Rozważanie przed modlitwą "Anioł Pański", 5 grudnia 1999

1. Dzisiaj, w II Niedzielę Adwentu, słyszymy w Ewangelii głos Jana Chrzciciela — proroka posłanego przez Boga, aby przygotował nadejście Mesjasza. Pojawia się on na pustyni judzkiej i słowami dawnego proroctwa Izajasza wzywa: «Przygotujcie drogę Panu, prostujcie ścieżki dla Niego» (por. 40, 3). To wołanie rozbrzmiewa przez wieki i dociera do nas, zachowując niezwykłą aktualność.

Przede wszystkim «przygotujcie drogę Panu!» Przygotować drogę Zbawicielowi znaczy przyjąć właściwą postawę, aby przekroczyć próg Drzwi Świętych, to znaczy przyjąć przeobfitą łaskę, którą Chrystus przyniósł światu, a która w Roku Jubileuszowym stanie się dostępna dla wszystkich.

W ciągu minionych trzech lat przeszliśmy szlak bogaty w przeżycia: «przez Chrystusa — w Duchu — ku Ojcu». Teraz cztery tygodnie Adwentu stanowią jak gdyby «przedsionek» Wielkiego Jubileuszu. Przygotujmy się duchowo przez modlitwę, abyśmy w dniu Bożego Narodzenia byli gotowi na spotkanie z nadchodzącym Zbawicielem.

2. «Prostujcie ścieżki dla Niego». Aby spotkać się z naszym Odkupicielem, musimy się «nawrócić», to znaczy wyjść Mu naprzeciw z radosną wiarą, porzucając mentalność i styl życia, które nie pozwalają nam w pełni naśladować Chrystusa.

W obliczu Dobrej Nowiny o Bogu, który z miłości do nas ogołocił samego siebie i przyjął ludzką postać, musimy wzbudzić w naszych sercach skruchę; nie możemy chować się za zasłoną pychy i zakłamania, tracąc możliwość odnalezienia prawdziwego pokoju. Zarys Drzwi Świętych, widoczny już z bliska, przypomina nam, że Bóg darzy nas bezgraniczną miłością, czułą i miłosierną. Niczym ojciec z przypowieści gotów jest przyjąć z otwartymi ramionami synów, którzy mają odwagę do Niego powrócić (por. Łk 15, 20).

Ten wysiłek nawrócenia znajduje oparcie w przekonaniu, że Bóg jest zawsze wierny, mimo wszelkiego zła, jakie dostrzegamy w sobie i wokół nas. Oto dlaczego Adwent jest czasem oczekiwania i nadziei. W dzisiejszą niedzielę Kościół przemawia do nas słowami pocieszającej obietnicy Izajasza: «Wszyscy ludzie ujrzą zbawienie Boże» (por. Iz 40, 5).

3. Drodzy bracia i siostry, za trzy dni, w uroczystość Niepokalanego Poczęcia, będziemy kontemplować pierwsze i najdoskonalsze urzeczywistnienie tej obietnicy. W Maryi, «pełnej łaski», wypełnia się to, czego Bóg pragnie dokonać w każdym człowieku. Matka Odkupiciela została zachowana od winy i napełniona łaską Bożą. Jej duchowe piękno zachęca nas do ufności i nadziei; Maryja Panna, cała piękna i cała święta, wzywa nas, byśmy przygotowali drogi Panu i prostowali ścieżki dla Niego, ażeby kiedyś razem z Nią oglądać Boże zbawienie.