Stanisław Morgalla SJ
Istotą definicji przebaczenia jest emocjonalna zamiana gorących lub zimnych emocji negatywnych na emocje pozytywne. Chodzi o przejście od nienawiści do miłości, od resentymentu do współczucia, od lęku do empatii - rekolekcje o. Stanisława Morgalli SJ.
Chrystus przynosi absolutną nowość, przekraczającą to, co było. Królestwo mesjańskie ujawnia się wszędzie tam, gdzie między ludźmi zwycięża pojednanie, dialog i współpraca nad zacietrzewieniem, pyskówką i samotnością ostatniego Mohikanina.
Niektórzy twierdzą, że źródła wiary w żaden sposób nie pokrywają się z codziennym ludzkim doświadczeniem. Uważają, że ani wiedza, ani jakiekolwiek cechy i właściwości człowieka, tak naprawdę nic jej nie przydają, gdyż wiara to fenomen z zupełnie innego świata.
Czemu Bóg pozwala nam błąkać się po bezdrożach? Abyśmy w końcu zaczęli Go pragnąć, jak spękana ziemia oczekująca deszczu. Jak nam już dokuczy, to wtedy dopiero szukamy wyzwolenia.
Już od I Niedzieli Adwentu ( 27 listopada ) do III Niedzieli włącznie (11 grudnia) będziemy zamieszczać rekolekcje o. Dariusza Piórkowskiego SJ pod hasłem "Bóg z nami. Ale jak?"
Stanisław Morgalla SJ
Każda historia życia może być opowiedziana jako historia krzywd i urazów, które zostają lub nie wybaczone. Ponieważ jest krzywda, dlatego pojawia się też i problem przebaczenia. Czy można przebaczyć wszystko, zawsze i wszystkim? - zapraszamy na rekolekcje o. Stanisława Morgalli SJ.
Stanisław Morgalla SJ
Przebaczenie w modlitwie Ojcze Nasz pada zaraz po prośbie o chleb powszedni. I nie jest to przypadek, bo tak jak codziennie potrzebujemy pożywienia, tak potrzebujemy codziennego przebaczania.
Dziś doświadczam stopniowego uwolnienia od lęków egzystencjalnych i oczyszczenia pogańskiego lęku przed samym Bogiem. Dlaczegóż by nie stosować częściej tej duchowej terapii, nie tylko podczas świąt?
W duchowym sensie, każdy z nas doświadcza w życiu różnych przejściowych lub stałych form niepłodności: trudności na modlitwie, znużenie pracą i obowiązkami, przeciągające się cierpienie itd.- rozważanie na czwartek IV Tygodnia Adwentu.
Często przydarzają się nam chwile zmęczenia, wewnętrznej słabości. W takich chwilach bywamy zamknięci, nieżyczliwi czy gniewni. W takich momentach odzywają się pokusy, jakieś stare demony, które czekają na osłabienie naszych duchowych sił.
Najubożsi wstydzą się pokazywać na ulicy, lękają się o przyszłość i spotykają się ze społeczną pogardą. Jeśli ktoś przychodzi do urzędu w połatanym swetrze i poszarpanych spodniach, będzie inaczej potraktowany - rozważanie na środę IV Tygodnia Adwentu.
Różne drobne radości, zdaniem św. Tomasza z Akwinu, „rozszerzają” nasze serce na przyjęcie ostatecznego szczęścia, którym jest Bóg. A radość dzielona znacznie przyśpiesza to rozszerzenie - rozważanie na wtorek IV Tygodnia Adwentu.
Gdyby popatrzeć na Maryję przez pryzmat niektórych koncepcji wolności ludzkiej, to Matkę Chrystusa należałoby uznać za najbardziej zniewoloną istotę na ziemi. Nikt jej bowiem nie pytał, czy chce narodzić się bez grzechu - rozważanie na poniedziałek IV Tygodnia Adwentu.
Wysiłek ascetyczny nie jest źródłem zbawienia. Wszystko, co czynimy, jest miejsce zawierzenia się Bogu i dlatego nie musimy rozpaczać, że jakiejś praktyki życia duchowego nie uczyniliśmy, że coś zaniedbaliśmy. Liczne praktyki pokutne stają się okazja do pokusy, by porównywać się innymi.
Co tydzień powtarzamy w wyznaniu wiary, że Chrystus „dla naszego zbawienia zstąpił z nieba”. Jednak zdaje się, że słowo "zbawienie" należy do tej grupy religijnych pojęć, które zaczynają brzmieć obco w uszach współczesnego słuchacza - rozważanie na IV Niedzielę Adwentu.
Chrystus zwraca uwagę, że nie można trzymać się jedynie litery prawa, lecz trzeba także zajrzeć wgłąb serca, badając swoje motywacje i intencje. Według nowej interpretacji Chrystusa, zabójstwo zaczyna się bowiem od gniewu i nienawiści - rozważanie na sobotę III Tygodnia Adwentu.
Jeśli uczciwie spojrzymy na nasze rodziny, bliskich i dalekich krewnych, żyjących i zmarłych, to dojdziemy do wniosku, że są one dalekie od doskonałości. W każdej rodzinie znajdzie się jakaś czarna owca - rozważanie na piątek III Tygodnia Adwentu.
Człowiek, żeby doświadczył pokoju, musi ujawnić to co go dręczy. Stąd, fundamentalną postawą w życiu duchowym jest postawa jasności i czystości serca.
Gdyby w idei zbawienia ludzkości chodziło o rewolucyjne rozwiązania rodem z baśni, Syn Boży w ogóle nie musiałby przychodzić na ziemię. Bóg jednym słowem mógłby przywrócić porządek i powszechny dobrobyt ponad naszymi głowami i bez większego wysiłku - rozważanie na środę III Tygodnia Adwentu.
Jeśli każda dobra aktywność w ostatecznym rozrachunku pochodzi od Boga, to dlaczego nie uznać, że także w innych sferach ludzkiego życia (poza aktami ściśle religijnymi) doświadczamy duchowego oczyszczenia? - rozważanie na wtorek III Tygodnia Adwentu.
{{ article.description }}