowym, zatroskanym o własną chwałę, a nie łagodnym i służebnym w stosunku do innych, zwłaszcza słabych i ubogich. Pan napomina swoich uczniów, aby unikali grzechu hipokryzji. Leczy z niego tylko prawdziwe nawrócenie. Słowa napomnienia Pańskiego odnoszą się do wszystkich uczniów w każdej epoce dziejów. 

Emocja: Pokusa prawa – odrzucenia go albo nadmiernego skoncentrowania na nim. Prawo w Kościele, jak w każdej społeczności, jest potrzebne. Nie można bez niego żyć, a tym bardziej we wspólnocie. Ale wielką pokusą dla wspólnoty wierzących jest zastępowanie Ewangelii Prawem i narzucanie Jej jako Prawa. Potrzebujemy mądrości i odwagi. 

Wezwanie: Poproszę o łaskę wolności duchowej, wyrzucenia z siebie w praktyce ‘nauczyciela Pisma i faryzeusza’. Podziękuję za możliwość korzystania z dobrych praktyk duchowych. 

Jubileusz 2025: Franciszek zachęcał: „niech znaki nadziei będą oferowane chorym, znajdującym się w domu, czy w szpitalu. Niech ich cierpienie znajdzie ulgę w bliskości osób, które ich odwiedzają i w czułości, jaką otrzymują. Dzieła miłosierdzia są również dziełami nadziei, które budzą w sercach uczucia wdzięczności. A wdzięczność niech dotrze do wszystkich pracowników służby zdrowia, którzy w nierzadko trudnych warunkach pełnią swoją misję, troskliwie opiekując się chorymi i słabymi” (11). Podejmę jakieś postanowienie w duchu zachęty papieskiej.