Rozważanie przed modlitwą "Regina coeli", 7 maja 2000

1. Dzisiejszego wieczoru w Koloseum odbędzie się jedno z doniosłych wydarzeń Wielkiego Jubileuszu: ekumeniczne wspomnienie świadków wiary XX w.

W niedawno zakończonym stuleciu nie brakło mroków i cieni, ale pośród nich jaśnieją wspaniałe światła. Są nimi liczni mężczyźni i kobiety, chrześcijanie wszystkich wyznań i ras, w każdym wieku, którzy dawali świadectwo wiary pośród dotkliwych prześladowań, w więzieniach, pozbawieni wszystkiego. Wielu z nich przelało nawet krew, aby dochować wierności Chrystusowi, Kościołowi i Ewangelii. Jaśnieje w nich światło samej Paschy: ze zmartwychwstania Chrystusa uczniowie czerpią bowiem moc, aby iść za Nauczycielem w godzinie próby. Dlatego to nabożeństwo zostało wpisane w liturgiczny okres wielkanocny, którego III Niedzielę obchodzimy dzisiaj. Z kolei miejsce, które wybrano w tym celu, mówi samo za siebie: Koloseum sprowadza nas na powrót do początków chrześcijaństwa, kiedy to wielu chrześcijan pierwszej godziny złożyło swoje «piękne świadectwo», stając się zasiewem nowych wyznawców.

2. Wspominać bohaterskich świadków wiary XX w. znaczy przygotowywać przyszłość, budując mocne fundamenty nadziei. Nowe pokolenia muszą wiedzieć, jak wiele kosztowała wiara, którą otrzymały w dziedzictwie, aby umiały przejąć z wdzięcznością pochodnię Ewangelii i oświecać nią nowe stulecie i nowe millennium. Trzeba też podkreślić, że dzisiejsze wspomnienie będzie miało charakter ekumeniczny: zostaną przypomniane świadectwa chrześcijan różnych wyznań i z różnych Wspólnot kościelnych. Odwaga, z jaką wzięli na siebie krzyż Chrystusa, przemawia donioślejszym głosem niż to, co nas dzieli: ekumenizm męczenników jest może najbardziej przekonujący (por. Tertio millennio adveniente, 37). Miłość posunięta aż do ofiary oczyszcza Kościoły z wszystkiego, co może zatrzymać lub opóźniać dążenie do pełnej jedności.

3. Pośród świateł, jakimi są heroiczni uczniowie Chrystusa, jaśnieje szczególnym blaskiem Maryja, Panna wierna, męczennica stojąca pod krzyżem. Od fiat wypowiedzianego w Nazarecie aż po fiat na Kalwarii całe Jej życie było kształtowane przez Ducha Świętego na wzór Syna, przez co stało się świadectwem o Bogu Ojcu i Jego miłosiernej miłości. W pierwotnej wspólnocie jerozolimskiej Maryja była żywą pamięcią o Jezusie, o Jego wcieleniu, męce, śmierci i zmartwychwstaniu. W godzinie próby każdy wierzący i każda chrześcijańska wspólnota znajduje w Najświętszej Pannie oparcie i pokrzepienie. Jej też, Matce nadziei, zawierzamy dzisiejszy dzień, aby pamięć o świadkach wiary pomagała wszystkim chrześcijanom bardziej zdecydowanie dążyć do pełnej jedności, jakiej pragnął Chrystus.