#życie wieczne

Królestwo Boże nie jest zamkiem do zdobycia, lecz darem dla każdego, kto wyciągnie po nie rękę, rozumiejąc, że Władca jest jeden i jest miłosierny. I z miłości właśnie rzucił się w czasoprzestrzeń, samoograniczając wszystkie swoje "wszech". Jednocześnie Stwórca nie stracił kontroli nad swoim dziełem - wciąż je rozwija w ludzkich sercach, pobudzając je do czynienia dobra, którego najmniejszy nawet przejaw świadczy o obecności i działaniu samego Boga.

To bliźni ostempluje nasz paszport do życia wiecznego - powiedział prawosławny arcybiskup Australii Makary (Griniezakis). 21 stycznia udzielił on w Melbourne święceń kapłańskich.

We wpisie na swoim blogu, benedyktyn o. Leon Knabit porusza tematykę śmierci i życia wiecznego. „Wierzymy w życie wieczne i liczymy się z tym, że nie każdy zmarły jest gotów natychmiast wejść do wiecznego szczęścia. Dlatego tak często dajemy na Msze święte za ich dusze, nieraz nawet wiele lat po śmierci – czytamy na stronie cspb.pl.

Modlitwa za zmarłych jest wyrazem łączności z nimi i wiary w życie wieczne. Każde słowo modlitwy, płomień świecy czy znicza, każdy gest jest jak płatek kwiatu, który ścieli się na ich drodze w wieczności. Wszystko po to, by kiedyś połączyć się z nimi na zawsze.

Śmierć odbieramy jako dramatyczny koniec naszego życia. Sama myśl o niej wielu przyprawia o dreszcze, nieśpieszno nam do niej. Wiara chrześcijańska podpowiada nam natomiast, że zmartwychwstanie nie było jednorazowym wydarzeniem, ale zapoczątkowane przez Chrystusa stało się narzędziem przemiany świata.

Mało jest w nas wiary w przyszłe życie, stąd tyle troski o życie doczesne. Owszem, jest ono najwspanialszym darem od Boga, ale nie dlatego, że możemy przeżyć piękne chwile tutaj, na ziemi, ale dlatego, że ono zaczyna się, ale się nie kończy, bo swoją kontynuację ma mieć właśnie w Królestwie Niebieskim.

„Nauczycielu, co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne?” (Łk 10,25). Jest to pytanie, które wciąż zadajemy Jezusowi, choć niekoniecznie zawsze robimy to wprost. Pragniemy zbawienia i szukamy sposobu na to, żeby je osiągnąć. Ale trzeba jasno powiedzieć, że jest to niewłaściwie postawione pytanie. Ulegamy bowiem często tendencji, którą w tym pytaniu uczonego w Prawie widać jak na dłoni – by próbować „zdobyć” zbawienie o własnych siłach. Jezus nie daje się złapać w pułapkę i wychodzi zwycięsko z próby, pokazując, że nie jest kolejnym, który pojawił się w społeczeństwie, by przekazać swoją cudowną receptę na osiągnięcie wiecznego szczęścia.

O tym, że starość jest czasem powtórnych narodzin duchowych, na przekór kulturze, promującej jedynie narodziny cielesne i konieczność podtrzymywania za wszelką cenę fizycznej młodości, mówił papież Franciszek w katechezie podczas środowej audiencji generalnej w Watykanie.

Te dwa święta - dzień Wszystkich Świętych i Dzień Zaduszny - bardzo przypominają nam prawdy o rzeczach ostatecznych. Jacy będziemy po zmartwychwstaniu, dlaczego nie będziemy mieć ludzkich, cielesnych pragnień – rozważa Tomasz Terlikowski w szóstym odcinku podcastu „Tak myślę”.

Życie wieczne to znajomość Jezusa. Chodzi tu jednak o znajomość w znaczeniu biblijnym, a więc nie tylko o zdobycie odpowiedniej ilości informacji, ale o bardzo konkretną więź osobową.

Śmierć nie jest naszym przeznaczeniem, więc nic dziwnego, że powoduje cierpienie, ale nie rozpaczajmy z jej powodu. Śmierć dużo zmienia, ale jest początkiem Życia po życiu.

Kto przyjmuje ten pokarm, nie umrze. Odejdzie z tego świata, ale jego odejście będzie zwycięstwem i początkiem czegoś nowego, jeszcze wspanialszego niż jego życie na tym świecie.

Karmiąc się Eucharystią, możemy w pełni dostroić się do Chrystusa, do Jego uczuć, do Jego postawy - powiedział Ojciec Święty w rozważaniu przed modlitwą "Anioł Pański".

Zły duch próbuje zawsze okłamać człowieka. Papież wskazuje, gdzie szczególnie mu na tym zależy.

Jezus chce ci dać wolność i jasne spojrzenie. Musisz tylko spełnić jego prośbę.

Chrystus mówi dziś bardzo precyzyjnie o tym, jaki jest los takich ludzi. Co czeka chrześcijan?

Kolejne nieporozumienie z Jezusem, ale podłoże ciągle to samo.

Jezus nie nawołuje do pogardy wobec własnego życia, ale pokazuje, że możemy stanąć przed trudnym wyborem.

Kto jednoczy się z Jezusem, ten już doświadcza życia wiecznego. I kiedy umiera, nadal żyje.

"Czym jest to życie wieczne?" - zapytał papież i powiedział: "Jest niezmierzoną i bezinteresowną miłością Ojca, którą Jezus ofiarował na krzyżu, oddając swoje życie dla naszego zbawienia".

{{ article.description }}