Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, 30 maja 2002

1. Lauda, Sion, Salvatorem, lauda ducem et pastorem in hymnis et canticis: «Zbawiciela chwal, Syjonie, w hymnów i kantyków tonie, Wodza i Pasterza». Z wiarą i pobożnością odśpiewaliśmy przed chwilą te słowa tradycyjnej Sekwencji, wchodzącej w skład liturgii Bożego Ciała. Mamy dziś wielkie święto — święto, podczas którego przeżywamy na nowo pierwszą Świętą Wieczerzę. W formie publicznej i uroczystej uwielbiamy i adorujemy Chleb i Wino, które stały się prawdziwym Ciałem i prawdziwą Krwią Odkupiciela. «Pod (...) zewnętrznymi pozorami — mówi Sekwencja — skryty cud ogromny».

2. «Przedmiot chwały dziś przedziwny, Chleb żyjący i pożywny, będzie opiewany». Obchodzimy dziś wielką uroczystość, w której wyraża się pełen zdumienia podziw Ludu Bożego: podziw i wdzięczność za dar Eucharystii. W Sakramencie Ołtarza Jezus zapragnął utrwalić na zawsze swą żywą obecność pośród nas, w tej samej formie, w jakiej oddał się apostołom w wieczerniku. Pozostawia nam to, co uczynił podczas Ostatniej Wieczerzy, a my wiernie to ponawiamy. Zgodnie z utrwalonymi miejscowymi zwyczajami, na uroczystość Bożego Ciała składają się dwa momenty: Msza św., podczas której uobecnia się na ołtarzu Ofiara, oraz procesja, która jest publiczną adoracją Najświętszego Sakramentu.

3. «Pouczeni tą godziną, przemieniamy chleb i wino w ofiarę zbawienia». Przede wszystkim odnowiona zostaje pamiątka Chrystusowej Paschy. Mijają dni, lata i wieki, lecz pozostaje ten najświętszy gest, w którym Jezus zawarł całą swą Ewangelię miłości. Nie przestaje On, nieskalany i zmartwychwstały Baranek, ofiarowywać samego siebie za zbawienie świata. Poprzez tę pamiątkę Kościół odpowiada na wezwanie słowa Bożego, które usłyszeliśmy również dzisiaj w pierwszym czytaniu: «Pamiętaj (...). nie zapominaj» (Pwt 8, 2. 14). To Eucharystia jest naszą żywą Pamiątką! Jak przypomina Sobór, w Eucharystii «zawiera się całe duchowe dobro Kościoła, a mianowicie sam Chrystus, nasza Pascha i Chleb żywy, który przez Ciało swoje ożywione i ożywiające Duchem Świętym daje życie ludziom, zapraszając ich i doprowadzając w ten sposób do ofiarowania razem z Nim samych siebie, swojej pracy i wszystkich rzeczy stworzonych» (Presbyterorum ordinis, 5). Z Eucharystii, «źródła i szczytu całej ewangelizacji» (por. tamże), również i nasz Kościół w Rzymie powinien codziennie czerpać siłę i energię do działalności misyjnej i do dawania wszelkiego rodzaju chrześcijańskiego świadectwa wśród ludzi.

4. «O Pasterzu, chlebie żywy, Jezu, bądź nam litościwy, nakarm nas i nie gub mściwy». Ty, Dobry Pasterzu, przejdziesz za chwilę ulicami naszego miasta. Podczas tego święta każde miasto, każda metropolia, jak i najmniejsza miejscowość duchowo stają się Syjonem, Jerozolimą sławiącą Zbawiciela: nowym Ludem Bożym zgromadzonym ze wszystkich narodów i karmionym jedynym Chlebem życia. Ten lud potrzebuje Eucharystii. Dzięki Eucharystii bowiem staje się Kościołem misyjnym. Czyż jednak jest to możliwe bez kapłanów, którzy ponawiają tajemnicę eucharystyczną? Oto dlaczego w tym uroczystym dniu zachęcam was do modlitwy o dobre owoce obrad Diecezjalnego Spotkania Kościelnego, które rozpocznie się w bazylice św. Jana w najbliższy poniedziałek, a które w szczególności będzie poświęcone sprawie powołań do kapłaństwa i życia konsekrowanego. Rzymska młodzieży! Powtarzam wam słowa, które skierowałem do młodych zgromadzonych w Tor Vergata podczas Światowego Dnia Młodzieży w r. 2000: «Jeśli ktoś z was (...) słyszy w sercu wezwanie Chrystusa, by oddać się Mu całkowicie i kochać Go 'sercem niepodzielnym' (por. 1 Kor 7, 34) — niech nie pozwoli się powstrzymać wątpliwościom czy obawom. Niech wypowie odważnie swoje 'tak' bez zastrzeżeń, ufając Temu, który wiernie dotrzymuje swoich obietnic» (homilia, n. 6; «L'Osservatore Romano», wyd. polskie, n. 10/2000, s. 23).

5. Ave, verum Corpus, natum de Maria Virgine. «Bądź pozdrowione, Ciało Chrystusa, zrodzone z Maryi Panny!»

Bądź uwielbiony, nasz święty Odkupicielu, który się wcieliłeś w najczystsze łono Panny Maryi. Za chwilę w uroczystej procesji przejdziemy do najsławniejszej świątyni maryjnej Zachodu, do bazyliki Matki Boskiej Większej. Dziękujemy Ci, Panie, za Twą eucharystyczną obecność w świecie.

Dla nas zgodziłeś się cierpieć i na krzyżu objawiłeś bezgraniczną miłość do całej ludzkości. Wielbimy Cię, codzienny Wiatyku nas wszystkich, pielgrzymujących na tej ziemi!

«Znawco naszych dusz tajników, co nas żywisz, śmiertelników, uczyń nas współbiesiadników, współdziedziców i wspólników, w wybranych rodzinie». Amen!