Co jest najcenniejsze u człowieka?

O życiu wiecznym człowieka decyduje bowiem jego życie „wewnętrzne”, a konkretnie jego jakość, która jest zagwarantowana, gdy człowiek formuje się wewnętrznie w oparciu o nauczanie Jezusa. Dlatego tak ważne jest, abyśmy nic nie oddawali w zamian za solidną formację wewnętrzną (duchową).

Ewangelia na dziś (Mk 8, 34 - 9, 1)

Jezus przywołał do siebie tłum razem ze swoimi uczniami i rzekł im: "Jeśli kto chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje. Bo kto chce zachować swoje życie, straci je; a kto straci swe życie z powodu Mnie i Ewangelii, zachowa je.

Cóż bowiem za korzyść stanowi dla człowieka zyskać świat cały, a swoją duszę utracić? Bo cóż może dać człowiek w zamian za swoją duszę?

Kto się bowiem Mnie i słów moich zawstydzi przed tym pokoleniem wiarołomnym i grzesznym, tego Syn Człowieczy wstydzić się będzie, gdy przyjdzie w chwale Ojca swojego razem z aniołami świętymi".

Mówił także do nich: "Zaprawdę powiadam wam: Niektórzy z tych, co tu stoją, nie zaznają śmierci, aż ujrzą królestwo Boże przychodzące w mocy"

Zaoszczędźmy Jezusowi wstydu - [Komentarz Mieczysława Łusiaka SJ] 

Najcenniejszą rzeczą, jaką człowiek posiada, jest jego dusza, czyli życie „wewnętrzne”. A dla duszy najcenniejsze są słowa Jezusa. O życiu wiecznym człowieka decyduje bowiem jego życie „wewnętrzne”, a konkretnie jego jakość, która jest zagwarantowana, gdy człowiek formuje się wewnętrznie w oparciu o nauczanie Jezusa. Dlatego tak ważne jest, abyśmy nic nie oddawali w zamian za solidną formację wewnętrzną (duchową). Gdy ją zaniedbamy, Jezus będzie się nas wstydził, bo nie będziemy do Niego podobni. Ba! Żeby tylko! Nie będziemy podobni też do człowieka!

[Komentarz Wojciecha Jędrzejewskiego OP]