Co możemy mówić o Bogu?

Pośród wielu przymiotów przypisywanych Bogu symbol wiary wymienia jedynie Jego wszechmoc. Jak należy rozumieć wszechmoc Boga?

W  Biblii  znajdujemy  różne  wyrażenia podkreślające Jego wszechmoc. I tak Bóg na kartach Biblii został nazwany "potężnym Bogiem Jakuba" (Rdz 49, 24; Iz 1, 24 i in.), "Panem Zastępów", "Panem dzielnym i potężnym w boju" (Ps 24, 8-10). Wszechmoc  Boga  łączona  jest  również z władzą sprawowaną nad stworzonymi przez Niego niebem i ziemią (Ps 135, 6) oraz z przeświadczeniem, że dla Boga nic nie jest niemożliwe (Jr 32, 17; Łk 1, 37). Innym znakiem tej wszechmocy jest niezawisłe rozporządzanie wszystkimi stworzeniami  (Jr  27,  5)  tak,  że  nikt  nie  jest w stanie  oprzeć  się  Jego  potędze  (Mdr 11, 21). Formą mówienia o wszechmocy Boga jest również nazywanie Go Panem wszechświata  (Jr  27,  5), Władcą  historii, Rządcą serc i wydarzeń (Est 4, 17b; Prz 21, 1; Tb 13, 2).

(Czytaj więcej w:"Taka jest wiara Kościoła", s. 35-39)

• KKK 268: Spośród wszystkich przymiotów Bożych Symbol wiary wymienia tylko wszechmoc Bożą; wyznanie jej ma wielkie znaczenie dla naszego życia. Wierzymy, że wszechmoc Boża jest powszechna, ponieważ Bóg wszystko stworzył, wszystkim rządzi i wszystko może; jest miłująca, ponieważ Bóg jest naszym Ojcem.; jest tajemnicza, ponieważ tylko wiara może ją uznać, gdy "w słabości się doskonali" (2 Kor 12, 9).
• KKK 269: Pismo święte wielokrotnie wyznaje powszechną moc Boga. Nazywa Go "potężnym Bogiem Jakuba" (Rdz 49, 24; Iz 1, 24 i in.), "Panem Zastępów", "Panem dzielnym i potężnym w boju" (Ps 24, 8-10). Bóg jest wszechmogący "na niebie i na ziemi" (Ps 135, 6), ponieważ On sam je stworzył. Dla Niego nic nie jest niemożliwe i rozporządza On swoim dziełem zgodnie ze swoją wolą. Bóg jest Panem wszechświata, którego porządek sam ustalił i który jest Mu całkowicie poddany i uległy. Jest On Władcą historii; rządzi sercami i wydarzeniami według swego upodobania. "Potężnie działać zawsze jest w Twej mocy i któż się oprze potędze Twojego ramienia?" (Mdr 11, 21).
• KKK 270: Bóg jest Ojcem wszechmogącym. Jego ojcostwo i Jego wszechmoc wyjaśniają się wzajemnie. Istotnie, On okazuje swoją ojcowską wszechmoc, gdy troszczy się o nasze potrzeby; przez przybrane synostwo, jakiego nam udziela ("Będę wam Ojcem, a wy będziecie moimi synami i córkami - mówi Pan wszechmogący", 2 Kor 6,18); a wreszcie przez swoje nieskończone miłosierdzie ponieważ On najbardziej okazuje swoją wszechmoc, dobrowolnie odpuszczając grzechy.
• KKK 272: Wiara w Boga Ojca wszechmogącego może być wystawiona na próbę przez doświadczenie zła i cierpienia. Niekiedy Bóg może wydawać się nieobecnyi niezdolny do przeciwstawienia się złu. Bóg Ojciec objawił jednak swoją wszechmoc w sposób najbardziej tajemniczy w dobrowolnym uniżeniu i w zmartwychwstaniu swego Syna, przez które zwyciężył zło. Chrystus ukrzyżowany jest więc "mocą Bożą i mądrością Bożą. To bowiem, co jest głupstwem u Boga, przewyższa mądrością ludzi, a co jest słabe u Boga, przewyższa mocą ludzi" (1 Kor 1, 24-25). W zmartwychwstaniu i wywyższeniu Chrystusa Ojciec "na podstawie działania (swojej) potęgi i siły" okazał "przemożny ogrom mocy względem nas wierzących" (Ef 1,19).
• KKK 277: Bóg okazuje swoją wszechmoc, odwracając nas od naszych grzechów i przez łaskę utwierdzając nas na nowo w swojej przyjaźni "Boże, Ty przez przebaczenie i litość najpełniej okazujesz swoją wszechmoc.

Przymiot Bożej wszechmocy poddawany był w historii różnym eksperymentom intelektualnym.  Usiłowano  np.  podważyć go  posługując  się  rozumowaniem  wewnętrznie sprzecznym (np. zastanawiając się,  czy  Wszechmocny  mógłby  unicestwić samego siebie? Czy może stworzyć kamień,  którego  sam  nie  podniesie?).

W rzeczywistości  Bóg  jako  Byt Absolutny, Ten, który stwarza świat, wpisując weń zasady logiki i metafizyki, nie może stworzyć  niczego,  co  byłoby  sprzeczne samo w sobie, ani też czynić czegoś, co byłoby sprzeczne z Jego naturą: nie może sam sobie przeczyć.