„Dialogi w połowie drogi” – odcinek 36. Coś się kończy, coś się zaczyna. Na przełomie Starego i Nowego Roku Ewa Skrabacz i Wojciech Ziółek SJ rozmawiają o upływającym czasie. Wychodząc od kolejnej zmiany cyfr w kalendarzu i konstatując fakt szybko przybywających lat, dzielą się swoimi reakcjami...
W drugi dzień świąt Bożego Narodzenia Ewa Skrabacz i Wojciech Ziółek SJ, autorzy podcastu dzielą się swoim doświadczeniem celebrowania tych szczególnych dni – wspominając różne konteksty, w których przyszło im świętować Boże Narodzenie. „Dialogi w połowie drogi” – odcinek 35. mówi między innymi, że: można życzyć sobie „Wesołych świąt!”, bo to uczucie jak najbardziej chrześcijańskie; ofiarowuje ‘garść’ wspomnień z dzieciństwa; w polskiej tradycji Boże Narodzenie to święto nie tylko wesołe i radosne, ale też rzewne i czułe. Stąd „Wigilia na Syberii” Jacka Malczewskiego, „Kolęda dla nieobecnych” i „Kolęda katyńska” z muzyką Zbigniewa Preisnera, „Nie było miejsca dla Ciebie” i tyle innych…; jest też zachęta do prawdziwie świątecznych dialogów, czyli do szczerych życzeń i rozmów z opłatkiem w dłoni…
„Dialogi w połowie drogi” – odcinek 35. W drugi dzień świat Bożego Narodzenia Ewa Skrabacz i Wojciech Ziółek SJ dzielą się swoim doświadczeniem celebrowania tych szczególnych dni. Autorzy podcastu – wspominając różne konteksty, w których przyszło im świętować Boże Narodzenie.
Jak w pełnej konfliktów i skomplikowanej sytuacji powinni zachowywać się chrześcijanie? W czym upatrywać źródła ‘wyjścia z logiki odwetu’ ku pojednaniu i przebaczeniu? Po co nam konflikty i podziały? Autorzy podcastu „Dialogi w połowie drogi”, Ewa Skrabacz i Wojciech Ziółek SJ, przyjmując do wiadomości wyniki wyborów, zwracają uwagę na to, że słowa, którymi opisujemy rzeczywistość, mają swój ciężar, swoje znaczenie; wskazują, że tak jednoznaczne potępienie, jakie spotkało postępek posła Brauna, nie towarzyszy jednak zakłócaniu innych uroczystości religijnych i obrażaniu uczuć ludzi wierzących, a powinno; konkludują, że – w przypadku chrześcijan – jedyną właściwą reakcją na rosnącą agresję jest wyjście z logiki odwetu i podążanie za słowami: „zło dobrem zwyciężaj”. Konflikty i podziały są nam dane, by błogosławić i przebaczać, i że to jest jedyna gaśnica na zło, której potrzebujemy.
„Dialogi w połowie drogi” – odcinek 34. Wychodząc od dokonujących się zmian w przestrzeni politycznej, Ewa Skrabacz i Wojciech Ziółek SJ rozmawiają o tym, jak w pełnej konfliktów i skomplikowanej sytuacji powinni zachowywać się chrześcijanie.
Autorką książki zatytułowanej „Nie umarłam. Od krzywdy do wolności” jest kobieta, która będąc dzieckiem została wykorzystana seksualnie przez księdza. Jak mówi sam tytuł, książka opowiada o bólu skrzywdzenia i o doświadczeniu bycia uratowanym z rozpaczy. Autorka książki chce pozostać anonimowa – Tośka Szewczyk, to jej pseudonim.
„Dialogi w połowie drogi” – odcinek 33. Tym razem Ewa Skrabacz i Wojciech Ziółek SJ rozmawiają o książce zatytułowanej „Nie umarłam. Od krzywdy do wolności”. Jej autorką jest kobieta, która będąc dzieckiem została wykorzystana seksualnie przez księdza. Jak mówi sam tytuł, książka opowiada o bólu skrzywdzenia i o doświadczeniu bycia uratowanym z rozpaczy. Autorka książki chce pozostać anonimowa – Tośka Szewczyk, to jej pseudonim.
„Dialogi w połowie drogi” – Ewa Skrabacz i Wojciech Ziółek SJ rozmawiają o czekaniu. Słowo, nierozłącznie związane z adwentem, które daje okazje do rozmowy o trudnej sztuce czekania, o tym na co czekamy, jak czekamy i czego się – ciągle na coś czekając – obawiamy. Autorzy podcastu mówią, że: Czekanie wcale nie jest statycznym i pełnym rezygnacji nic-nie-robieniem; nie lubimy czekać i nawet zabraniamy sobie oczekiwania na coś lub na kogoś, bo boimy się niespełnienia; w naszym niespełnieniu odciśnięty jest ślad Boga, ślad pełni; warto porozmawiać z kimś bliskim i nie bać się „czekania na nikogo…”.
„Dialogi w połowie drogi” – Ewa Skrabacz i Wojciech Ziółek SJ rozmawiają o czekaniu. Słowo, nierozłącznie związane z adwentem, które daje okazje do rozmowy o trudnej sztuce czekania, o tym na co czekamy, jak czekamy i czego się – ciągle na coś czekając – obawiamy.
„Dialogi w połowie drogi” – autorzy podcastu, Ewa Skrabacz i Wojciech Ziółek SJ, rozmawiają o spotkaniach, dyskusjach i rozmowach synodalnych, ale też o wynikającym stąd swoistym ryzyku słuchania i usłyszenia. Spotkanie jest tak samo ryzykowne, jak modlitwa. Ona może zostać wysłuchana, spotkanie z drugim może mnie dogłębnie zmienić; dobrze się rozmawia, gdy się zgadzamy, ale...; to, że – dzięki Synodowi – zaczynamy się słuchać to duża wartość; głos świeckich jest ważny, ale trzeba uważać na klerykalizm à rebours, patologiczną w swej istocie mentalność TKM (tu w wersji TKŚ), „słuchajmy się!”.
„Dialogi w połowie drogi” – odcinek 31. Tym razem autorzy podcastu zatrzymują się przy temacie trwającego wciąż synodu. Ewa Skrabacz i Wojciech Ziółek SJ rozmawiają o spotkaniach, dyskusjach i rozmowach synodalnych, ale też o wynikającym stąd swoistym ryzyku słuchania i usłyszenia.
Nie jest mi wszystko jedno, ale do niczego nie jestem przywiązany; do niczego nie jestem przywiązany, ale w pełni kocham to, co jest; w pełni kocham to, co jest, ale z wewnętrzną wolnością przyjmuję to, co było oraz to, co będzie – jednym słowem: jestem obojętny.
„Dialogi w połowie drogi” – odcinek 29. Święto odzyskania niepodległości przez Polskę już za nami, ale Ewa Skrabacz i Wojciech Ziółek SJ – z gorącym uczuciem i ze wzruszeniem mówią, że: miłość do Ojczyzny nie jest passe – bo żadna miłość nie jest passe – pod warunkiem, że jest autentyczna, czyli nie przeciw komuś; patriotyczne świętowanie uczy dumy i miłości do swojej Ojczyzny i szacunku do innych; „Ci, którzy umierają za Ojczyznę, mają prawo do pamięci, do modlitwy i do łzy”.
„Dialogi w połowie drogi” – odcinek 29. Święto odzyskania niepodległości przez Polskę już za nami, ale autorzy podcastu Ewa Skrabacz i Wojciech Ziółek SJ – wciąż w nastrojach podniosłych i patriotycznych – rozmawiają o pięknie szczerej miłości do Ojczyzny.
Dopóki pragniemy, dopóty żyjemy. Pragnienia, jakie nosimy w sercu, świadczą o tym, że życie wciąż się w nas tli, ale są też tego życia paliwem, są życiodajne. Trzeba je stopniowo ukonkretniać i rozeznawać; zgodzić się na bycie prowadzonym i „nie być głuchym na Jego wołanie”; trzeba być otwartym i wolnym wobec swoich planów.
„Dialogi w połowie drogi” – odcinek 28. Dopóki pragniemy, dopóty żyjemy. Pragnienia, jakie nosimy w sercu, świadczą o tym, że życie wciąż się w nas tli, ale są też tego życia paliwem, są życiodajne. Ewa Skrabacz i Wojciech Ziółek SJ rozmawiają o różnych sposobach dążenia do realizacji pragnień, czyli de facto o różnych sposobach na życie.
Wychodząc od wzruszająco szczerych i wypowiedzianych na krótko przed śmiercią słów włoskiego jezuity kard. Carlo Marii Martiniego, autorzy podcastu dotykają w swej rozmowie różnych aspektów tajemnicy ludzkiego umierania.
„Dialogi w połowie drogi” – odcinek 27. W przededniu Uroczystości Wszystkich Świętych i Dnia Zadusznego oraz związanej z tymi świętami listopadowej zadumy Ewa Skrabacz i Wojciech Ziółek SJ rozmawiają o śmierci.
„Dialogi w połowie drogi” – odcinek 26. Zatwierdzony przez ministerstwo i obowiązujący obecnie w całej Rosji podręcznik do historii dla klasy siódmej informuje, że „gdy ktoś z możnych tego świata nie chciał się podporządkować jezuitom, to mieli oni jeszcze w zanadrzu truciznę i sztylet. Ten, kto dopuszczał się takiego postępku, nie był uważany za grzesznika, gdyż moralną odpowiedzialność za zabójstwo dla wyższych celów brał na siebie przełożony albo jezuita starszy powołaniem.” Ten tekst – jeden z wielu tworzących wciąż bardzo żywą ‘czarną legendę’ jezuitów – stał się pretekstem do kolejnej rozmowy Ewy Skrabacz i Wojciecha Ziółka SJ.
„Dialogi w połowie drogi” – odcinek 26. Zatwierdzony przez ministerstwo i obowiązujący obecnie w całej Rosji podręcznik do historii dla klasy siódmej informuje, że „gdy ktoś z możnych tego świata nie chciał się podporządkować jezuitom, to mieli oni jeszcze w zanadrzu truciznę i sztylet. Ten, kto dopuszczał się takiego postępku, nie był uważany za grzesznika, gdyż moralną odpowiedzialność za zabójstwo dla wyższych celów brał na siebie przełożony albo jezuita starszy powołaniem.”
{{ article.description }}