#święto

Kościół katolicki 3 czerwca wspomina św. Karola Lwangę oraz 21 towarzyszy, ugandyjskich świętych męczenników, sługi, paziów i urzędników króla Bugandy, w dzisiejszej Ugandzie, nawróconych na katolicyzm. Zostali zabici jako chrześcijanie za panowania króla Mwangi II między 15 listopada 1885 r. a 27 stycznia 1887 r.

Lanfrank był światłym przedstawicielem teologii i filozofii Średniowiecza. Jego idee teologiczne o substancji i akcydensach, stały się podstawą do wyjaśnienia istoty Eucharystii. Urodzony w północnych Włoszech, uformowany i wykształcony we Francji, przez prawie 20 lat był prymasem Anglii. 28 kwietnia Kościół wspomina w liturgii błogosławionego Lanfranka, arcybiskupa Canterbury.

Idźcie w imię Boże! Im większe przeszkody, większa korona nagrody! – te słowa papieża będzie nosił w sercu benedyktyński mnich, który w 596 roku wyruszył nawracać pogańskich Anglosasów. Przeor rzymskiego klasztoru św. Andrzeja na Monte Celio okaże się doskonałym realizatorem planów Grzegorza I Wielkiego i w historii Kościoła zapisze się jako apostoł Anglii. 27 maja Kościół wspomina biskupa, świętego Augustyna z Canterbury, który na wzór pierwszych uczniów Jezusa, nie siłą, ale słowem, postawą, cudami będzie odmieniał serca mieszkańców Wysp Brytyjskich.

Hildebrand pochodził ze słonecznej Toskanii we Włoszech, ale imię miał brzmiące raczej germańsko. Miał ogromny wpływ na działalność papieży XI wieku. Sam został wybrany na papieża przez aklamację ludu rzymskiego, który domagał się jego wyboru, który potwierdzili potem kardynałowie. Umarł jednak na wygnaniu, poza Rzymem. Był zwolennikiem reform w Kościele. Walczył o niezależność Kościoła od władzy świeckiej, przypieczętował wprowadzenie celibatu dla księży diecezjalnych, walczył z symonią, kupowaniem stanowisk i urzędów kościelnych. 25 maja Kościół wspomina św. Grzegorza VII.

Jest jednym z najbardziej znanych świętych. Uznawany jest za pierwszego męczennika tajemnicy spowiedzi. O jego popularności i kulcie świadczy wielość wizerunków i figur, stawianych przy rozstajach dróg, przepraw rzecznych i mostów. 21 maja Kościół wspomina św. Jana Nepomucena.

Bernardyn był franciszkaninem, zwolennikiem obserwancji, stylu życia w pierwotnym duchu założyciela, św. Franciszka z Asyżu. Był kaznodzieją przyciągającym tłumy na place włoskich miast, bo kościoły nie były w stanie ich pomieścić. Niestrudzenie szerzył nabożeństwo do imienia Jezus. Kościół wspomina św. Bernardyna ze Sieny 20 maja.

19 maja Kościół wspomina świętego papieża, Celestyna V. Zapewne byłby bardzo mało znaną postacią, gdyby nie zaskakujący fakt, że w naszych czasach, po ponad siedmiuset latach, papież Benedykt XVI postanowił abdykować i przestał być papieżem. Papież Celestyn V uczynił to w roku 1294.

18 maja Kościół wspomina św. Stanisława Papczyńskiego. Już jako dziecko zdradzał ukierunkowanie na sprawy duchowe. Sporządzał ‘ołtarzyki’, organizował procesje na wzór kościelnych. Od młodości miał wielkie nabożeństwo do Bożej Opatrzności, do Męki Pańskiej, do Najświętszego Sakramentu, czy do Najświętszej Maryi Panny.

Był uczniem Chrystusa i towarzyszył Mu od początku, od chrztu Janowego do Wniebowstąpienia. Został dobrany do grona dwunastu apostołów w miejsce Judasza Iskarioty. Był pierwszym z tych, którym udzielono władzy apostolskiej przez nałożenie rąk i od niego rozpoczyna się tak zwana sukcesja apostolska. 14 maja Kościół wspomina św. Macieja, apostoła.

Wspominany 12 maja święty jest mało znany w Kościele zachodnim. Był patriarchą Konstantynopola, dbającym o zachowanie kultu świętych obrazów. Dbał o piękno i godność liturgii. Chciał, jak Jonasz być wrzucony w morze prześladowań obrazoburczych, by uratować prawdziwą wiarę w Kościele. To historia św. Germana.

Wspominany 9 maja św. Pachomiusz choć żył w starożytności, to wywarł ogromny wpływ na życie zakonne w Kościele. Jego reguła stała się prawzorem wielu reguł zakonnych w kościele zachodnim. Łączyła życie pustelnicze z zakonnym, tworząc ‘zespoły mnisze’. Bardziej akcentowała życie radami ewangelicznymi niż ascetyzm, promowała raczej umiar niż wszelkiego rodzaju przesadę.

Była księżniczką bawarską. Poślubiła króla Węgier i razem z nim współpracowała nad zjednoczeniem i chrystianizacją kraju. Po śmierci syna i męża, wróciła do Niemiec i wstąpiła do klasztoru benedyktynek. Została ksienią. 7 maja Kościół wspomina błogosławiona Gizelę, zwaną też w odróżnieniu od swej matki Bawarską.

Wśród grona świętych, których stawia nam za wzór Kościół około trzydziestu nosi imię Filip, a ponad czterdziestu pięciu Jakub. Pojawiali się w różnych epokach, ich drogi na ołtarze były odzwierciedleniem tego, co działo się w i z Kościołem w konkretnej rzeczywistości. Jednakże spośród wielu Filipów i Jakubów 6 maja wspominamy tych, którym dane było towarzyszyć Jezusowi. Apostołowie Filip i Jakub Młodszy mogli doświadczać Jego obecności widzieć, słuchać. I jak inni z grona wybranych nauczać, a wreszcie za wiarę oddać życie.

Papież Pius V żył w trudnym okresie dla Kościoła. Stolica Apostolska była w wielkim kryzysie. Dawno minęła epoka świętych papieży. Pius V, bo jego Kościół wspomina 30 kwietnia, był pierwszym po ponad dwustu latach następcą św. Piotra, który został wyniesiony na ołtarze. Wielu z jego bezpośrednich poprzedników niechlubnie wpisało się w historię przez nepotyzm, niemoralne życie, luksus i dbanie bardziej o sprawy własne czy swoich rodów, niż Kościoła powszechnego. Pius V był zakonnikiem, dominikaninem i od jego czasów papieże noszą białą sutannę.

„Żadne Państwo nie może osiągnąć doskonałości w prawie cywilnym bez zanurzenia w świętej sprawiedliwości” – to powiedzenie, które rozsławiło św. Katarzynę ze Sieny, patronkę Europy. Nie chodziła do szkoły, nie miała nauczycieli. Gdy miała 12 lat, rodzice zaczęli rozmowy o małżeństwie. A Katarzyna konsekwentnie mówiła ‘nie’. I stawiała na swoim.

Wspominana 17 kwietnia święta jest pierwszą rdzenną amerykanką, Kanadyjką, która została kanonizowana w Kościele. Była ogłoszona, jeszcze wtedy jako błogosławiona, patronką Światowego Dnia Młodzieży w Toronto, w 2002 roku. Mowa tu o św. Kateri Tekakwitha.

Wspominana przez Kościół w liturgii 14 kwietnia święta przyszła na świat „w Niedzielę Palmową roku 1380, gdy w kościele czytano Pasję… Na chrzcie świętym otrzymała imię Lidwina, co w języku holenderskim oznacza ‘płacząca z boleści’”. I jak się z czasem okazało to właśnie cierpienie znoszone przez wiele lat stało się jej drogą do świętości. Kościół czci ją jako orędowniczkę przewlekle chorych, niepełnosprawnych i ich opiekunów oraz zmagających się ze stwardnieniem rozsianym.

Wspominana 9 kwietnia święta była ciocią Jezusa. Jej dwaj synowie należeli do grona dwunastu Apostołów. Ona sama, w towarzystwie wielu innych kobiet, była cały czas w otoczeniu Jezusa, idąc za Nim i troszcząc się o zapewnienie wszystkich potrzeb bytowych Jego otoczenia. Jest, obok Marii Magdaleny, pierwszym świadkiem zmartwychwstania Chrystusa. To historia św. Marii Kleofasowej.

Imię Walter oznacza osobę, która „panuje nad wojskiem”. Jednak jak pokazują koleje życia św. Waltera z Pontoise, wziąć odpowiedzialność za „Boże wojsko” – zakonników wcale nie było łatwo. Święty uciekał przed odpowiedzialnością za współbraci, a ci potrafili przełożonego pobić i uwięzić. Kościół wspomina go w liturgii 8 kwietnia.

Był wielkim pedagogiem, wrażliwym na ludzką biedę, zdolnym do gromadzenia wokół siebie ludzi, którzy chcieliby poświęcić życie dla innych. Jest patronem nauczycieli i wychowawców katolickich. Mowa o św. Janie Chrzcicielu de La Salle, założycielu Zgromadzenia Braci Szkół Chrześcijańskich.

{{ article.description }}