Czytelnicy książki nie znajdą w niej odpowiedzi na pytanie o to, co powinni myśleć. Nie ma ona charakteru argumentacyjnego, lecz wyjaśniający. Próbuje raczej przedstawić niektóre z najważniejszych koncepcji rozwijanych dziś w filozofii politycznej, by pomóc czytelnikowi samodzielnie formułować własne poglądy.
Choć to kobiety prą do stałych związków, to ich największymi beneficjentami okazują się mężczyźni.
– Alinka! Przyniesiesz, proszę, chlebuszka?! I kiełbaski jakiej. I pomidorka. I czaju… Z konfiturą, koniecznie! – tak woła do żony Piotr Zujew Fiodorowicz, gdy odwiedzają go goście. Wita ich na nagrzanej od słońca ławce przed domem, osiadłej w gnieździe miękkich zielsk. Na twarzach wszystkich odprężają się wieczorne promienie słońca.
Bez umiejętności nawiązywania kontaktu, bez wyobraźni i otwartości na problemy innych, bez empatii - nie ma dobrego nauczyciela.
Obywatele baczności, demokracja w niebezpieczeństwie, grożą jej hordy „prawdziwych Polaków”, którzy „mogą jeszcze wrócić do władzy”!
Tancerka, masażysta, barman i lekarz. Co ich łączy? Są w czołówce rankingu osób najczęściej się rozwodzących. Tak przynajmniej wynika z raportu opublikowanego w piśmie "Journal of Police and Criminal Psychology".
Pośród trosk, jakie niesie życie, i wyzwań, jakie stawia przed nami wiara, wielu szuka dziś indywidualnego kierownictwa duchowego i wsparcia w postępie na drodze do Boga. Ta książka to pomoc zarówno dla kierowników duchowych, jak i osób korzystających z kierownictwa, które wyszły poza początkowy etap tej drogi.
Cisza jest jednym z najstarszych i najbardziej pożądanych zjawisk w świecie, pomostem łączącym świat zewnętrzny z wewnętrznym. Cisza jest odpowiedzią na potrzebę współczesnego człowieka. Refleksja nad ciszą naznaczona jest całą gamą znaczeń.
W epoce zajadłego rasizmu troszczyła się o potrzebujących. Założyła zgromadzenie Sióstr Świętego Józefa od Najświętszego Serca w celu upowszechnienia bezpłatnej edukacji dla ubogich dzieci, prowadzenia sierocińców, posługi w szpitalach i więzieniach oraz opieki nad bezdomnymi, starcami, nieuleczalnie chorymi i alkoholikami.
Przeszłość do nas nie należy. Nie da się jej zatrzymać, nie da się w niej nic zmienić. Nasza przeszłość stała się własnością Boga i tylko On jeden wie, co z nią uczynić. Przeszłość do nas nie należy, ale pamięć o niej pozostaje. Z tej pamięci nieoczekiwanie wyłaniają się nieproszone i niechciane wspomnienia. Czasami przynoszą mi radość, uspokojenie i napełniają czułością, a czasami ściskają serce tęsknotą za czasem, który bezpowrotnie przeminął, uspokajając równocześnie, że nie przeżyłam życia bezowocnie.
Przez ponad dwa miesiące uwagę Polaków przykuwało to, co działo się wokół krzyża, a później - jego braku, przed Pałacem Prezydenckim. Jest to w dużym stopniu "zasługa" części mediów. Nie wyjaśnia to jednak, dlaczego "sprawa krzyża" wzbudza tak wielkie zainteresowanie społeczne.
Jarosław Naliwajko SJ
Moi Drodzy, Stary definitywnie przełamał niechęć do Nowego. Ostatecznym gestem przyjęcia go do zacnego grona miało być pokazanie włości. A wszystko po to, by Nowy mógł dokładnie poznać swoje miejsce pracy. Ktoś jednak pokrzyżował Staremu szyki.
Między skrupułami a cynizmem – to temat jesiennego numeru „Życia Duchowego” (64/2010). Relatywizm moralny graniczący z cynizmem, w dużej mierze inspirowany nową falą ateizmu – zwanego dzisiaj humanistycznym – wymusza dyskusje o moralnej postawie człowieka. Szukając złotego środka chrześcijańskiej mądrości, nasi autorzy podejmują refleksję nad przekraczaniem zarówno postawy skrupulanckiej, jak i cynicznej.
Psychologią komunikacji zachwyciłam się w pewnym sensie ze zmęczenia tak zwaną pracą nad sobą. Pierwotnie bowiem zakładaliśmy, że człowiek musi się zmienić, by zmieniło się jego zachowanie. Psychologia komunikacji wyrzeka się diagnostyki osobowości człowieka i akceptuje go takim, jaki jest tu i teraz. Otwiera to nową możliwość rozwoju, ponieważ w psychologii komunikacji nie koncentrujemy się na człowieku, tylko na tym, co się rozgrywa pomiędzy ludźmi – w przestrzeni między nimi, w relacji między nimi i w ich komunikacji - mówi Elżbieta Sujak, psychiatra i kierownik duchowy, w rozmowie z Józefem Augustynem SJ.
PAP
Szkoła to miejsce, w którym spotykają się uczniowie, rodzice i nauczyciele. Czy chcą, czy nie, są skazani na siebie i to przez wiele lat. Z myślą o nich powstała książka "Jak przetrwać w szkole i nie zwariować. Poradnik dla rodziców, nauczycieli i uczniów".
Z głębin ludzkiego jestestwa pochodzą miłość, wrażliwość na piękno, pragnienie prawdy i dobra. Człowiek, świadomie lub nie, kształtuje swe wnętrze, by jednocześnie z niego czerpać inspirację i natchnienie, które wcielają się w unikalną dla jego egzystencji postać.
Co robić, by nie popaść w szatańską pokusę samozbawienia, życia poza Bogiem i Jego wolą, a równocześnie poddawać się dynamice nieustannego procesu odnawiania relacji z Bogiem? Z wielu biblijnych odpowiedzi na to pytanie wybieramy przykład Dawida i Judasza, ponieważ ich doświadczenie w wyjątkowy sposób, na zasadzie przeciwieństwa, ukazuje zdrowe i chore poczucie winy, które ocala albo prowadzi do śmierci.
Dramatyzm dzisiejszej sytuacji Kościoła w Polsce polega na tym, że – zachowując wciąż duże wpływy polityczne i kulturowe – przestaje on być, jako aksjologiczny punkt odniesienia, niekwestionowaną oczywistością dla Polaków i wydaje się tracić zdolność wyznaczania wspólnej przestrzeni sensu dla coraz bardziej pluralistycznego polskiego społeczeństwa.
Po skończonej pracy okazało się, że efekt był wręcz sensacyjny. Świeżość, jaka wyłoniła się z obrazu, można porównać z przetarciem brudnej szyby i zajrzeniem do wnętrza tego filmu – tak operator Witold Sobociński opisuje swoje wrażenia po zakończonej cyfrowej rekonstrukcji Sanatorium pod klepsydrą. Te entuzjastyczne słowa oraz łzy, które miał w oczach po premierze odnowionego filmu, nie byłyby możliwe bez zaangażowania wielu ludzi skupionych wokół projektu KinoRP.
Trudno wyobrazić sobie osobę, dla której samotność nie oznacza bardzo konkretnego doświadczenia, kogoś, kto nigdy jej nie zaznał. Samotność ma jednak wiele twarzy. Dla jednych oznacza czas przepełniony ciszą, wewnętrznym pokojem, twórczymi myślami i odpoczynkiem – jest ostatecznie tym, za czym się tęskni i do czego chce się powracać. Innym kojarzy się ze smutkiem, wręcz cierpieniem, bolesną izolacją czy tęsknotą za kimś, kto nie przychodzi. Od takiego doświadczenia najlepiej uciec.
{{ article.description }}