Bł. Salomea - księżna, która została klaryską

Salomea, córka księcia Leszka Białego i Grzymisławy, księżniczki ruskiej, urodziła się w 1212 roku w Krakowie. Mając zaledwie sześć lat, zgodnie ze średniowiecznym zwyczajem została zaręczona z księciem węgierskim Kolomanem i zamieszkała na Węgrzech.

Przez krótki okres czasu zasiadała wraz z przyszłym mężem na tronie halickim. W wieku trzynastu lat poślubiła Kolomana, który był bratem św. Elżbiety Węgierskiej. Razem z mężem zdecydowali, że będzie to "białe małżeństwo", to znaczy bez podejmowania współżycia. W 1241 roku Koloman odniósł ciężkie rany w walce z Tatarami i zmarł. Niedoszła królowa Węgier powróciła do Polski pragnąc swoje życie oddać Bogu oraz posłudze ubogim, opuszczonym i chorym.

W Krakowie została na powrót serdecznie przyjęta przez swego brata Bolesław Wstydliwego. Salomea zafascynowana była duchowością franciszkańską, dlatego sprowadziła  do Polski siostry klaryski z czeskiej Pragi i razem z bratem założyła dla nich klasztor w Zawichoście k. Sandomierza. Zamieszkała w nim od 1245 roku, dołączając do grona sióstr przez złożenie ślubów zakonnych. W roku 1257 klasztor został przeniesiony do Skały-Grodziska koła Ojcowa, w miejsce bardziej bezpieczne, bo nie zagrożone najazdami tatarskimi. Salomea założyła miasto Skałę i ufundowała kilka szpitali.

Księżna zawsze z wielką starannością dbała o wystrój kościoła, zaopatrzyła go w księgi liturgiczne, kielichy i szaty liturgiczne. Zakupiła też wiele cennych książek do klasztornej biblioteki. Choć nie była ksienią, to właśnie jej powierzona została troska o materialne utrzymanie wspólnoty sióstr. Zmarła w 1268 roku pozostawiając po sobie przykład wielkiej cierpliwości, pokory, umartwienia i żarliwej modlitwy. Jej relikwie zostały przeniesione do Krakowa do kościoła św. Franciszka z Asyżu. W uroczystości tej m.in. uczestniczyła św. Kinga i być może także błogosławiona Jolanta. Papież Klemens X w 1672 roku ogłosił Salomeę błogosławioną.