Jak żyjesz?

Patrząc na dzisiejszy świat, widzimy w nim nieustający bieg, wyścig ludzi. Każdy z nas w jakimś stopniu w nim uczestniczy. Dobrze jest stanąć od czasu do czasu jakby z boku i przyjrzeć się nam samym.

Co widzimy na co dzień? Widzimy pośpiech, zdenerwowanie ludzi na ulicach, w autobusach. Widzimy gniew, smutek na twarzach. Można oczywiście zauważyć także radość, u tych młodych ludzi, a także u starszych. Radość prawdziwa niekoniecznie musi polegać na uśmiechaniu się od ucha do ucha, ale na świadomej refleksji nad swoim życiem, na dojrzałym przeżywaniu tego, co spotyka człowieka w życiu.

Ktoś by powiedział, że radość posiada tylko ten, kto wiedzie w miarę spokojne i udane życie. Tak jednak nie jest! Radość obejmuje wszystko, całego człowieka, całe życie, a w nim nie da się uniknąć trudnych czy przykrych doświadczeń. Ktoś powie, że dzisiaj nie da się żyć, będąc radosnym, zadowolonym. Dlaczego? Wielu z nas odpowie, że za tym wszystkim stoi kryzys ekonomiczny, kryzys w relacjach międzyludzkich, kryzys rodziny itd. Dzisiaj wielu z nas czuje się zmęczonymi przez życie, choćby z powodu braku pracy czy wystarczających zarobków.

Życie jednak zawsze jest piękne, ma sens, jest darem! Moje życie to dar! Jak go wykorzystam? Życie skłania do refleksji nad jego żródłem. Tym żródłem jest Bóg. Moje życie mówi mi o Bogu! A więc moje życie ma sens! Jestem stworzony przez Boga, bo jestem kochany przez Niego i po to, abym kochał. Jestem stworzony z miłości i dla miłości! Miłość Boża pobudza nas do odważnego życia, mimo problemów. Mamy świadomość istniejących wartości, ktore tak starannie pielęgnuje i głosi Kościół. One pomagają nam żyć dojrzale!

Warto walczyć o lepsze jutro, nie poddawać się powstającym trendom, ideologiom, które przeczą samej naturze ludzkiej. W tym wszystkim jednak trzeba nam wsparcia. Tego wsparcia udziela nam Bóg. Możemy Go spotkać w Kościele. Tam możemy się zatrzymać i zastanowić nad swoim życiem. Możemy doradzić się Chrystusa - Mistrza życia. Jezus Chrystus, Bóg i Człowiek ukazuje nam sens życia. Jak ktoś powiedział, nie ma nikogo, kto by był bardziej ludzki jak Chrystus.

Kościół woła do człowieka: "Zatrzymaj się! Zapytaj o swoje życie! Czy nie zatracasz swego życia w wiecznym smutku?" Wieczny smutek to w rzeczywistości głód Boga-Stworzyciela, Jego miłości, gdy ją odtrącamy. Bez Boga nie ma prawdziwej radości! Ilu z nas jednak jest przykładem w posiadaniu i rozdawaniu radości? To ludzie żyjący z Bogiem, świadomi ogromnego daru, jakim jest ich życie!

Kościół jest dla każdego z nas. Dziś brakuje młodych, górę biorą sprzeczne z naturą sposoby życia takie jak życie umedialnione; wystarczy mi komputer by dowiedzieć się czegoś o świecie. To powoduje zanik relacji między ludźmi, w samych rodzinach. Tylko zatrzymanie się i zapytanie o życie, o jego żródło pomoże w zrozumieniu sensu życia i jego szczęścia. To pomoże nam wydostać się ze smutku, z sideł różnych idei, złych z natury.