Bóg pamięta o ubogich
Drodzy Bracia i Siostry!
Dziś w Ewangelii św. Łukasza czytamy przypowieść o bogaczu i o ubogim Łazarzu (Łk 16, 19-31). Bogacz jest uosobieniem człowieka, który korzysta z bogactw w sposób niesprawiedliwy i egoistyczny, otaczając się nadmiernym przepychem i myśląc wyłącznie o własnych przyjemnościach, i zupełnie nie zwraca uwagi na żebraka pod swoimi drzwiami. Natomiast ubogi to osoba, o którą troszczy się tylko Bóg; w odróżnieniu od bogacza ma on imię: Łazarz, będące skrótem od Eleazar, co znaczy właśnie «Bóg go wspomaga». Tego, o którym wszyscy zapomnieli, Bóg nie zapomina; ten, kto w oczach innych jest bez wartości, dla Pana jest drogocenny. Opowiadanie pokazuje, jak ludzką niesprawiedliwość naprawia sprawiedliwość Boża: po śmierci Łazarz zostaje przeniesiony «na łono Abrahama», a więc do wiecznej szczęśliwości; bogacz natomiast kończy w «Otchłani, gdzie cierpi męki». Ten nowy stan rzeczy jest niezmienny i ostateczny, należy zatem zmienić postępowanie za życia, bo później na nic się to nie zda.
Przypowieść tę można interpretować także w aspekcie społecznym. Pamiętną jej interpretację przedstawił 40 lat temu papież Paweł VI w Encyklice «Populorum progressio». Na temat walki z głodem pisał: «Chodzi o to, by zbudować społeczność ludzką, w której każdy (...) człowiek (...) będzie mógł żyć życiem w pełni ludzkim (...) gdzie biedny Łazarz będzie mógł zasiąść przy tym samym stole, co bogacz» (n. 47). Przyczyną licznych sytuacji ubóstwa jest — przypomina encyklika — z jednej strony «poddaństwo, jakie stwarza człowiek», a z drugiej «niedostatecznie opanowana przyroda» (por. tamże). Niestety, są też społeczności, których cierpienia spowodowane są zarazem przez oba te czynniki. Czyż można w tym momencie nie pomyśleć w szczególności o krajach Afryki Subsaharyjskiej, które w tych dniach nawiedziły katastrofalne powodzie? Nie możemy również zapomnieć o wielu innych dramatycznych sytuacjach ludności w różnych regionach planety, gdzie walka o władzę polityczną i ekonomiczną pogłębia i tak trudną już sytuację, spowodowaną nieprzychylnością środowiska. Ówczesny apel Pawła VI: «Ludy cierpiące głód kierują dramatyczne wezwanie do ludów żyjących w dostatku» (tamże, 3), i dziś jest w pełni aktualny. Nie możemy przecież powiedzieć, że nie wiemy, jaką drogą należy pójść: mamy Prawo i Proroków — mówi Jezus w Ewangelii. Ten, kto nie chce ich słuchać, nie zmieniłby się, nawet gdyby ktoś, kto umarł, powrócił, by go ostrzec.
DEON.PL POLECA
Niech Najświętsza Maryja Panna pomoże nam wykorzystać teraźniejszość, by słuchać tego słowa Bożego i wprowadzać je w czyn. Obyśmy za Jej wstawiennictwem stali się bardziej wrażliwi na potrzebujących braci, dzielili się z nimi naszymi wielkimi bądź znikomymi dobrami i przyczyniali się do szerzenia logiki i stylu autentycznej solidarności.
O sytuacji w Myanmarze i Korei
Z wielkim niepokojem śledzę w tych dniach groźny przebieg wydarzeń w Myanmarze i pragnę powiedzieć, że w tym momencie bolesnej próby duchowo jestem z drogą mi ludnością tego kraju.
Zapewniając o mojej żarliwej modlitwie i solidarności, zachęcam do tego samego cały Kościół i życzę, by zostało znalezione pokojowe rozwiązanie sytuacji dla dobra kraju.
Polecam waszej modlitwie również sytuację na Półwyspie Koreańskim, gdzie znaczne postępy w dialogu między obiema Koreami pozwalają mieć nadzieję, że podejmowane obecnie wysiłki na rzecz pojednania przyniosą trwałe owoce dla dobra narodu koreańskiego i przyczynią się do stabilizacji i pokoju w całym regionie.
Benedykt XVI
Skomentuj artykuł