"Byłam już na tamtym świecie. Gdybyś wiedział, co widziałam!" powiedziała mężowi na krótko przed śmiercią Joanna Beretta Molla. Do siostry mówiła: "Jak się cierpi, kiedy musi się umierać pozostawiając małe dzieci". Świętość ludzka do bólu...
Nie nuda siedzących na chmurze, ale dynamika i barwność - to "przywary" świętości. "Grała na fortepianie, chodziła do La Scali, malowała obrazy. Jeździła na motorze i to dość szybko. Brakowało jej tylko komórki" mówił w czerwcowym wywiadzie dla GN syn świętej Joanny (zob.: Beretta-Molla - święta z klasą).
Widziała "na tamtym świecie" jeszcze za życia. Teraz doznaje jego pełni. Jedna z rzeszy niezliczonych. Wierzę w to. Wierzymy. Wyznajemy. Świętych obcowanie. Społeczność zbawionych. Choć na co dzień balans pomiędzy światami. Spoglądanie "ku górze" i wnikanie "w głębię". Z wiarą, że "wieczność, wydarza się w całym ludzkim życiu" (P. Tilich). Przeczuwana. Zapoznawana. Niewyrażona.
"Święci nie przemijają. Święci żyją świętymi i pragną świętości. Święci wołają o świętość" (Jan Paweł II, Stary Sącz, 1999). Klarowni. Wyraziści. Z krwi i kości. Cierpliwi. Dobrzy. Heroiczni. Łagodni. Odważni. Prości. Roztropni. Wytrwali. Żarliwi. Z charakterem.
"Prowokują nas do nawrócenia. Mają za zadanie nas niepokoić, abyśmy się zachwycili pięknem Boga. Przekazują coś z Jego tajemnicy. Coś co jest niewypowiedziane, a co jest obecne w ich życiu. Każde spotkanie ze świętym przemienia" zachęca o. Marek Wójtowicz SJ, autor leksykonu "Święci z charakterem".
Leon Bloy napisał, że człowiek tylko jednego powinien żałować - że nie pragnął w przeszłości być świętym. Bo świętość rodzi radość. "Między świętością i radością istnieje ścisły i nierozerwalny związek, a tajemnicą prawdziwego szczęścia jest stawanie się świętymi" (Benedykt XVI). Intuicja wiary ta sama przez wieki. "Pragnienie Nieba i życia wiecznego rodzą piękno i dają moc doczesnemu życiu ziemskiemu" (Bierdiajew).
Od ponad roku ich "odkrywam". Konkretnych. Pięknych ludzi. Ich życiorysy, wyznania i myśli, prowadzą w modlitwie. Dodają wierze smaku. Wzmacniają jej dynamikę. Pobudzają wdzięczność. Odnawiają zachwyt. Nad tajemnicą Kościoła. Bogactwem jego Tradycji. Pięknem, tego, że jest przestrzenią spotkania. Ponadczasowym domem. Pełnym światła.
"Jest takie miejsce już tu na ziemi, w którym rozpoczyna się gromadzenie wszystkich w Trójcy. Jest taka 'Rodzina Boga' (...) która nie tylko przygotowuje nas do życia w ciągłej łączności z Bogiem i daje nam tego gwarancję, ale która pozwala nam już teraz w tym uczestniczyć. Jest taka jedyna całkowicie otwarta społeczność, która może sprostać ogromowi naszego pragnienia i w której możemy w pełni się rozwinąć. Lud w jedności Ojca i Syna i Ducha Świętego zgromadzony. To Kościół" (H. de Lubac).
Świadomym, wolnym wyborem wierzę w Święty Kościół powszechny, Świętych obcowanie. I jestem szczęśliwy.
W towarzystwie "świętych z charakterem" nudno być nie może.
Skomentuj artykuł