Cóż więc otrzymamy? „Stokroć” tyle i życie wieczne, czyli więcej niż można sobie wyobrazić czy chcieć

„Cóż więc otrzymamy?” Spełnianie przykazań, życie wiarą to nie ‘handel wymienny’, gdzie ograniczam się do niezbędnego minimum po to, by się ‘dostać do nieba’. Jezus nie karci Piotra za takie myślenie, ale otwiera przed nim horyzont: ‘stokroć’ tyle i życie wieczne, czyli więcej niż on może sobie wyobrazić czy chcieć. To jest też perspektywa dla mnie.

Słowo na dziś (Mt 19,27-29)

Z ewangelii wg św. Mateusza: Wtedy Piotr rzekł do Niego: «Oto my opuściliśmy wszystko i poszliśmy za Tobą, cóż więc otrzymamy?» Jezus zaś rzekł do nich: «Zaprawdę, powiadam wam: Przy odrodzeniu, gdy Syn Człowieczy zasiądzie na swym tronie chwały, wy, którzy poszliście za Mną, zasiądziecie również na dwunastu tronach, sądząc dwanaście pokoleń Izraela. I każdy, kto dla mego imienia opuści dom, braci lub siostry, ojca lub matkę, dzieci lub pole, stokroć tyle otrzyma i życie wieczne odziedziczy.

Obraz: Do Jezusa przychodzą różni ludzie. On niektórych powołuje do szczególnej bliskości. Oczyma wyobraźni zobaczę Jezusa otoczonego uczniami, tłumy, które za Nim szły i ‘bogatego młodzieńca’, który jest ‘tłem’ tej historii o powołaniu. Zobaczę samego siebie, jak idę za Panem.

Myśl: We wspomnienie liturgiczne św. Benedykta, ewangelia stawia przed naszymi oczyma ‘bogatego młodzieńca’ i uczniów, którzy są wezwani, by ‘opuścić wszystko’ dla Pana. Bogaty młodzieniec ‘zmarnował’ powołanie. Uczniowie, natomiast, w osobie Piotra odnawiają swoje ‘pójście za Panem’. Jezus zwraca uwagę na ważne kryterium naśladowania Go. Mamy działać ‘dla Jego imienia’. Nie chodzi o rzeczy, miejsca czy osoby, które wybieramy albo zostawiamy, ale o motywację, jaka nam przyświeca. To dotyczy nie tylko powołanych do życia zakonnego czy celibatu. Odnosi się to – „dla mego imienia” – do każdego.

Emocja: „Cóż więc otrzymamy?” Spełnianie przykazań, życie wiarą to nie ‘handel wymienny’, gdzie ograniczam się do niezbędnego minimum po to, by się ‘dostać do nieba’. Jezus nie karci Piotra za takie myślenie, ale otwiera przed nim horyzont: ‘stokroć’ tyle i życie wieczne, czyli więcej niż on może sobie wyobrazić czy chcieć. To jest też perspektywa dla mnie.

Wezwanie: Poproszę o łaskę nie poprzestawania tylko na spełnianiu przykazań, ale o duchowość ‘magis’ – więcej. Podziękuję za to, że to, co trudne dla nas, możliwe jest dla Boga.
Uczynię jakiś gest zawierzenia i gotowości na pójście za Panem.