Św. Rita - patronka od bardzo trudnych sytuacji

Rita urodziła się ok. 1380 r. Była jedynaczką w rodzinie górali w Rocca Porena, niedaleko Cascii. Choć doświadczała powołanie do życia zakonnego, jej rodzice zdecydowali, że ma wyjść za mąż. Nie było to udane małżeństwo. Jej mąż był człowiekiem porywczym i gwałtownym. Rita przez cały czas trwania tego związku okazywała wprost anielską cierpliwość. Mieli dwóch synów. Mąż Rity zginął z rąk mafii, wendety.

Rita sama wychowywała  synów, a kiedy zobaczyła, że i oni, podobnie jak jej zmarły mąż, zaczęli schodzić na złą drogę, prosiła Boga, by ich raczej zabrał z tego świata, niżby mieli stać się zabójcami. Pan Bóg wysłuchał jej próśb i wkrótce zmarli podczas epidemii.

Po śmierci synów Rita mogła już bez przeszkód zrealizować pragnienie wstąpienia do klasztoru augustianek w Cascii. Nie umiała ani czytać ani pisać dlatego przeznaczano ją do bardzo prostych posług, które chętnie wypełniała. Podczas prac często całowała obrączkę, znak swojej więzi z Jezusem - Oblubieńcem. Wiele się modliła, a Pan obdarzał ją mistycznymi łaskami. Święta Rita miała wielkie nabożeństwo do Męki Pańskiej, wyprosiła sobie dar stygmatów. Na swojej głowie odczuwała ranę po jednym cierniu z korony Jezusa, który przypominał jej o Męce Zbawiciela. Trwało to 15 lat. Rita prosiła też Boga, by rana ta nie była widoczna dla otoczenia i została wysłuchana.

Św. Rita zmarła 22 maja 1457 r. w Cascii, gdzie można zobaczyć jej nienaruszone ciało. Do sanktuarium w Rocca Porena oraz do Cascii przybywa bardzo wielu pielgrzymów, dla których św. Rita jest przewodniczką, nauczycielką. A ona, wielbiąca Boga, wstawia się za wszystkimi, którzy przedstawiają Bogu za jej pośrednictwem wiele spraw po ludzku trudnych do rozwiązania.

Św. Rito, módl się za nami!