Rozważanie przed modlitwą "Anioł Pański", 23 czerwca 2002

1. Czerwiec to miesiąc szczególnie poświęcony nabożeństwu do Najświętszego Serca Pana Jezusa. Czcić Serce Chrystusa oznacza zwrócić się ku głębinom wnętrza Osoby Zbawiciela — owemu wnętrzu, które Biblia utożsamia właśnie z Jego Sercem, siedzibą miłości, która odkupiła świat.

Jeżeli już serce ludzkie stanowi niezgłębioną tajemnicę, znaną tylko Bogu, o ileż bardziej doskonałe jest Serce Jezusa, w którym pulsuje życie Słowa! W nim, jak sugeruje — powtarzając za Pismem — piękna Litania do Najświętszego Serca Pana Jezusa, znajdują się wszystkie skarby mądrości i umiejętności, cała pełnia Bóstwa.

Aby zbawić człowieka, który padł ofiarą własnego nieposłuszeństwa, Bóg dał mu «serce nowe», wierne Jego pragnieniu miłości (por. Jr 31, 33; Ez 36, 26; Ps 51 [50], 12). Tym sercem jest Serce Chrystusa — arcydzieło Ducha Świętego — które zaczęło bić w dziewiczym łonie Maryi i zostało przeszyte włócznią na krzyżu; stało się w ten sposób niewyczerpanym źródłem życia wiecznego dla wszystkich. To Serce jest teraz rękojmią nadziei dla każdego człowieka.

2. Jak bardzo jest potrzebne współczesnej ludzkości przesłanie, które wypływa z kontemplacji Serca Chrystusa! Skąd bowiem, jeśli nie z tego źródła, będzie ona mogła obficie czerpać łagodność i przebaczenie, niezbędne, aby zaradzić wykrwawiającym ją ostrym konfliktom?

Miłosiernemu Sercu Jezusa pragnę dziś zawierzyć w sposób szczególny mieszkańców Ziemi Świętej: żydów, chrześcijan i muzułmanów. To Serce, które — «zelżywością napełnione» — nigdy nie żywiło uczuć nienawiści czy zemsty, lecz prosiło o przebaczenie dla swych zabójców, to Serce wskazuje jedyną drogę do powstrzymania narastającej przemocy: drogę uspokojenia ducha, wzajemnego zrozumienia i pojednania.

3. Wraz z miłosiernym Sercem Chrystusa czcimy Niepokalane Serce Najświętszej Maryi Panny, Pośredniczki łaski i zbawienia. Do Niej zwróćmy się teraz z ufnością i prośmy o miłosierdzie oraz pokój dla Kościoła i całego świata.