350 lat działalności Księży Misjonarzy w Polsce

Czcigodny
Ks. Bronisław Sieńczak
Wizytator Polskiej Prowincji
Zgromadzenia Księży Misjonarzy

Czcigodny Księże Wizytatorze,

Bardzo dziękuję za informację o obchodach Jubileuszu 350-lecia pracy w Polsce Wspólnot zakonnych wywodzących się z charyzmatu św. Wincentego a Paulo: Zgromadzenia Księży Misjonarzy i Sióstr Miłosierdzia. Z tej okazji pragnę przesłać na ręce Księdza dla całej społeczności zakonnej i dla wszystkich uczestników uroczystych obchodów wyrazy pamięci i duchowej łączności.

W modlitwie dziękuję Bogu za chlubne świadectwo wiary dane Chrystusowi i Jego Ewangelii przez Wasze Wspólnoty na przestrzeni minionego czasu. Dziękuję za wszelkie dobro, jakie zaistniało dzięki błogosławionej posłudze Księży, Braci i Sióstr. Niech dorobek duchowy Zgromadzeń stanie się zachętą do dalszego wysiłku w realizacji powierzonej Wam przez Boga ewangelicznej i samarytańskiej misji.

Wszystkie jubileusze osobiste czy wspólnotowe, o czym wspomniałem w Liście apostolskim Tertio millennio adveniente, mają wielkie i szczególne znaczenie w życiu jednostek oraz w życiu wspólnot. W znaczeniu chrześcijańskim bowiem każdy Jubileusz stanowi szczególny rok łaski (por. n. 15). Niech będzie nim także rok Jubileuszu 350-lecia działalności w Polsce Księży Misjonarzy i Sióstr Miłosierdzia. Życzę, aby obfitował w duchowe owoce świętości.

Św. Wincenty a Paulo — informując w dniu 6 września 1651 roku Marię Ludwikę Gonzagę, żonę Króla Jana Kazimierza, o gotowości podjęcia pracy przez Misjonarzy z Waszej Wspólnoty — zainicjował także na polskiej ziemi charyzmatyczne dzieło, które wydało później tak wielkie owoce w całej Europie. Jego duchowy zapał i nowy styl głoszenia Ewangelii ubogim, przeniesiony do Polski, wdrożony poprzez misje oraz rekolekcje parafialne, a także upowszechniane przez Misjonarzy nabożeństwo «Gorzkich żali» i «Nabożeństwo majowe», okazały się ważnymi etapami pracy duszpasterskiej, kształtującymi pobożność wiernych.

Niemałą zasługą Waszego Zgromadzenia był i pozostaje żywy także dzisiaj udział w kształceniu duchowieństwa i wspomaganie wiernych — duchownych i świeckich — w zdobywaniu właściwej im formacji. To przecież Księża Misjonarze prowadzili w Polsce w XVIII w. 23 seminaria diecezjalne. Dzięki ukształtowanej tam duchowości polscy kapłani w czasie rozbiorów zdali egzamin z wierności Chrystusowi, Ewangelii i Ojczyźnie, kształtując w narodzie głębokie przywiązanie do Kościoła, tradycji religijnej i patriotycznej oraz do polskiej kultury. Także obecnie członkowie Zgromadzenia z prowincji polskiej aktywnie uczestniczą w dziele kształcenia alumnów w Polsce i za granicą. Wasza Wspólnota ma także swoje ogromne zasługi w prowadzonej działalności dobroczynnej i charytatywnej, których wyrazem są między innymi dzieła miłosierdzia i zakładane Stowarzyszenia.

Powszechnie znana i szczególnie ceniona była zawsze praca Sióstr Szarytek. Od czasu przybycia do Warszawy w 1652 roku pierwszych sióstr, wysłanych z Francji przez św. Wincentego i św. Ludwikę de Marillac, Zgromadzenie Sióstr Miłosierdzia gorliwie pełniło na przestrzeni minionych wieków ofiarną posługę wobec ubogich i potrzebujących. Kontynuuje tę piękną tradycję także współcześnie. Dzięki temu Wspólnota Sióstr może cieszyć się swoją bogatą historią i uznaniem wiernych. Mam nadzieję, że obchodzony Jubileusz będzie dla Sióstr okazją do ożywienia charyzmatu św. Wincentego, Patrona katolickich dzieł miłosierdzia, i do umocnienia w gorliwości, w duchu wezwania Chrystusowego: «Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili» (Mt 25, 40).

W kontekście obchodów jubileuszowych życzę serdecznie, aby chlubne tradycje Zgromadzeń, dorobek duchowy minionych pokoleń oraz praca dzisiejszych Misjonarzy i Sióstr Miłosierdzia nadal ubogacały Kościół w Polsce. Zawierzając Wasze Rodziny zakonne opiece Matki Najświętszej i Waszych Świętych Patronów z serca udzielam Apostolskiego Błogosławieństwa.

Castel Gandolfo, 18 lipca 2002 roku