Droga Krzyżowa w jednym zdaniu

Panie Jezu Chryste spraw, żebym szła Twoją drogą, a nie zachwaszczoną ścieżką, błotnistą koleiną, polną miedzą.

I.

Jezu, przez Twoje dobrowolne przyjęcie niesprawiedliwego wyroku pomóż mi przyjmować bez rozpaczy wyroki losu, ludzki osąd, Twoją wolę.

II.

Ucz mnie, Panie, odpowiedzialności w cierpieniu, żebym dzieliła je z Tobą, a nie zrzucała na innych.

III.

Jezu, Twój upadek zawiera w sobie moją słabość, a Twoje powstanie z ziemi jest moją siłą.

IV.

Udręka Twojej Matki nie zawrócił Cię z wybranej drogi; istnieją cierpienia, które są konieczne.

V.

Chryste, doceniłeś pomoc Szymona, nie oceniałeś jego uczuć - pomóż mi o tym pamiętać.

VI.

Za drobny gest życzliwości, za chwilę ulgi, dałeś Weronice Siebie.

VII.

Jezu, Twój drugi upadek jest dowodem na to, że grzechy powracają, ale odnawia się także Twoja moc we mnie.

VIII.

Uczysz mnie, Panie, żebym najpierw widziała swoje grzechy, a potem grzechy innych.

IX.

Twój trzeci upadek przełamuje ostatecznie uporczywość mojego grzechu.

X.

Ocaliłeś, Panie, moje poczucie wstydu.

XI.

Ból fizyczny nie poranił Twojej duszy - Chryste, obroń mnie przed zgorzknieniem, które pozostawia po sobie taki ból.

XII.

Twoja realna śmierć nie uśmierca życia, które jest w Tobie - moja śmierć nie uśmierci Twojego życia we mnie.

XIII.

Panie, te chwile są przeznaczone dla Twoich bliskich, którzy po raz ostatni mogą się Tobą tak po ludzku zająć.

XIV.

Pośpieszny pogrzeb w cudzym grobie - nawet po śmierci nie miałeś, Chryste, swojego miejsca na ziemi, ale też nie było Ci ono potrzebne.