Dziecko potrzebuje kontaktu z rówieśnikami

Dlaczego relacje z rówieśnikami są dla dziecka ważne? Po pierwsze dlatego, że otwierają go na świat i na ludzi. Człowiek rodzi się w domu rodzinnym, wychowuje się w nim, powraca do niego.

W pewnym jednak momencie młody człowiek opuszcza rodzinne gniazdo i wchodząc w świat, stopniowo zakłada swoje własne. Dzieci trzymane siłą w domu, straszone tym, że świat jest zły i niebezpieczny, stają się niepewne siebie, zagubione i lękliwe. Człowiek stworzony jest do życia w rodzinie, ale rodzina żyje pośród świata.

Po drugie, dziecięce relacje rówieśnicze, koleżeńskie i przyjacielskie, uczą dzieci budowania więzi z innymi. Dobre przyjaźnie z okresu dzieciństwa i dorastania są doskonałym przygotowaniem do relacji narzeczeńskich, małżeńskich i rodzicielskich. Chłopak, który nie ma kolegów i przyjaciół i dlatego siedzi całymi dniami w domu przed komputerem, zwykle obawia się nawiązywania relacji z dziewczynami i budowania więzi narzeczeńskich.

Podobnie bywa także z dziewczętami. Jeżeli izolują się od środowiska rówieśniczego w okresie dzieciństwa i dorastania, wówczas rosną w nich lęki przed nawiązywaniem relacji narzeczeńskich.

Po trzecie, przez zdrową rywalizację relacje rówieśnicze mobilizują do wysiłku i pracy. Dziecko nie potrafi zmierzyć swoich sił fizycznych, możliwości intelektualnych, psychicznych, twórczych w relacji z osobami dorosłymi, gdyż między nim a nimi istnieje zbyt wielka dysproporcja.

Janusz Korczak, wielki mistrz wychowania dzieci, nie zabraniał chłopcom walczyć ze sobą i prowadzić małych bójek. Rozumiał dobrze, że jest to sposób na sprawdzanie siebie i swoich możliwości. Zwracał uwagę jednak, by w takiej walce dzieci miały równe szanse. Zawstydzał chłopców, którzy znęcali się nad słabszymi i młodszymi. W systemie wychowawczym Korczaka takie postępowanie było przedstawiane jako tchórzostwo i hańba.