Katechizm Kościoła Katolickiego
Wolność, jaką Bóg obdarował człowieka w dziele stworzenia, może być wykorzystywana przeciw Bogu i dobru człowieka. Dla właściwego rozeznania moralnego, a także odważnego odrzucania zła i wyboru dobra potrzebujemy Bożej pomocy.
Katechizm Kościoła Katolickiego
Postawa przebaczenia może się wydać słabością człowieka. W rzeczywistości wymaga ona ogromnej siły duchowej i odwagi moralnej, jako że niesie z sobą pozorne poczucie straty. W rzeczywistości przynosi realny zysk w postaci gojenia ran ludzkiego serca i odnawiania zakłóconych bądź nawet zniszczonych więzi łączących ludzi.
Katechizm Kościoła Katolickiego
Jeśli przyjmiemy, że ludzkie potrzeby są bardzo zróżnicowane, to chleb oznacza nie tylko pokarm zaspokajający głód fizyczny, ale też głód duchowy. Głód ten człowiek najczęściej wyraża zadając pytania o ostateczny sens swego życia, o swoje przeznaczenie itd. Jest to głód duchowy - głód słowa Bożego, Jego tchnienia i Ciała Chrystusa. Głód ten Bóg zaspokaja wyjaśniając za pośrednictwem Kościoła słowo Boże oraz udzielając przez Chrystusa zbawiającego w sakramentach Kościoła życia Bożego.
Katechizm Kościoła Katolickiego
Znane są dość powszechnie sytuacje, które zdają się zaprzeczać temu, co powtarzamy w niedzielnym wyznaniu wiary: wierzę … w święty Kościół. W jaki sposób godzić niedzielne wyznanie wiary z codziennymi doświadczeniami zła i grzeszności doświadczanych w Kościele.
Katechizm Kościoła Katolickiego
Przyjście na ziemię Jezusa Chrystusa jest wyrazem działania Boga, które przynosi ludzkości wolność i pełnię życia.
Katechizm Kościoła Katolickiego
W ogłoszonym i zapoczątkowanym na ziemi królestwie Bożym działa żywy Bóg. Zrozumienie wielkości przyniesionego ludzkości przez Jezusa daru jest przedmiotem prośby o "nastanie" królestwa Bożego.
Katechizm Kościoła Katolickiego
Druga część Modlitwy Pańskiej wyraża "siedmiokrotne" wyznanie wiary w wielkie dzieła Boże. Wierzący prosząc Boga o dary potrzebne do codziennego życia jednocześnie dziękują i wielbią Go za to, czym wciąż ludzi obdarowuje.
Katechizm Kościoła Katolickiego
Zwracanie się do Boga "naszego" Ojca jest wspólnym dobrem wszystkich ochrzczonych. Chrześcijanie trwający w jedności wiary w Chrystusa oraz dzięki przyjętemu sakramentowi chrztu mają prawo uczestniczenia w modlitwie Jezusa o jedność Jego uczniów.
Katechizm Kościoła Katolickiego
Tajemnicę Boga jako Ojca objawił ludziom Syn Boży, który stał się człowiekiem. Dzięki Synowi i Duchowi Świętemu przez chrzest uczestniczymy w osobowej relacji Syna Bożego z Ojcem, stajemy się przybranymi dziećmi Boga i uczestnikami Jego życia.
Katechizm Kościoła Katolickiego
Dla chrześcijanina nie bez znaczenia jest to, że Jezus nauczył swoich uczniów, w jaki sposób mają się zwracać do Ojca Niebieskiego. Na prośbę: "Panie, naucz nas modlić się", powierzył im i całemu Kościołowi podstawową modlitwę chrześcijańską.
Katechizm Kościoła Katolickiego
Pismo Święte nazywa życie człowieka walką, gdyż ciągle musi zmagać się z różnymi trudnościami, musi pokonywać przeszkody i przeciwności. Tak jest też na modlitwie, dlatego można ją nazwać walką, gdyż człowiek zmaga się z zarzutami stawianymi modlitwie, a także trudnościami i pokusami, jakie rodzą się, gdy ją praktykujemy.
Katechizm Kościoła Katolickiego
Modlitwa chrześcijanina powinna obejmować całe jego życie. To jednak domaga się stałego praktykowania modlitwy w określonych momentach życia. Pierwsza część Modlitwy Pańskiej przypomina o konieczności oddawania Bogu należnej chwały i czci.
Katechizm Kościoła Katolickiego
Charakterystycznym dla modlitwy chrześcijanina jest to, podejmując wysiłek nawiązania kontaktu z Bogiem nie jest pozostawiony samemu sobie. Z pomocą przychodzą ci, którzy poprzedzili nas w drodze wiary i mają udział w życiu samego Boga. Ich życie poucza każdego wierzącego, jak odnaleźć swoją własną drogę do Boga.
Katechizm Kościoła Katolickiego
Odkąd Syn Boży stał się człowiekiem, nie przestając być równocześnie Bogiem, nasza droga do Boga wiedze prze Jego Osobę. Jezusowe człowieczeństwo jest drogą, na której modlitwa człowieka trafia przed oblicze Boga. Dlatego nawet wówczas, gdy modlitwy kierujemy bezpośrednio do Boga jako naszego Ojca i nie myślimy o tym, zbliżamy się do Niego przez Jezusa Chrystusa mocą Ducha Świętego.
Katechizm Kościoła Katolickiego
Istnieje przekonanie, że modlitwa jest rzeczą i łatwą, i trudną. Łatwą, bo to wzniesienie duszy do Boga, a trudną, bo człowiek jest zanurzony w sprawy tego świata, które go tak odciągają od Boga, że nie może się od nich oderwać.
Katechizm Kościoła Katolickiego
Dzięki Bożemu Objawieniu odkrywamy jeszcze jeden istotny dla modlitwy chrześcijanina rys. Jest on związany z posłanym Kościołowi przez Jezusa Duchem Świętym. On też udziela wspólnocie Kościoła oraz każdemu wierzącemu niezbędnego światła i koniecznych darów do podejmowania decyzji włączania się w misję głoszenia orędzia zbawienia. Z tych powodów Duch Święty uważany jest za Nauczyciela modlitwy chrześcijańskiej. On wychowuje Kościół i każdego wierzącego do życia modlitwy.
Katechizm Kościoła Katolickiego
Modlitwy uczy ludzi sam Jezus Chrystus. Chrześcijanin, dla którego modlitwa jest spotkaniem, przebywaniem, rozmową, a przede wszystkim zjednoczeniem z Bogiem, rozumie, że jej praktykowanie jest możliwe dzięki zawartemu przez Jezusa Chrystusa przymierzu Boga z ludźmi.
Katechizm Kościoła Katolickiego
Modlitwa jest jednym z najważniejszych ogniw każdej religii. W niej człowiek zwraca się do Boga - bądź bóstwa - w sprawach wykraczających poza jego możliwości fizyczne, umysłowe czy duchowe. Ona też staje się konkretnym wyrazem więzów łączących człowieka z Bogiem - bóstwem.
Katechizm Kościoła Katolickiego
Są sprawy, które właściwe są tylko człowiekowi. Do nich należy modlitwa. Dzięki niej człowiek jest zdolny przekroczyć własną ograniczoność. Wychodzi w niej poza własne "ja" i szuka kogoś poza i ponad sobą. Zjawiska tego nie potrafimy wyjaśnić naturą człowieka. Konieczne jest odwołanie się do istnienia Boga, który stwarzając człowieka wszczepił w jego duszę potrzebę i pragnienie modlitwy.
Katechizm Kościoła Katolickiego
Dziesiąte przykazanie przypomina o ostatecznym przeznaczeniu człowieku do życia w szczęściu, którego jedynym dawcą jest Bóg. Broni ono przed popadnięciem w nieład wewnętrzny spowodowany pożądliwością, której wyrazem jest chciwość, chęć przywłaszczenia sobie bez umiaru dóbr ziemskich, a także brak umiarkowania wyrażający się zachłannością i pragnieniem bogactw oraz potęgi. Te nieuporządkowane dążenia stanowią zagrożenie sprawiedliwości, której domaga się miłość bliźniego.
{{ article.description }}