Nieznany wiersz św. Teresy z Lisieux. Pisze o Marii Magdalenie i pragnieniu spotkania Jezusa

Św. Teresa z Lisieux, patronka misji i doktor Kościoła, pisała też niezwykłe wiersze. Z okazji przypadającej 27 czerwca uroczystości Najświętszego Serca Pana Jezusa publikujemy jej nieznaną poezję "W Najświętszym Sercu Jezusa".

Własnoręcznie zapisany przez św. Teresę tekst jest przechowywany w archiwach Karmelu w Lisieux. Na początku wiersza czytamy o Marii Magdalenie, która tęskniła za Mistrzem, a gdy Ten ukazał jej swoje oblicze, odzyskała pokój i radość.

Później św. Teresa wyraża chęć, by podobnie jak Magdalena spotkać Jezusa i znaleźć ukojenie w Jego Sercu. Na samym końcu karmelitanka prosi Pana, aby zawsze mogła żyć w Jego miłości.

Wiersz św. Teresy z Lisieux „W Najświętszym Sercu Jezusa”. Oryginalny tekst można znaleźć, klikając w ten link.

1. W Grobie Pańskim, Maria Magdalena
   Szukając Jezusa, pochylona we łzach
   Aniołowie chcieli ukoić jej ból,
   Lecz nic nie mogło jej ulżyć.
   To nie wy, jaśniejący archaniołowie,
   Byliście tymi, których przyszła szukać ta płonąca dusza;
   Ona pragnęła ujrzeć Pana aniołów,
   Wziąć Go w ramiona, unieść daleko...
2. Blisko grobu pozostała do końca,
   Przyszła dużo wcześniej niż świt.
   Przyszedł również jej Bóg, skrywając swe światło,
   Maria nie mogła wygrać z Nim w miłości!
   Najpierw objawił jej swoje Błogosławione Oblicze,
   Wkrótce jedno słowo wypłynęło z Jego serca,
   Szepcząc słodkie imię: „Mario” —
   Jezus przywrócił jej pokój, radość...
3. Pewnego dnia, o Boże mój, jak Magdalena,
   Pragnęłam Cię ujrzeć, zbliżyć się do Ciebie.
   Mój wzrok wtopił się w bezkresną równinę,
   Na której szukałam swego Mistrza i Króla.
   I płakałam, widząc czystą falę,
   Gwiaździsty błękit, kwiat i ptaka:
   „Jeśli nie widzę Boga, o jaśniejącej naturze,
   Jesteś dla mnie niczym, tylko wielkim grobem”.
4. „Potrzebuję serca płonącego czułością,
   Które będzie moją podporą bez powrotu,
   Które kocha wszystko we mnie, nawet moją słabość…
   Nie opuszcza mnie, ani w dzień, ani w nocy.
   Nie mogłam znaleźć żadnego stworzenia,
   Które kochało by mnie zawsze, nigdy nie umierając.
   Potrzebuję Boga, który przyjął moją naturę,
   By uczynić się moim bratem i móc cierpieć!”
5. Usłyszałeś mnie, jedyny przyjacielu, którego kocham,
   Aby zdobyć moje serce, stałeś się śmiertelny.
   Przelałeś swoją krew, o najwyższa tajemnico!...
   I nadal żyjesz dla mnie w Ołtarzu.
   Jeśli nie mogę ujrzeć blasku Twego Oblicza,
   Ani usłyszeć Twego słodkiego głosu —
   Mogę, o Boże mój, żyć dzięki Twojej łasce,
   Mogę spocząć w Twoim Najświętszym Sercu!
6. O Serce Jezusa, skarbnico czułości,
   Jesteś moim szczęściem, moją jedyną nadzieją,
   Ty, który zachwyciłeś moje młode serce,
   Pozostań ze mną aż do ostatniej nocy.
   Panie, Tobie oddałam całe moje życie
   I wszystkie moje pragnienia są Ci dobrze znane.
   W Twojej dobroci zawsze nieskończonej,
   Pragnę się zatracić, o Serce Jezusa!
7. Ach, wiem dobrze, że cała nasza sprawiedliwość
   Nie ma wartości w Twoich oczach.
   Aby nadać wartość moim ofiarom,
   Chcę je rzucić w Twoje Boskie Serce.
   Nie znalazłeś aniołów bez skazy,
   Wśród błyskawic dałeś swoje prawo!...
   W Twoim Najświętszym Sercu, Jezu, się ukrywam —
   Nie drżę — Tyś jest moją cnotą!
8. Aby móc kontemplować Twoją chwałę,
   Trzeba — wiem to — przejść przez ogień.
   I wybieram sobie za czyściec
   Twoją płonącą miłość, o Serce mego Boga!
   Moja wygnana dusza, opuszczając to życie,
   Chciałaby uczynić akt czystej miłości,
   A potem wzlecieć do Nieba, swej ojczyzny,
   I wejść w Twoje Serce bez przeszkód.

Źródło: aciprensa.com / archives.carmeldelisieux.fr / tk