Jaka jest najważniejsza kobieta świata? Masz miesiąc, żeby ją poznać

Będąc niedawno na rekolekcjach, zawierzyłam swe życie Maryi. Myślałam potem długo o tym, co mam robić, by uczyć się od niej drogi do Jezusa. Jaka jest ta najważniejsza kobieta świata?

Maryja jest podłączona do Źródła. Niezaprzeczalnie Jej najważniejszym atrybutem jest to, że pozostaje nierozerwalnie połączona z Chrystusem, wręcz wytryska z Niego jak rzeka. Pierwsze krople tej rzeki to Jej pot i łzy, na które się zgodziła. Widać to w trudzie narodzenia i wychowania Jezusa, kiedy baczyła na każdy Jego dziecięcy krok i opatrywała każde Jego zranienie, poprzez wspierającą obecność przy Jego cudach i głoszeniu królestwa, aż do wierności przy Nim w Jego przerażającej swą brutalnością męce.

Naucz mnie, Maryjo, takiej ufności serca, by w Nim ciągle na nowo się rodzić, czerpiąc z niekończącego się Źródła!

Maryja jest łagodna. Jej oddanie przywołuje na myśl cierpliwość fal rzeki, które poddają się nurtowi i nie zmieniają biegu spraw, ale ufają, że On najlepiej wie, gdzie i jak wytyczać kierunek. Ona tylko szlifuje delikatnym muskaniem każdy kamyczek na tej drodze, dotyka ostrych krawędzi i chociaż to twarda skała, rzeźbi z niej gładkie kształty, uzdrawiając nasze poranione serca.

Natchnij mnie, Maryjo, jak oddawać siebie, by każdy człowiek stawał się lepszy po spotkaniu ze mną!

Maryja jest odważna. Nie boi się, że nagle nurt rzeki porwie swą gwałtownością, zapieni się szybkością i nieprzewidywalnością zdarzeń. Nasze życie takie często jest - pełne uskoków, przewrotów oraz trudnych do pokonania wodospadów. Maryja nie zastanawia się, stojąc nad krawędzią, ale ufnie skacze w ramiona Jezusa. Wie, że będąc do końca zanurzoną w Nim, nic Jej nie może się stać.

Porwij mnie, Maryjo, do takiej odwagi oddania się, bym każdy swój oddech napełniała wiatrem Ducha Świętego!

Maryja jest przeźroczysta. Nie przesłania nam Jezusa, a każde dobro, jakie przychodzi przez Nią, jest zawsze Jego odbiciem. Dba, by On był pierwszy widoczny. Jej czystość i niepokalaność pozwala przenikać Jego łasce. Ona wręcz ułatwia dostrzec piękno Boga, lśniąc jak promyki słońca połyskujące wśród fal. Przy wodospadzie zawsze dodaje barw tęczy, bo wie, że Jego Miłość niejedno ma imię, ale zawsze zachwyca swą optyką.

Maryjo, piękna w swej czystości, mów do mnie ciągle, jak się obmywać i powracać do Boga!

Maryja pokonuje przeszkody. Nieważne, jak wielkie spotkają nas trudności, Maryja uczy nas, że każda tama ma swą wytrzymałość i że czasem warto znieść ból rozpadania się naszych zabetonowanych przekonań, bo tylko tak pokonamy nasze ograniczenia. Przypieczętowuje to obietnicą życia w Chrystusie; Jego łaska musi mieć swobodę ruchu, by kształtować nas cierpliwie fala za falą.

Maryjo, wydobywaj mnie z mielizny moich przyzwyczajeń, by nurt Jego życiodajnej wody mnie nieustannie oczyszczał!

Maryja nawadnia. Swym oddaniem, łagodnością, odwagą, pięknem i siłą Maryja wyprasza nam łaski u Boga. Nawadnia suchą pustynię naszego życia na ziemi i na nowo pozwala nam poczuć wiosnę i powrócić do pierwotnej gorliwości w służeniu Bogu. Uczy nas piękna każdego świeżego źdźbła i pąka na łące naszych spragnionych serc. Przyozdobiona w Jego chwałę promienieje jak w najpiękniejszej z możliwych majowych kreacji.

Dziękuję Ci, Maryjo, za to, jaka jesteś!

Tekst pochodzi z bloga kolysankaboga.blog.deon.pl