Świeci Tymoteusz i Tytus - uczniowie i współpracownicy apostoła Pawła

Wspominani 26 stycznia Tymoteusz i Tytus zostali pozyskani dla wiary w Chrystusa przez św. Pawła, Apostoła Narodów. Był on założycielem i pasterzem wielu ówczesnych wspólnot kościelnych. Miał też jednak wielu oddanych współpracowników.

Tymoteusz i Tytus, o których dzisiaj chcemy powiedzieć, podejmowali różne misje, reprezentowali Apostoła w wielu, czasami niełatwych sytuacjach. Ich oddanie i wierność mówią wiele o ich poczuciu służby Kościołowi. Oddali całych siebie tej służbie, ale też ich postawa pokazuje, jak słudzy Ewangelii stają się narzędziem w ręku Kościoła dla pouczania i rozwoju wiary.

„Święci Tymoteusz i Tytus są dla nas przykładem odpowiedzialności apostolskiej, poświęcenia w posłudze [głoszenia] Ewangelii i [całkowitego] oddania [się na służbę] Kościołowi”.

Św. Paweł napomina Tymoteusza, aby ‘ożywił na nowo charyzmat Boży, który ma w sobie przez nałożenie rąk’, czyli święcenia przyjęte z rąk kolegium prezbiterów i mimo młodego wieku nauczał, a nawet napominał wiernych, czasami ‘nastając w porę i nie w porę’.
Do Tytusa Paweł pisze, by „z całą stanowczością o tym mówił, że ci, którzy wierzą w Boga, mają się starać usilnie o pełnienie dobrych czynów”. Tymoteusz i Tytus nie tylko służą Kościołowi, ale stają się też sami apostołami niosącymi Ewangelię na cały ówczesny świat.

Najbliżsi współpracownicy apostoła Pawła

Tymoteusz pochodził z Listry, z ojca bogatego greka i poganina oraz matki, która była Żydówką z diaspory. Jego greckie imię oznacza ‘tego, który czci Boga’. Urodził się około roku 17 pierwszego wieku. Był wykształcony i wychowany w wierze mojżeszowej dzięki swojej matce, Eunice i babce, Lois, ale nie był obrzezany. Znał Pismo święte i był szlachetnym człowiekiem.
Św. Paweł pozyskał Tymoteusza do współpracy w czasie swojej drugiej podróży misyjnej. Często wysyłał go w trudnych i poufnych sprawach do wspólnot, które sam zakładał w Koryncie, Filippi czy Tesalonikach. Wyznaczył go też na biskupa w Efezie.

Modlitwa oddania Karola de Foucauld

Tradycja przekazuje, że Tymoteusz miał ponieść śmierć męczeńską za panowania cesarza Trajana, ale ostatnia reforma kalendarza liturgicznego czci go jako wyznawcę, który, choć doświadczył prześladowań, to jednak zmarł śmiercią naturalną w Efezie około roku 97. Jego relikwie znajdują się od XII wieku we włoskim Termoli.
W ikonografii św. Tymoteusz ukazywany jest w stroju apostoła lub biskupa, a u jego stóp leżą kamienie, symbol męczeństwa.

Święci apostołowie Tymoteusz i Tytus - Andrew Butko, CC BY-SA 3.0 www.creativecommons.org, via Wikimedia CommonsŚw. Tytusa znamy tylko z listów św. Pawła. Urodził się w rodzinie grecko-rzymskiej w okolicach Antiochii Syryjskiej, dzisiaj w Turcji, około roku 2 I-go wieku. Został ochrzczony około roku 49 i towarzyszył Pawłowi na Sobór Apostolski w Jerozolimie. Jako chrześcijanin pochodzący z pogaństwa nie został obrzezany, gdyż według zamysłu Apostoła Narodów jego działalność miała się rozgrywać wśród pogan.

Modlitwa św. Tomasza o dobrą starość

Św. Paweł cenił Tytusa i ufał mu. Powierzał mu delikatne misje. Około roku 63 ustanowił go biskupem na Krecie. Później, jak dowiadujemy się z listów pawłowych, Tytus dołączył do Apostoła w Nikopolis w Epirze i apostołował w Dalmacji. Zmarł na Krecie mając 94 lata. Według tradycji poniósł śmierć męczeńską w mieście Gortyna, rzymskiej stolicy wyspy, w prześladowaniach za panowania cesarza Domicjana. Po reformie kalendarza liturgicznego w 1969 roku czczony jest jednak jako wyznawca.

Rozpalić charyzmat - Tymoteusz i Tytus

Zachowane jedynie relikwie jego głowy po najeździe saracenów w IX wieku umieszczono w relikwiarzu, który w XVII wieku trafił do bazyliki św. Marka w Wenecji. Paweł VI zwrócił te relikwie Kościołowi prawosławnemu w duchu zbliżenia ekumenicznego.
Św. Tytus w ikonografii ukazywany jest w stroju biskupa z księgą jako atrybutem.