Rozważanie przed modlitwą "Anioł Pański", 23 września 2001

Na zakończenie tej uroczystej liturgii odmówimy tradycyjną modlitwę maryjną, zwracając się z ufnością do «Matki Bożej Nieustającej Pomocy». To Ona jest Patronką katedry w Astanie, którą możemy dostrzec także z tego placu. Jutro rano — jeśli Bóg pozwoli — tam właśnie odprawię Mszę św. dla kapłanów, zakonników i seminarzystów.

W tym momencie pragnę udać się z duchową pielgrzymką także do waszego narodowego sanktuarium maryjnego w pobliżu Ozjornoje. W nim, drodzy bracia i siostry, czcicie Maryję Pannę jako «Królową Pokoju». Klękając u Jej stóp, modlę się za cały naród Kazachstanu: za jego władze i obywateli, za rodziny, młodzież, dzieci i ludzi starszych, za cierpiących i potrzebujących.

Maryi zawierzam wszystkich: chrześcijan i niechrześcijan, wierzących i niewierzących. Ona wszak jest Matką wszystkich, bo Zbawicielem wszystkich jest Jej Syn, Chrystus. Niech Maryja pomaga wam, drodzy bracia i siostry, wypełniać w codziennym życiu przykazanie Chrystusa: «Miłujcie się wzajemnie», które jest hasłem przewodnim mojej pasterskiej wizyty.

Nieustającej Pomocy Królowej Pokoju zawierzam także kraje sąsiadujące z Kazachstanem, kierując szczególne pozdrowienie do pielgrzymów, którzy zechcieli dziś przybyć stamtąd, aby dać świadectwo swej wiary i miłości.

Razem zwracajmy się z ufnością do Służebnicy Pańskiej: «Anioł Pański...»