Wigilia Zesłania Ducha Świętego, 29 maja 2004

1. Veni, creator Spiritus!

W uroczystość Pięćdziesiątnicy w całym Kościele rozbrzmiewa jednogłośnie ta pieśń: Veni, creator Spiritus! Rozproszone po całej ziemi mistyczne Ciało Chrystusa przyzywa Ducha, od którego czerpie życie, życiodajne Tchnienie ożywiające jego istnienie i działanie. Antyfony Psalmów przypomniały nam przed chwilą, co przeżyli uczniowie przebywający w Wieczerniku: «Gdy wypełniły się dni Pięćdziesiątnicy, wszyscy uczniowie byli zgromadzeni na tym samym miejscu» (I antyfona); «Ukazały się Apostołom języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął Duch Święty» (II antyfona). To samo doświadczenie duchowe jest udziałem również i nas, zebranych na tym placu, który stał się wielkim Wieczernikiem. I podobnie jak my, niezliczone wspólnoty diecezjalne i parafialne, stowarzyszenia, ruchy i grupy we wszystkich zakątkach świata zanoszą do nieba wspólne błaganie: «Przyjdź, Duchu Święty!»

2. Pozdrawiam obecnych księży kardynałów oraz biskupów i kapłanów. Pozdrawiam was, drodzy bracia i siostry, którzy zechcieliście wziąć udział w tym wymownym nabożeństwie. Zwrócę się teraz do licznej młodzieży, która w Lednicy, w Polsce, łączy się z nami za pośrednictwem radia i telewizji. Z placu św. Piotra kieruję moje serdeczne pozdrowienie do młodych zgromadzonych na modlitewnym czuwaniu w Lednicy. Modlę się z wami, drodzy moi przyjaciele, o dar Ducha Świętego. Niech Pocieszyciel, Duch Prawdy napełni was miłością Chrystusa, któremu zawierzacie waszą przyszłość. Z serca wam błogosławię.

3. W sposób szczególny pozdrawiam członków Odnowy w Duchu Świętym, jedną z wielu wspólnot wielkiej rodziny katolickiego ruchu charyzmatycznego. Dzięki ruchowi charyzmatycznemu wielu chrześcijan, mężczyzn i kobiet, młodych i dorosłych, odkryło Pięćdziesiątnicę jako rzeczywistość żywą i obecną w ich codziennym życiu. Pragnę, aby duchowość Pięćdziesiątnicy szerzyła się w Kościele, pobudzając na nowo do modlitwy, świętości, komunii i ewangelizacji. W związku z tym wyrażam uznanie dla inicjatywy zwanej «Gorejący Krzew», podjętej przez Odnowę w Duchu Świętym. Ta nieustanna, trwająca w dzień i w nocy adoracja Najświętszego Sakramentu jest zachętą dla wiernych, by «powrócili do Wieczernika» i zjednoczeni w kontemplacji Tajemnicy Eucharystycznej, błagali o pełną jedność chrześcijan oraz o nawrócenie grzeszników. Życzę z całego serca, aby ta inicjatywa pomogła wielu ludziom odkryć dary Ducha, których nieustającym źródłem jest Pięćdziesiątnica.

4. Drodzy bracia i siostry! Nabożeństwo, które sprawujemy tego wieczoru, przywodzi mi na myśl niezapomniane spotkanie z ruchami kościelnymi i nowymi wspólnotami w wigilię Zesłania Ducha Świętego sześć lat temu. Była to nadzwyczajna epifania jedności Kościoła, w całym bogactwie i różnorodności charyzmatów, którymi obdarza go obficie Duch Święty. To, co powiedziałem wtedy, powtarzam teraz z całą mocą: ruchy kościelne i nowe wspólnoty stanowią «opatrznościową odpowiedź», «wzbudzoną przez Ducha Świętego», na dzisiejszą potrzebę nowej ewangelizacji, która wymaga «dojrzałych chrześcijan» oraz «żywych wspólnot chrześcijańskich» (por. «L'Osservatore Romano», wyd. polskie, n. 8-9/1998, s. 39). Dlatego mówię również i wam: «Otwórzcie się z pokorą na dary Ducha! Przyjmijcie z wdzięcznością i uległością charyzmaty, które Duch Święty nieustannie rozdziela. Nie zapominajcie, że każdy charyzmat jest dany dla wspólnego dobra, to znaczy dla pożytku całego Kościoła» (tamże, s. 38).

5. Veni, Sancte Spiritus! Pośród nas ze wzniesionymi rękami stoi modląca się Dziewica, Matka Chrystusa i Kościoła. Módlmy się razem z Nią i przyjmijmy dar Ducha Świętego, światło prawdy, prawdziwą moc pokoju. Posłużmy się przy tym słowami antyfony do Magnificat, które za chwilę zaśpiewamy. «Przybądź, Duchu Święty, napełnij serca Twoich wiernych i zapal w nich ogień Twojej miłości, bo Ty jednoczysz we wspólnej wierze różne narody. Alleluja».

Sancte Spiritus, veni!