Rozważania na Wielki Post - 10.03.2013

Bóg człowieka nie karze, choć tak to może zewnętrznie wyglądać. Tak naprawdę pozwala On doświadczyć skutków grzechu, a te są wystarczająco bolesne, że nie trzeba nic do nich dodawać.

Najpierw Bóg mówi o skutkach grzechu dla kobiety. Sądząc po kolejności, w jakiej wymieniane są konsekwencje grzechu pierworodnego, uderzył on w kobietę mocniej niż w mężczyznę. Zranił ją w tym, co stanowi centrum jej misji, czyli w macierzyństwie. Przez grzech to dawanie życia staje się ciężarem i bólem, a przecież pierwotnie miałoby być udziałem w Boskiej radości stwarzania. Teraz, owszem, jest to radość, ale radość przez łzy, niekiedy jeszcze przez długie lata po urodzeniu dziecka.

Dla spełnienia swej misji kobieta potrzebuje mężczyzny i to nie tylko jako dawcy plemników, ale jako oparcia fizycznego, psychicznego i duchowego. Potrzebuje jego ofiarnej miłości dla własnego ludzkiego rozwoju i rozwoju dzieci. Tymczasem ten mężczyzna, zraniony przez grzech podobnie jak i ona okazuje się egoistą i jej piękne i słuszne pragnienia, jak i swoje atuty, którymi Bóg go obdarzył, aby służyły miłości, wykorzystuje, by panować nad kobietą.

[-wielki_post_lucarz_stanislaw_26.mp3-]

Dominacja mężczyzny nad kobietą jest dla Bożego objawienia ewidentnym skutkiem grzechu pierworodnego. Jest więc niesprawiedliwa. Tę diagnozę znajdujemy już na samym początku Pisma św. i w jej świetle trzeba postrzegać całą resztę objawienia. Leczy ono przede wszystkim podstawową ranę ludzkości, którą jest grzech, zdecydowanie mniej uwagi poświęcając jego skutkom, które wraz z uleczeniem z grzechu ustąpią niejako automatycznie.

Radykalny feminizm szuka rozwiązania tego bolesnego problemu w niezależności kobiet od mężczyzn. To fałszywa droga. I jedni i drugie potrzebują wzajemnej prawdziwej miłości. To dopiero w Chrystusie mężczyzna i kobieta stają się jednością dzięki jego miłości, która usuwa egoizm i niszczy mur wrogości.