Rozważanie przed modlitwą "Anioł Pański", 26 grudnia 2003

1. W radosnej atmosferze Bożego Narodzenia obchodzimy dziś święto św. Szczepana, jednego z pierwszych diakonów Kościoła. Mówi się o nim jako o pierwszym męczenniku, ponieważ był pierwszym uczniem Chrystusa, który przelał za Niego swoją krew. Został ukamienowany na podstawie fałszywych zarzutów, podobnych do tych, które postawiono Jezusowi, i podobnie jak Mistrz, on również przebaczył przed śmiercią swoim zabójcom.

2. Kościół nazywa dzień męczeństwa dies natalis (dzień narodzin). Śmierć męczennika bowiem to narodzenie dla nieba, dzięki śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa. Stąd tak wielkie znaczenie ma święto pierwszego męczennika, które obchodzimy pierwszego dnia po Bożym Narodzeniu: Jezus, który narodził się w Betlejem, dał za nas życie, abyśmy my, narodzeni powtórnie «z wysoka» przez wiarę i chrzest, byli gotowi poświęcić nasze życie z miłości do braci.

Pragnę dziś wspomnieć w sposób szczególny wspólnoty chrześcijańskie, które doświadczają prześladowań, i wszystkich wiernych, którzy cierpią za wiarę. Niech Pan da im moc potrzebną do wytrwania i umiejętność miłowania również tych, którzy zadają im cierpienia.

3. Niech Maryja, Matka i Uczennica swego Syna Jezusa, towarzyszy w drodze każdemu chrześcijaninowi, od chrzcielnicy aż po godzinę śmierci. Niech nam pomaga Królowa Męczenników, abyśmy i my byli «męczennikami», a zatem w każdych okolicznościach dawali świadectwo miłości Chrystusa, którego dziś kontemplujemy jako Dzieciątko w żłóbku.