Niedziela Dobrego Pasterza, 2 maja 2004

 1. «Zmartwychwstał Dobry Pasterz, który oddał życie za swoje owce (...) Alleluja».

Liturgia zachęca nas dzisiaj, abyśmy skierowali wzrok na Chrystusa Dobrego Pasterza. W Sekwencji paschalnej śpiewamy: Agnus redemit oves — «Odkupił swe owce Baranek». Jednorodzony Syn Ojca, Dobry Pasterz ludzkości, który umarł na krzyżu, zmartwychwstał trzeciego dnia. Oto Dobra Nowina, którą apostołowie, ożywieni mocą Ducha Świętego, zanieśli wszystkim narodom, począwszy od Jeruzalem (por. Łk 24, 47-49). Oto radosne orędzie, które nadal rozbrzmiewa na początku trzeciego tysiąclecia. Z pełnego współczucia spojrzenia Chrystusa, zmartwychwstałego Dobrego Pasterza, rodzi się w Kościele dar oraz tajemnica powołania do posługi pasterskiej.

2. Drodzy diakoni, którzy za chwilę przyjmiecie święcenia kapłańskie, z tego samego pełnego miłości spojrzenia zrodziło się wasze powołanie do kapłaństwa. Przyjmuję was i witam serdecznie, każdego z osobna. Pozdrawiam kardynała wikariusza, jego zastępcę, członków diecezjalnej Rady Biskupiej. Pozdrawiam rektorów i przełożonych Papieskiego Wyższego Seminarium Rzymskiego, Diecezjalnego Seminarium Redemptoris Mater, Kolegium Capranica oraz Oblatów Synów Matki Bożej Miłości, którzy dbali o waszą formację. Pozdrawiam kard. Andrzeja Marię Deskura oraz wychowawców z Kapłańskiego Bractwa Synów Krzyża, pozdrawiam również przełożonych i wychowawców z Papieskiego Instytutu Misji Zagranicznych i dziękuję im. Pragnę wyrazić głęboką wdzięczność waszym rodzinom, kapłanom, którzy troszczyli się o kształtowanie i wzrost waszej wiary, i wszystkim, którzy wraz z waszymi wspólnotami parafialnymi i środowiskami kościelnymi, z których się wywodzicie, pomagali wam odkrywać «dar i tajemnicę» waszego powołania i powiedzieć «tak» w odpowiedzi na wezwanie Pana.

3. Stajecie się kapłanami w czasach, w których również i tu, w Rzymie, występują silne nurty kulturowe, prowadzące, jak się wydaje, do tego, że zwłaszcza młodzież i rodziny zapominają o Bogu. Ale nie lękajcie się: Bóg zawsze będzie z wami! Z Jego pomocą będziecie mogli przemierzyć drogi prowadzące do serca każdego człowieka i zwiastować mu, że Dobry Pasterz dał za niego życie i pragnie, by on stał się uczestnikiem Jego tajemnicy miłości i zbawienia. Żeby mogło się urzeczywistnić to dzieło, tak bardzo konieczne, trzeba, abyście zawsze stawiali Jezusa w centrum waszego życia i abyście trwali w głębokim zjednoczeniu z Nim przez modlitwę, codzienną osobistą medytację, przez wierność Liturgii Godzin, a zwłaszcza przez pobożne codzienne sprawowanie Eucharystii. Jeśli będziecie napełnieni Bogiem, staniecie się prawdziwymi apostołami nowej ewangelizacji; nie można bowiem dać czegoś, czego nie ma się w swym sercu. Niech wam towarzyszy i niech nieustannie czuwa nad wami Maryja, słodka Matka Dobrego Pasterza. Zachęcam was, abyście zawsze żywili do Niej synowskie nabożeństwo. Amen.