To wiele mówi o naszej relacji do Boga i o sensie obrzędów religijnych, które sprawujemy

Ofiarowanie, choć nie jest obowiązkiem, ale aktem wielkiej pobożności, mówi wiele o naszej relacji do Boga i o sensie obrzędów religijnych, które sprawujemy. To jest wezwanie do oczyszczania ich z przyzwyczajeń i powierzchowności, a stawania przed Panem w autentyzmie i z wiarą.

Słowo na dziś (Łk 2,21-24)

Z Ewangelii wg św. Łukasza:

Gdy nadszedł dzień ósmy i należało obrzezać Dziecię, nadano Mu imię Jezus, którym Je nazwał anioł, zanim się poczęło w łonie [Matki]. Gdy potem upłynęły dni ich oczyszczenia według Prawa Mojżeszowego, przynieśli Je do Jerozolimy, aby Je przedstawić Panu. Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim: Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu. Mieli również złożyć w ofierze parę synogarlic albo dwa młode gołębie, zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego.

Komentarz do Ewangelii (Środa, 3 stycznia 2024 r.) 

Obraz: Oczyma wyobraźni zobaczę scenę obrzezania i nadanie imienia Jezusowi, co dokonało się z pewnością w Betlejem. Po zwyczajowych czterdziestu dniach oczyszczenia Maryi uczestniczymy w ceremonii ofiarowania Pana w świątyni Jerozolimskiej, aby wypełnić przepis Prawa.

Myśl: Ewangelista Łukasz wielokrotnie podkreśla wierność Prawu Józefa i Maryi. Ofiarowanie to akt pobożności. Nie był on wymagany przez Prawo. Np. nie wspominamy tego u Jana Chrzciciela, mimo, iż jego ojciec był kapłanem w świątyni. Był natomiast w Prawie obowiązek "wykupienia" – złożenia ofiary pięciu szekli, a dla ubogich pary synogarlic lub gołębi. Wykupienie było na pamiątkę wyzwolenia z niewoli egipskiej i dotyczyło tylko dzieci płci męskiej.

Emocja: Przedstawić Panu. Ofiarowanie, choć nie jest obowiązkiem, ale aktem wielkiej pobożności, mówi wiele o naszej relacji do Boga i o sensie obrzędów religijnych, które sprawujemy. To jest wezwanie do oczyszczania ich z przyzwyczajeń i powierzchowności, a stawania przed Panem w autentyzmie i z wiarą.

Wezwanie: Poproszę o radość nazywania Boga Imieniem Jezus. Podziękuję za dar Imienia Jezus, w którym jesteśmy zbawieni. Wypowiem i będę powtarzał na głos, albo w duchu, imię Jezus.